Μέρες της Πάτρας

Μάρτιος του 2010 και οι φυσικοί ξαναβρέθηκαν. Στο «δικό τους» 13ο Συνέδριο, αυτή. τη φορά στο Ρίο, στο Πανεπιστήμιο Πατρών, οι εκατοντάδες, σκόρπισαν στα γύρω ξενοδοχεία με καθημερινό πρωινό ραντεβού στο Συνεδριακό Κέντρο, ξαναμοιράστηκαν τη γεύση τού «ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ».

Πανεπιστημιακοί και δευτεροβάθμιοι, καπνίζοντες και μη καπνίζοντες, νεώτεροι και γηραιότεροι, γένους αρσενικού και γένους θηλυκού, διδάκτορες και μη διδάκτορες, Κρητικοί και Μακεδόνες, Ρουμελιώτες και Θράκες , Ηπειρώτες και Ιόνιοι, Αθηναίοι και Πελοποννήσιοι, Αιγαιοπελαγίτες και Θεσσαλοί, συζήτησαν, είπαν, διαφώνησαν, σιώπησαν, σκέφτηκαν, αδιαφόρησαν , χειροκτότησαν, γκρίνιαξαν, γοητεύτηκαν, οι παλιοί συμφοιτητές αναγνωρίστηκαν, οι λιγότεροι μόνο μίλησαν χωρίς να ακούσουν τίποτε, αλλά οι πιο πολλοί κυρίως άκουσαν κάποιον «άλλο».

Τον Γιώργο Γραμματικάκη να μιλάει για το νετρίνο, τον Νίκο Τράκα για το μποζόνιο higgs, τον Γιάννη Γιοματάρη για τους καινούριους ανιχνευτές, τον Στέφανο Τραχανά για κβαντική σύμπλεξη , τον Χρήστο Τρικαλινό για Αναλυτικά Προγράμματα, τον Παναγιώτη Κουμαρά για τεχνικές κατάρτισης, μια ομιλία με τον παράξενο λατινικό τίτλο PHILOSOPHIAE NATURALIS PRINCIPIA MATHEMATICA και όχι μόνο αυτά.

Περιφερόμενος στις αίθουσες μπορούσες να συναντήσεις τους κατά κανόνα παρόντες της Δευτεροβάθμιας, - Αγγελική Τρικαλίτη και Ασημίνα Κοντογεωργίου, Τζένη Τσιτοπούλου και Νίκο Κανδεράκη, Αντιγόνη Κρασανάκη και Γιώργο Κατσιγιάννη, Μαρία Βασιλοπούλου και Κώστα Καμπούρη, Νίκο Κανδεράκη και Γιώργο Λίτσιο, Κώστα Παπαμιχάλη και Νίκο Ρούμελη, Δήμο Πάλλα και Λευτέρη Τζιανουδάκη, Πάνο Μουρούζη και Κώστα Παντίδη, Δημήτρη Τσαούση και Αρτέμη Αθανασάκη, Γιώργο Τουντουλίδη και Νίκο Παπασταματίου, Μαριάνθη και Λαοκρατία , - κάπου και οι «ψυχές» του Συνεδρίου, αφανείς οργανωτές των πάντων, ανάμεσά τους ο Γιώργος Ζησιμόπουλος και ο Γιώργος Ράπτης οι Αχαιοί, και οπωσδηποτε ο Παναγιώτης Φιλντίσης και ο Σταύρος Αγαζάνης. Έβρισκες όμως και άλλους που δεν τους βλέπουμε τόσο συχνά, τον Λεωνίδα Τσουμπελή από τον Πειραιά, τον Γιώργο Μωραίτη από την Καλλιθέα, την Κική Λιανού από την Αθήνα, τον Βασίλη Δικαιουλάκο από την Καλαμάτα με τα εξαιρετικά πειράματα για τις μετατροπές ενέργειας, τη Ζαχαρούλα Σμυρναίου τώρα πια διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο, τον Άγγελο Μπάτρη και τον Μάκη Φαραντάτο, τώρα πια φυσικό αλλά και ανάμνηση από την εποχή που ήταν παιδί .

