Η Παρασκευή Ζούλια, ο Επαμεινώνδας Τσακάλης και οι η Αγγελική Παπαθανασοπούλου «ήταν» , δεν είναι πια . Υπάλληλοι και οι τρεις της Marfin Bank  έφυγαν από τη ζωή πεθαίνοντας από ασφυξία, μαζί και η συγκλονιστική λεπτομέρεια ότι η Αγγελική κυοφορούσε μια ακόμα ζωή .

Κι αυτό στη διάρκεια μιας από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις μαζικής διαμαρτυρίας των τελευταίων  ετών . Τετάρτη 5 Μαίου 2010.

 

Μεγαλώσαμε με τη σημειολογία ότι οι αυτοσχέδιες μολότωφ είναι ένα είδος σφεντόνας των ποικίλων νεαρών Δαβίδ, αλλά αυτή τη φορά οι αυτοσχέδιες έδρασαν δολοφονικά και ίσως οι πλέον σώφρονες να το είχαν προβλέψει. 

 

Το συμβάν προσωπικά με αναστάτωσε και συνεχίζει να με αναστατώνει.

Ήταν πάνω απόλα ο χωρίς λόγο θάνατος που σε αφήνει άναυδο

αλλα ακόμα περισσότερο η δολοφονία νέων από νέους, έστω με κοσμοθεωρία διαφορετική.

Το ότι νέοι άνθρωποι με αυτοσχέδιες έβαλαν φωτιά σε κατάστημα με δεκάδες άγνωστους ΑΛΛΟΥΣ ανθρώπους , είναι τουλάχιστον θλιβερό.  

Σοβαρό είναι επισης το γεγονός ότι για ορισμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις ο θάνατος των τριών ανθρώπων  ήταν κάτι σαν δευτερεύον ζήτημα, ενώ ορισμένα- ελάχιστα βάβαια -  έντυπα, ξεπέρασαν ουσιαστικά κάθε γραμμή περίσκεψης, αποσιωπώντας επί της ουσίας το ζήτημα χωρίς να αναφερθούν ούτε στα ονόματα των αδικοχαμένων .

Διαφωνώ απόλυτα με τέτοιου είδους επιλογές.

Για μένα οι αυτοσχέδιες μολοτωφ τραυμάτισαν βαρύτατα

τον κοινωνικό μας ιστό.

 

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας