Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

ΚΕΕ, Συνέδριο 2007, εκεί στην άκρη της Θεσσαλονίκης

Εκεί στην άκρη της Θεσσαλονίκης, χρόνος με ημέρα Πέμπτη και μήνα Δεκέμβριο και χώρος Grand Hotel με τους επτά ορόφους και τις πέντε αίθουσες συνεδριάσεων κι εκείνοι – οι καθηγητές οι ερευνητές και οι δάσκαλοι- να έχουν έλθει από κάπου, με αεροπλάνα που έχουν προσεδαφιστεί, ορισμένοι και με γιωταχί αυτοκίνητα, είναι τώρα εδώ στην άκρη της Θεσσαλονίκης, θέλουν να μιλήσουν, να ακούσουν, να διαβάσουν περιλήψεις, να αδιαφορήσουν ή να συγκινηθούν κι όλα αυτά για το ΛΑΘΟΣ.

Το Συνέδριο του ΚΕΕ - με το Κάππα να σημαίνει Κέντρο, το γειτονικό Έψιλον ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ και το επόμενο ΕΡΕΥΝΑΣ – και το Συνέδριο στην υλοποίηση του κάτι σαν Οργανισμός με αναπνευστικό σύστημα που έχει τη μορφή γυναίκας

με το όνομα «Γεωργία Φαντάκη».

Πώς αντιμετωπίζουμε τα Λάθη των Μαθητών: Ως δείκτες της αποτελεσματικότητας, ως κλειδιά για να βελτιώσουμε την ποιότητα της εκπαίδευσης. Ως «κάτι» που πρέπει να το παίρνουμε αγκαλιά, πρότεινε ένας σύνεδρος.

Πέμπτη απομεσήμερο και στην αίθουσα 4 οι πιεψιλοντέσσερα με αρκετά από τα καθίσματα να νιώθουν την απουσία ανθρώπου πάνω τους, ανθρώπων που λείπουν ενώ θα μπορούσαν απομεσήμερο της Πέμπτης να ακούσουν την Ελένη Δανίλη, τώρα πια Σχολική Σύμβουλο Φθιώτιδας, να διακηρύσσει την ανάγκη να αλλάξουμε Παράδειγμα στο ζήτημα Αξιολόγηση, τον Γιώργο Φασουλόπουλο να αναλύει την αξιολόγηση στο Γυμνάσιο και να αγγίζει επιτέλους το θέμα «Διδασκαλία της Γεωγραφίας», τον Στρατή Κατάκο να θυμίζει ότι εναλλακτικές ιδέες υπάρχουν και στη Βιολογία, και τον προεδρεύοντα , αλλά και καταγραφέα όλων αυτών, Ανδρέα Ιωάννου Κασσέτα – χωρίς το «Ιωάννου» νιώθει άβολα – να παρουσιάζει το θέμα « Το λάθος και η αγκαλιά» .

Οι διάδρομοι του Συνεδριακού Κέντρου και το μπαρ και το εστιατόριο. Μπορεί εκεί να συναντήσεις ανθρώπους με τους οποίους εύκολα ή δύσκολα μπορείς και επικοινωνείς – πράγμα πολύτιμο- τον Διονύση Πομώνη μαχόμενο εκπαιδευτικό Αχαίας, έναν από τους δραστήριους της γενιάς του, τον Μπάμπη Σακονίδη από το Πανεπιστήμιο της Θράκης με σημαντική συμμετοχή στο Συνέδριο, τον Δημήτρη Κολιόπουλο από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, τη Μαρία Δεβελάκη, σχολική σύμβουλο Θεσσαλονίκης, τη Φλώρα Πάπαρου από το Μουσείο της Χίου, η ομιλία της οποίας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις αλλά και να γνωρίσεις τη σχολική σύμβουλο Τρικάλων και Καρδίτσας, τη σχολική Σύμβουλο Ημαθίας, αλλά και την Βάσω Χατζηνικήτα από το ανοικτό Πανεπιστήμιο η ομιλία της οποίας για την παιδαγωγική αξιοποίηση των λαθών εστίαζε στην έννοια ΕΜΠΟΔΙΟ αλλά και την αποσαφήνιζε με εξαιρετικό τρόπο.

Η κορυφή ωστόσο του Συνεδρίου – κατά τη δική μας εκτίμηση – ήταν πλάσμα γένους θηλυκού, με ύψος κάτω από ένα εξήντα, μιλούσε γλώσσα Αγγλική, και λεγόταν Joan Bliss από το Πανεπιστήμιο του Sussex. Η ομιλία της Παρασκευή πρωί ήταν και ένα μάθημα του «πως μπορεί να γίνεται μια ομιλία σε Συνέδριο». Με μια απίστευτη σαφήνεια αλλά και με ένα τόνο που άλλοτε πρόδιδε δυναμισμό κι άλλοτε σου πρότεινε μια ήρεμη βόλτα, παρουσίασε τη διαδρομή από τον κονστρουκτιβισμό στο Situated Learning, χωρίς να μπορεί να κρύψει ότι αυτό που κάνει το απολαμβάνει, αλλά και μια βεβαιότητα ότι κανείς από τους καθισμένους απένταντί της δεν κοιτάζει το ρολόι του.

Βράδυ της Πέμπτης και το διάνυσμα της μετατόπισης δείχνει από τη Grand Hotel προς ένα καλό μπαρ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, η παρέα έχει οργανωθεί, ο Γιώργος σήμερα το βράδυ με έμπνευση, η Ελένη , η Φλώρα, η Μαρία, ο Αστέριος, η συντροφιά είναι καλή και αντέχει στη φυσιολογικά αναμενόμενη κόπωση, η νύχτα θα κυλήσει με συζητήσεις πάνω στο δύσκολο ρήμα «διδάσκω» και όχι μόνο σ’ αυτό.

Το χιόνι ήρθε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, η Ρούλα Σμυρναίου με διαρκώς αναμμένους τους προβολείς καθόταν ακριβώς απέναντι, ο πανάρχαιος οίνος σε γεύση στυφή και σε χρώμα βαθυκόκκινο έρεε από την καράφα προς τα ποτήρια επί τέσσερεις ώρες, ο Χρήστος είχε προσκαλέσει την Τύχη χωρίς την αδελφούλα της την Αναγκαιότητα κι ενώ τα πόδια της Σοφίας είχαν ήδη παγώσει, ο Παναγιώτης από τις Σέρρες καθηγητής Μαθηματικών στο Μουσικό Γυμνάσιο προσφέρθηκε να κάτσει στη γωνία αφού στο μεταξύ είχε βγάλει το Beaujolais από την τσέπη του μπουφάν και είχε αρχίσει να το μοιράζεται δηλαδή να το προσφέρει. Οι σύνεδροι του «Συνέδριο ΚΕΕ στη Θεσσαλονίκη 2007» κι ένας μεγάλων διαστάσεων ντοστογιεφσκικός Γιάννης Πλατάρος από τη Μεσσήνη Μεσσηνίας, η Κατερίνα Ντόνα συνήθως με ύφος χαλαρό σε παρενθέσεις η εμφάνιση ενός τόνου δασκάλας, απέξω το χιόνι, η Ροτόντα και ο Δεκέμβριος, μέσα οι δεκατρείς άνθρωποι σε επιδίωξη επικοινωνίας χωρίς το τετριμμένο, Τούρκοι, Εβραίοι, Αλβανοί, Έλληνες και Αμερικάνοι και οι διαβαθμίσεις της προσωπικής μας συμπάθειας ο Τάσος, ίσως η πιο έντονη παρουσία της βραδιάς ήταν ο πρώτος που γλίστρησε δύο τουλάχιστον ώρες μετά τα μεσάνυχτα, είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της - χωρίς ακόμα φως- η μέρα της επιστροφής η μόνη από τις επτά της εβδομάδας σε γένος ουδέτερο,

η Σάββατο . Με χιόνι πολύ περισσότερο και με μία μεγάλη καθυστέρηση στο αεροδρόμιο, μαζί και η ματαίωση της πτήσης.

Ήταν όμως τόσο καλή η παρέα εκεί και η επικοινωνία σε εντυπωσιακά υψηλό επίπεδο που η γκρίνια δεν κατάφερε να κάνει την εμφάνισή της.