Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Στον 20ο αιώνα,

παράλληλα με

την παγκόσμια κυριαρχία

της βαφής του τζην,

το ΧΡΩΜΑ

άρχισε να απλώνεται σε όλον τον πλανήτη.

Οι άνθρωποι άρχισαν να βάφουν και να βάφονται όλο και περισσότερο.

Στο εσωτερικό των σπιτιών τους,

να βάφουν

τους

τοίχους

που

αντικρίζουν

καθημερινά

Στις κοινωνίες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής ελάχιστες πλέον οι γυναίκες

χωρίς βαμμένα τα μαλλιά, με πρώτο ρόλο στο ξανθό

Στα τέλη του 20ου αιώνα άρχισαν και οι άνδρες

Αλλά εκτός από μαλλιά άρχισαν να βάφουν, οι γυναίκες κυρίως,

τα νύχια, τα χείλια, τα πρόσωπα

Και οι γαλλικής καταγωγής κραγιόν, μακιγιάζ, μανικιούρ, μαζί και η αγγλική μέικ απ

να εισβάλουν στα διεθνή καθημερινά λεξιλόγια.

Κουρτίνες, σεντόνια, καλύμματα, παπούτσια, καπέλα, εσώρουχα, τσάντες, μαγιό, κάλτσες, ομπρέλες, έπιπλα, σε μια χρωματική παλέτα πρωτοφανή, σε ρόλο πρωταγωνιστή οι γυναίκες.

Και σχεδόν ΟΛΟΙ να χρησιμοποιούν υφάσματα, βαμμένα με χρώματα ένα σωρό

Όλες οι αποχρώσεις του κόκκινου, του κίτρινου, του πορτοκαλί , του πράσινου, του μπλε, του μοβ, του καφέ, του γκρίζου, η φούξια, το κεραμιδί , το σομόν, το σάπιο μήλο,το τυρκουάζ, το κοραλί, το κυπαρισσί, το εκρού

σε όλες τις κοινωνίες των ανθρώπων, παντού ΧΡΩΜΑΤΑ,

χρώματα διαφορετικά , αλλά ΧΡΩΜΑΤΑ.

Το ΧΡΩΜΑ βέβαια κυκλοφορεί στις κοινωνίες του πλανήτη

με τρόπους διαφορετικούς.

Συνέχεια

Κοινωνίες και χρώματα