_{Ιστορίες με χαρτί}

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Χαρτί πολύτιμο

Χαρτί πολύτιμο, ένα τόσο δα χαρτάκι, μικρούλι αλλά αναγκαίο για να γράψουμε το πρώτο μας ερωτικό μήνυμα και να στείλουμε το αξέχαστο εκείνο ραβασάκι στην αδελφή του φίλου ή στην πρώην συμμαθήτρια. Και όλοι κάποτε σκεφτήκαμε να το κάνουμε και μερικοί το φανταστήκαμε τόσο έντονα που ήταν σα να το είχαμε κάνει. Άλλοι πάλι τολμήσαμε. Το γράψαμε προσεκτικά, αφήσαμε να φανεί κάτι από την κρυμμένη προσωπική μας ένταση κι ύστερα το διπλώσαμε και το ξαναδιπλώσαμε ώστε να μικρύνει και σχεδόν να μη φαίνεται, το στείλαμε με αγγελιοφόρο την πιο έμπιστη ή τον πιο έμπιστο και περιμέναμε. Η ελπίδα ήταν πάντα μία κυρία εφτάψυχη.

Χαρτί πολύτιμο, το χαρτί του βιβλίου που μόλις τελειώσαμε και μας ταξίδεψε, έτσι που σε έκρηξη ευφορίας στείλαμε μια «αναπάντητη» στον κινεζικό Παράδεισο για τον Τσάι Λουν αλλά και μία ακόμα για τον χριστιανό Γουτεμβέργιο στον άλλο Παράδεισο τον γειτονικό.

Συγγραφέας της πριν από το πληκτρολόγιο εποχής

Καθισμένος σε καρέκλα, εκείνο πάνω σε γραφείο απολύτως οριζόντιο, το έχει μπροστά του άγραφο και χωρίς καθόλου πάχος, μόνο μήκος και ύψος, έτσι που τον κάνει να πιστεύει ότι η τρίτη διάσταση γι αυτό δεν υφίσταται και να κατανοεί το αρχέτυπο της επιπεδότητας, το επίπεδο είναι όπως ένα φύλλο ατσαλάκωτο χαρτί, είχε πει κάποτε ο καθηγητής της Γεωμετρίας . Εκείνο τον περιμένει. Είναι άσπρο, ελαφρύ, λείο, απαλό στην αφή, κάπως στιλπνό, νιώθει γι αυτό μια συμπάθεια και μαζί ένα ανομολόγητο αίσθημα εξουσίας , μπορεί να το τσακίσει προσεκτικά στη μέση, μπορεί όμως και να το τσαλακώσει, μπορεί και να το σκίσει αλλά και να το ξανασκίσει και τα κομματάκια να γίνονται όλο και μικρότερα. Μπορεί όμως και να γράψει πάνω του. Αν δοκιμάσει με μαρκαδόρο θα πρέπει, αν χρειαστεί να σβήσει, να έχει μαζί του το μπουκαλάκι με το διορθωτικό. Αν γράψει με το γραφίτη του μολυβιού θα μπορέσει να σβήνει με γομολάστιχα, θα τρίβει έτσι που να κάνει το λάθος να εξαφανιστεί και το σημείο εκείνο να ξαναγίνει άσπρο. Εκείνος, όμως γράφει με στυλό, διαγράφει με το ίδιο στυλό, γράφει, διαγράφει, ξαναγράφει και ξαναδιαγράφει. Διαβάζει αυτά που έγραψε αλλά δεν είναι αυτό που θέλει.

Αφήνει στο γραφείο το στυλό και το πιάνει με το δεξί χέρι, το τσαλακώνει, το ζουλάει, το ζουπάει, τελικά το συρρικνώνει, το χάρτινο φύλλο έχει τσακίσει για τα καλά, έχει γίνει αγνώριστο, μια ακόμα κόλλα για το καλάθι μαζί και κείνα που έγραψε και τώρα δεν θέλει να τα βλέπει. Δοκιμάζει και πάλι να γράψει σε ένα άλλο παρόμοιο φύλλο χάρτινο. Πάλι δεν είναι αυτό που είχε φανταστεί και ο κάλαθος των αχρήστων, όπως τον είχαν μάθει όταν ήταν μικρός να τον λέει στην καθαρεύουσα, γεμίζει με τσαλακωμένα φύλλα χάρτινα, καταγράφει τη διαδρομή του προς το καινούριο βιβλίο. Είναι ο συγγραφέας της τελευταίας πριν από το πληκτρολόγιο εποχής.

