Ελληνικό γυαλί στους τάφους και στον βυθό της θάλασσας

Σκάβοντας τη γη οι αρχαιολόγοι ερευνητές του παρελθόντος διαπίστωσαν ότι Έλληνες μπορεί να μην είχαν το πάθος των Ρωμαίων για το γυαλί αλλά ακόμα και με τα λίγα

σχετικά εργαστήρια έδωσαν εξαιρετικά δείγματα της αισθητικής τους .

Και τα ευρήματα δεν ήταν και τόσο λίγα. Πριν μερικά χρόνια σε μια έκθεση που οργάνωσε το Αρχαιολογικό Μουσείο παρουσιάστηκαν γυάλινα αγγεία που βρέθηκαν μέσα σε μυκηναϊκούς θολωτούς τάφους αλλά και υπέροχα γυάλινα ψηφιδωτά αγγεία από το Ναυάγιο των Αντικυθήρων, που ανασύρθηκαν πριν από έναν αιώνα και ήταν θαμμένα επί σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια στον βυθό της θάλασσας

Το πιο μοντέρνο αλλά και πιο σπάνιο κομμάτι της Έκθεσης ήταν ένας μεγάλος γυάλινος

κάδος του 4^ου π. Χ. αιώνα που έφθασε άθικτος έως τις μέρες μας από την Κύπρο.

Τα αγγεία από ημιδιαφανές γυαλί, με τις πολύ καθαρές γραμμές, είναι δείγμα του τοπικού εργαστηρίου παραγωγής το οποίο λειτουργούσε στην Κρήτη τον 4^Ο π. Χ. αιώνα

Μέχρι πρόσφατα πίστευαν ότι η πρώτη ύλη του γυαλιού για τα λίγα εργαστήρια που λειτουργούσαν στην Ελλάδα ήταν εισαγόμενη. Τώρα ξέρουμε ότι στη Ρόδο λειτουργούσε από τα τέλη του 4^ου π.Χ. αιώνα μονάδα παραγωγής υάλου.

Σε τάφο στο Παλαιόκαστρο της Καρδίτσας βρέθηκαν μεγάλα αγγεία με ένα ιδιαίτερα έντεχνο συνδυασμό λευκών και καφέ νερών μέσα στο γυαλί

Στη Σίφνο βρέθηκε ένα μικρό γυάλινο αγγείο με ανάγλυφη αναπαράσταση του θεού Έρωτα

Η ευχή «Κέρδος και ευφροσύνη - οινοποσία» είναι χαραγμένη σε μια κούπα από την Τανάγρα, αγγείο του 1^ου αιώνα.

Εκτέθηκαν ακόμα μυροδοχεία από φυσητό γυαλί, με το λεπτό στόμιο, σε μια μεγάλη ποικιλία μεγεθών.