Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Τα δέντρα που δεν αγάπησε

η Χαρουπιά ο Αΐλανθος ο Ευκάλυπτος η Αροκάρια

Για πρώτη φορά τις είδε στο Ζάππειο, ήταν πολλές μαζί, αργότερα στην πλατεία Κολωνακίου μία χαρουπιά μόνη της αλλά γρήγορα ανακάλυψε ότι οι χαρουπιές δεν ήταν από τα αγαπημένα του δέντρα.

Οι Άγγλοι το λένε Carob tree , οι Γερμανοί λένε Der Karobbaum οι Γάλλοι Le caroubier

Στη γλώσσα των βιολόγων είναι Ceratonia siliqua

Ποτέ δεν θα την είχε προσέξει μέχρι που «εκείνος» βρέθηκε στο Καλαμάκι στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι του. Τότε στα πρώτα χρόνια τα εφηβικά είχε διαβάσει το « Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» της Μπέσι Σμιθ και το δέντρο το είχε φυτέψει μέσα στις φαντασιώσεις του με ένα δικό του τρόπο. Όταν πολύ αργότερα κατάλαβε «ποιο είναι αυτό το δέντρο» γεύτηκε την απογοήτευση. Ο Αΐλανθος δεν έμοιαζε καθόλου με το δέντρο των δικών του εφηβικών φαντασιώσεων. Ο Αΐλανθος , που τον λένε και Αϊλάντα αλλά και Βρωμόδεντρο, δεν του άρεσε και δεν του αρέσει. Ρωτώντας «που βρέθηκε αυτό το δέντρο ανάμεσα στις μουριές και τις καρυδιές της πατρίδας του» έμαθε ότι οι Αΐλανθοι πρόγονοι ήταν όλοι Κινέζοι, ότι η καλλιέργεια έφθασε τον 18^ο αιώνα στην Ευρώπη και ήταν ο βασιλιάς Όθων που το έφερε στην ελληνική γη, το είχε ζητήσει η Αμαλία και το φύτεψε, μαζί με άλλα, στον Εθνικό κήπο. Βέβαια το δέντρο είναι ανθεκτικό αντέχει σε καυσαέρια και στη σκόνη το συναντάς σε απίθανα σημεία, στις άκρες των δρόμων, σε ερείπια σπιτιών, οπουδήποτε μπορεί να βρει λίγο χώμα για να αναπτυχθεί. Έμαθε ακόμα ότι οι Κινέζοι και οι Αμερικανοί το λένε «δέντρο του ουρανού». Παρόλα αυτά δεν κατάφερε ποτέ να το αγαπήσει.

,

Οι Αμερικανοί το λένε tree of heaven , οι Γερμανοί λένε Der Götterbaum Γάλλοι L'Ailante

Στη γλώσσα των βιολόγων είναι Ailanthus altissima

Με καταγωγή από τη Χιλή και ευνοημένο από τους εργολάβους, έγινε πασίγνωστο αφού φυτεύτηκε μπροστά από ένα σωρό νεόκτιστα τριώροφα και σε μοντέρνα ξενοδοχεία. Σε εκείνον όμως η Αροκάρια δεν άρεσε ποτέ . Η προσωπική του αισθητική δεν τα πήγε καλά με την αγαπημένη των ελλήνων εργολάβων. Είναι ζήτημα προσωπικής αισθητικής. Αυτόν που δεν τα πάει καλά με την Αροκάρια ( ορισμένοι τη γράφουν και με ωμέγα «Αρωκάρια» ) ο Κέδρος λόγου χάρη μπροστά στο Palais du Chailliot τον είχε καταγοητεύσει .

Μόλο που μεγάλωσε με ευκαλύπτους το πιο ψηλό από τα δέντρα του παιδικού του σύμπαντος, μόλο που έγραψε πάνω στον κορμό του καρδιές με βέλη και τα δικά του αρχικά μαζί και μιας κοπέλας , μόλο που είχε αποφανθεί ότι ο κορμός του ευκάλυπτου είναι ότι καλύτερο για να χαράζεις, παρόλο που το άρωμα που ερχόταν από αυτόν ποτέ δεν του ήταν ενοχλητικό, ομολογεί ότι οι ευκάλυπτοι δεν του αρέσουν. Κι αυτό άργησε να το παραδεχθεί. Όσο περισσότερες γνωριμίες έκανε με καταπληκτικά δέντρα που του ήταν άγνωστα μέχρι τότε ( άργησε να γνωριστεί με τα εντυπωσιακά για εκείνον γοητευτικά πλάσματα όπως οι καστανιές, οι κερασιές, οι καρυδιές οι οξιές και οι φιλύρες ) τόσο πιο καθαρά διαπίστωνε ότι ενώ η Ελιά και το Πεύκο δεν υποχωρούσαν στην κλίμακα των αγαπημένων του, ο Ευκάλυπτος υποχωρούσε. Δεν φταιει μόνο το ότι είναι «ενοχλητικά» αειθαλείς.

Το ζήτημα ίσως σχετίζεται με βαθύτερες δομές που καθορίζουν την Αισθητική του.

.

Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

.