Λεπτό αλλά όχι λεπτεπίλεπτο

Το λεπτό φύλλο χαρτιού. Πάρα πολύ λεπτό αλλά όχι λεπτεπίλεπτο, μια μέρα κατάλαβε πως ήταν και αιχμηρό, τότε που πόνεσε κι άρχισε να τρέχει το αίμα, είχε κοπεί από το φύλλο του χαρτιού και δεν ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Γνωρίστηκε για τα καλά μαζί του στην πρώτη του Δημοτικού, τότε το έλεγαν ΣΕΛΙΔΑ στο τετράδιο της αντιγραφής, με γραμμές παράλληλες για να μάθει να γράφει ίσια και να μην ανηφορίζει όπως συνήθιζε όποτε δοκίμαζε σε χαρτί άσπρο.

Κι ύστερα ο καιρός των κατάλευκων σελίδων κι εκείνος να γράφει πάνω τους και να ανηφορίζει όσο θέλει, σελίδες χαρτιού που τις γνώρισε καλά κι έμαθε πόσο ήταν ευάλωτες στις διαθέσεις του αόρατου αέρα, όποτε εμφανιζόταν σαν άνεμος και το όσα παίρνει ο άνεμος, το έργο στο σινεμά, το είχε εσωτερικεύσει με μια εικόνα άλλοτε με πεσμένα φύλλα βελανιδιάς κι άλλοτε με φύλλα χαρτιού πάνω σε τραπέζι, έτσι και στις δύο εικόνες ξαφνικά σηκώνονται και χορεύουν, δεν είχε ακόμα τότε συναντηθεί με τον παππού της Φυσικής και με την έννοιες αδράνεια και μάζα. Αργότερα έμαθε ότι κάθε κόλλα άλφα τέσσερα ήταν ενάμιση γραμμάριο περίπου .

Παρέμεινε όμως το πιο λεπτό πράγμα του κόσμου του , μετά βέβαια από την ευθεία και το γεωμετρικό επίπεδο, αλλά εκείνα είναι πλάσματα φαντάσματα του Αλεξανδρινού και των κληρονόμων του, ενώ αυτό είναι πράγμα των αισθήσεων, μπορείς να το αγγίζεις, να το μυρίζεις και να το κοιτάς, όπως το ποτήρι με το νερό και το κουταλάκι με τη βανίλια υποβρύχιο, άπαχο πιο πολύ κι από ένα φύλλο λεμονιάς, τόσο που μέσα σε ένα εκατοστό να χωράνε εκατό ίδια φύλλα, ένα εκατοστό του εκατοστού έμαθε κάποτε πως ήταν το πάχος του, δηλαδή άπαχο και συγχρόνως κατάλευκο σε προκαλεί να κάνεις κάτι με την παρθενική λευκότητά του, να ζωγραφίσεις με νερομπογιές, να σχεδιάσεις το ισοσκελές και να φέρεις τη διάμεσο, να αρχίσεις να γράφεις με το αριστερό καθένα από τα εικοσιτέσσερα , κι ας έφαγες τόσο ξύλο στα έξι χρόνια σου να μάθεις γράφει με το χέρι το καλό, εσύ επέμενες να χρησιμοποιείς το άλλο, να γράφεις το β με τη γυμνασμένη αλλά αξιοπρόσεκτη κοιλιά και το υπερβολικό στήθος, το ι με την πιο ίσια πλάτη, που το φωνάζαν ΓΙΩΤΑ, όπως εκείνη τη δασκάλα της Πέμπτης, το υ βαζάκι, χωρίς λουλούδια ελεύθερο και ανοιχτό από τη μεριά την πάνω, το ο, το πιο ευκλείδειο και από τα εικοσιτέσσερα, ολοστρόγγυλο χωρίς κανένα ψεγάδι, που το φώναζαν «Ο ΜΙΚΡΟΝ» γιατί υπήρχε και το «Ω ΜΕΓΑ», το η με τις δύο ίδιες καμπούρες, το ρ μια από τις πιο πλατωνικές συναντήσεις της ευθείας και του κύκλου, με εκείνην ίσα ίσα να τον αγγίζει λες και δεν θέλει να τον ενοχλήσει,

το π, άλλοτε τραπεζάκι κι άλλοτε σαν ωμέγα που έκλεινε με τρόπο παράξενο, κι εσύ δεν έλεγες να αποφασίσεις πιο από τα δύο πι τελικά θα επέλεγες για τον προσωπικό του γραφικό χαρακτήρα μέχρι που ήρθε το πληκτρολόγιο και σου επέβαλε το τραπέζι, κι ύστερα τα κεφαλαία και οι δέκα αραβικοί, όλα γραμμένα από τα αριστερά προς τα δεξιά ήταν κι αυτό ένα από τα αυτονόητα με τα οποία είχες μεγαλώσεις μέχρι που έμαθες ότι τα παιδιά στην Τεχεράνη και στην Καζαμπλάνκα γράφουν από τα αριστερά προς τα δεξιά με σύμβολα εντελώς διαφορετικά από τα ελληνικά σου.

Η ζωή του μέσα από το χαρτί των δασών.

Μεγάλωσε σε έναν αιώνα που το χαρτί ήταν χαρτί των δασών. Κι «εκείνο» συνήθως κατάλευκο αλλά όχι πάντα, έκανε εμφανίσεις με διάφορα πρόσωπα, καθένα κι ένα δικό του όνομα, έπρεπε να το μάθει, κάθε καινούρια λέξη και μια αναπαράσταση διαφορετική, ανάμεσά τους και διάφορες γλασέ, καρμπόν, ντοσιέ, ιλουστρασιόν γαλλικής οσμής, που του ήταν πάντως αδύνατον να τις ταξινομήσει στις κλίσεις της μητρικής του γλώσσας

Φωτογραφία της μαμάς και το μωρό που κρατάει να είσαι εκείνος , σελίδα, χάρτινο καραβάκι στη μπανιέρα, αναγνωστικό, φύλλο ημερολογίου και στη πίσω μεριά το ποιηματάκι, χαρταετός προς τον ουρανό, κατοστάρικο, Μικρός ήρωας, βιβλίο Θρησκευτικών, κόλλα γλασέ, χαρτάκια με ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, αν ξανακοιτάξεις από τον διπλανό θα σου πάρω την κόλλα, πρόγραμμα του σινεμά , χάρτης Ελλάδος, γραμματόσημο, καρμπόν, χαρτί εφημερίδας για να τυλίγει ο μπακάλης τη φέτα, εισιτήριο λεωφορείου, χαρτόνι κόκκινο, απολυτήριο Δημοτικού.

Τα χρόνια κυλούσαν και ο κόσμος άλλαζε, το Σύμπαν γινόταν διαφορετικό, μαζί και το «χάρτινο προσωπικό του μικροσύμπαν», καινούργιες χαρτολέξεις έκαναν την εμφάνισή τους, άλλαζε όμως κι αυτός, άλλαζε η ματιά του.

Παρτιτούρα, ραβασάκι, χαρτοπόλεμος, σαΐτα πίσω από την πλάτη του καθηγητή σε ώρα μαθήματος, τριανταένα και ξερή, λευκή κόλλα, Τα Νέα, χαρτομάνι, αφίσα του Τζον Λένον με πινέζες στον τοίχο, χαρτοκιβώτιο, κάρτα γενεθλίων, Play boy, βιβλία του Οργανισμού, Αθλητική, σερπαντίνες, τηλεφωνικός κατάλογος, κόμικς, ντοσιέ, διηθητικός χάρτης, εισιτήριο για το θέατρο, πακέτο με τσιγάρα που αγόρασες κρυφά, προσωπικό ημερολόγιο, μηχανογραφικό, απολυτήριο Λυκείου.

Κι έρχονταν συνεχώς στο φως χάρτινα αντικείμενα που τα συναντούσε για πρώτη φορά, μερικά τα ανακάλυπτε γιατί είχε έρθει η ώρα του, άλλα πάλι γιατί η κοινωνία, μέσα από την αδιάκοπη αλλαγή της, τα επέβαλε ως αναγκαία σε όλους κι εκείνος ήταν ένας ανάμεσα στους όλους. Και οι ξένες λέξεις όλο και περισσότερο αγγλικές, φαξ, πρίντερ, κοσμοπόλιταν, Κι εκείνος μεγάλωνε, μεγάλωνε, μεγάλωνε.

Φουλ του ρήγα, αίτηση με χαρτόσημο, ευλογημένη χαρτοσακούλα στα οκτώ μπωφόρ, Ακυβέρνητες Πολιτείες, σημειώσεις Φυσικής, Κίτρινος φάκελος, χαρτομάντιλο, φωτοαντίγραφο, απόδειξη για τα κοινόχρηστα, «να σε πω τη μοίρα σου», διαφημιστικό φυλλάδιο, χαρτί για printer, ατζέντα, εισιτήριο του μετρό, ιλουστρασιόν, μπλοκάκι, τσιγαρόχαρτο για να τυλίγεις τον καπνό, απόδειξη του σούπερ μάρκετ, Κομμουνιστικό μανιφέστο, σφραγισμένο διαβατήριο, κατάλογος του ρεστωράν, «μου δίνετε τα χαρτιά σας;» ο τροχονόμος που σε σταμάτησε, αφίσα Αμελί με μπλου τακ στον τοίχο, βιβλία, βιβλία, βιβλία, χαρτί τουαλέτας με ίνες ακακίας για περισσότερη απαλότητα, προκηρύξεις παράνομες, να σας αφήσω την κάρτα μου, έκανε τα χαρτιά του για τη σύνταξη.

η ζωή του μέσα από το χαρτί των δασών.