Η ΟΜΑΔΑ - «συμμορία των δέκα», χωρίς Τζορτζ Κλούνι και Μπραντ Πητ- παρουσίασε τη δουλειά της σε ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα- με συντονιστή τον Ανδρέα Κασσέτα και σχολιαστή τον Στέφανο Τραχανά. Οι περισσότεροι σε μεγάλη φόρμα, με πρώτους τους νεώτερους –

ο Θοδωρής Πιερράτος για την έννοια μάζα, ο Βαγγέλης Κολτσάκης και η έννοια ενέργεια,

ο Παύλος Τζαμαλής και η έννοια θερμότητα- για να ακολουθήσει ο Γιώργος Φασουλόπουλος

με την έννοια πίεση μέσα από βιντροσκοπήσεις, βεντούζες, Ρεντόν και τον αόρατο αέρα να σπρώχνει από παντού. Οι παρεμβάσεις του Τραχανά εύστοχες και οι μέχρι εκείνη τη στιγμή ακροατές να θέλουν να μιλήσουν αλλά ο Χρόνος να πιάνει τον συντονιστή από το μανίκι, ένα μεγάλο διάλειμμα, μεταφορά σε μια πολύ πιο ευρύχωρη αίθουσα, με σοβαρές όμως απώλειες, όπως η παρουσίαση της εργασίας του Κώστα Καμπούρη, αλλά το πάρτι συνεχίστηκε με τον Πάνο Μουρούζη και τις ιδαίτερη παρουσίαση του φαινομένου διάθλαση, την αισθητικά άψογη παρουσίαση του Μερκούρη Παναγιωτόπουλου για την αλληλεπίδραση ρευματοφόρου αγωγού και μαγνήτη, τον Σπύρο Σαμιακό να παρουσίαζει το στάσιμο κύμα, τον Γιάννη Θάνο να αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες στη διδασκαλία του φαινομένου κύλιση και τον Ανδρέα Βαλαδάκη σε ιδιαίτερη φόρμα να καταφέρνει να ακινητοποιεί το εξαντλημένο από τις εννέα παρουσιάσεις ακροατήριο μιλώντας για την επιστημονική σκέψη και για το φαινόμενο ελεύθερη πτώση. Παρότι ο Χρόνος κόντευε να σχίσει το μανίκι του συντονιστή, το έργο κράτησε πεντέμιση ώρες, όσο τρεις κινηματογραφικές ταινίες, η μία μετά την άλλη. Κάτι παρομοιο σε διάρκεια δεν είχε ξανασυμβεί.

Στα πλαίσια του Συνέδριου είχε οργανωθεί και μια παράλληλη εκδήλωση με ομιλίες σε μαθητές Λυκείου κυρίως απο την Πελοπόννησο και όπως ομολογεί ο Ανδρέας Κασσέτας κατά τις δύο ομιλίες του προς τους μαθητές στο ξενοδοχείο Αστέρας με θέμα « τι είν΄αυτο που το λένε Φυσική», αφουγκράστηκε ένα εντυπωσικό σύνολο από ανθρώπους στην ηλικία των ονείρων οι οποίοι «ήθελαν πολύ να μάθουν κάτι ακόμα για τη Φυσική» και άκουγαν με εντυπωσιακή προσοχή. Το ίδιο συνέβη και στην ομιλία της Λαοκρατίας Λάκκα, η οποία ακουλούθησε.

Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο , Κυριακή, πρωινά, μεσημέρια, απογεύματα, τα βράδια στο θεατρικό QED του Γιώργου Κοτανίδη, και ύστερα στο Ακταίον ή σε εκείνα τα παραλιακά με την θέα προς την απίστευτη γέφυρα, καθισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, μπροστά τους ορισμένα πιάτα με σαλάτες και θαλασσινά, μαζί και ο συνήθης νυχτερινός οίνος κινούμενος προς τα ποτήρια σε αδιάκοπη τυρβώδη ροή.

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010, βράδυ .

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας