Απρίλιος επιθετικός, φέτος τον νιώθεις πιο βιαστικό από προηγούμενες εμφανίσεις, θαρρείς ότι πάει να πέσει πάνω στην Πρωτομαγιά χωρίς καθόλου φρένο, υγρός με νερό άφθονο μαζεμένο στα γήινα σπλάχνα του και η εβδομάδα της κουτσουπιάς και της γλυσίνας με τη Φιλοθέη νάχει φορέσει τα καλά της- μενεξεδένια, βισινί - , οι τελευταίες αχλαδιές ντυμένες στο χρώμα του νυφικού αναζητούν συνάντηση με τις αισθήσεις σου κάπου εκεί στο Χαλάνδρι, στο Παλιό Φάληρο οι πασχαλιές στη δεύτερη απόχρωση του γαλλικού λιλά με διάθεση να δραπετεύσουν από τους τελευταίους κήπους, στέλνουν μηνύματα οσμής και διεκδικούν μια γωνιά σε ορθόδοξους επιτάφιους της πιο Μεγάλης Παρασκευής αλλά η συναυλία είναι μαντζουράνα, δυόσμος και βασιλοπούλα αρμπαρόριζα με τα τρία δικά της ρω που δυσκολεύεσαι να τα πεις, πριν καλά καλά τελειώσει η προσπάθεια με το πρώτο χρειάζεται να κάνεις τη νέα απόπειρα για το άλλο ρω που ακολουθεί ενώ σε περιμένει στην ουρά και το τρίτο, Πρωτομαγιά με κοντσέρτο αρμπαρόριζα σε σεγόντο ο βασιλικός τον παίρνεις αγκαλιά και αμέσως φέρνεις κοντά στη μύτη τα χέρια σου, νάναι καλά οι τελευταίες γλάστρες της Νέας Σμύρνης κοιτάς γύρω να εξασφαλίσεις ότι δεν σε βλέπει κανείς και κόβεις το ροδοτριαντάφυλλο που έβγαζε το κόκκινο κεφαλάκι του έξω από τα κάγκελα του ιδιωτικού κήπου, το φέρνεις κοντά στο δικό σου πρόσωπο και η Όσφρηση ως πέμπτη αίσθηση έχει οργανώσει συλλαλητήριο με τα πανό να γράφουν «άνθρωποι οι αισθήσεις σας δεν είναι τέσσερις. . . υπάρχω κι εγώ η πιο ερωτική απ’ όλες », «κάτω η παντοκρατορία του ντιβιντί και της όρασης», «δεν είμαι μόνο για να με βάζετε σε γλυκό κουταλιού για να το αρωματίσω», « όχι μόνο Kalvin Klein, υπάρχουμε κι εμείς τα χωρίς χημεία παιδιά της Άνοιξης» μια ακακία Robinia του πεζοδρομίου ντυμένη στα κατάλευκα φορώντας εκείνο το απίστευτο άρωμα για δύο μόνο εβδομάδες παίρνει τη μεγάλη απόφαση να αυτοκινηθεί και ακολουθεί τους εξεγερμένους, δίπλα της μια γλάστρα με ρίγανη έχει καταφέρει να βγάλει πόδια και συμμετέχει στη πορεία για τα δικαιώματα του μυρίζω, η διαδήλωση διασχίζει τον αθηναϊκό Απρίλιο και στρίβει τη πρωτομαγιάτικη γωνιά προς τις ανηφοριές του τελευταίου μήνα της φετινής Άνοιξης, στο μεγάλο πανό μια πελώρια ανθρωπομύτη ελαφρά γαμψή αλλά καλοσχεδιασμένη, και στη βάση το μεγάλο σύνθημα «η Όσφρηση είναι Μνήμη», σταματάς να τα γράφεις όλα αυτά, πλησιάζεις το ποτηράκι με το κομμένο της αρμπαρόριζας και μυρίζεις το αόρατο, νιώθεις για μια φορά ακόμα ότι δεν είναι μόνο η απόλαυση, η Όσφρηση είναι επιστροφές σε ώρες που πέρασαν και έχουν καταγραφεί στο υπόγειο αυτού που είσαι, είναι ταξίδι σε ένα ζωντανό «τότε» που η αθωότητα άφηνε την πόρτα ανοιχτή και στις πέντε Αισθήσεις . .

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας