Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Γεννημένος στο Weil der Stadt μια μικρή πόλη της Γερμανίας κοντά στη Στουτγάρδη, το 1571, επτά δηλαδή χρόνια μετά τον Γαλιλαίο, θα γινει καθηγητής των μαθηματικών σε σχολείου του Graz -Γκρατς- στην Αυστρία, βοηθός του μεγάλου αστρονόμου Tycho Brahe στην Πράγα, μαθηματικός της Αυλής του αυτοκράτορα Ροδόλφου ΙΙ , καθηγητής των μαθηματικών στο Λίντς της Αυστρίας και σύμβουλος του στρατηγού Wallenstein, αλλά στην Ιστορία της Επιστήμης κατεγράφη ως ένας από τους στοχαστές που συνέβαλαν στο να ξεσπάσει η Επιστημονική Επανάσταση του 17^ου αιώνα και να «γεννηθεί» η Φυσική.

Κάνει την εμφάνισή του σε μια εποχή που δεν είναι σαφής η διάκριση ανάμεσα σε ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ και ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ, υφισταται όμως σοβαρή διάκριση ανάμεσα σε ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ και ΦΥΣΙΚΗ με την πρώτη να θεωρείται κλάδος των Μαθηματικών, ενώ η Φυσική δεν ήταν παρά ένας κλάδος της Φιλοσοφίας.

Ο ίδιος δραστηριοποιήθηκε στην Αστρονομία, στην Αστρολογία, στα Μαθηματικά, στη Θεολογία και στις έρευνες για το φως, μέσα από τις οποίες μελέτησε το φαινόμενο διάθλαση, ενώ επινόησε και κατασκεύασε και μια παραλλαγή του κατοπτρικού τηλεσκοπίου. Εκείνο όμως που τον διατηρεί και θα τον διατηρεί στη μνήμη της Ιστορίας της Επιστήμης ήταν οι τρεις Νόμοι του για την κίνηση των πλανητών.

Η ιερή κυκλική κίνηση δεν είναι κυκλική

Το 1595, ήταν 26 ετών όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του Mysterium Cosmographicum.

Ήταν ο πρώτος που υποστήριξε γραπτά το Κοπερνίκειο Σύστημα

( 1543) με τον ήλιο στο κέντρο και τους πλανήτες

να περιφέρονται γύρω του.

Στα πλαίσια της «ΗΛΙΚΟΚΕΝΤΡΙΚΗΣ» θεωρίας των τέλειων ΚΥΚΛΙΚΩΝ ΤΡΟΧΙΩΝ εργάστηκε σκληρά στην Πράγα

- όπου βρέθηκε μετά το 1600 –

πάνω στο συγκεντρωμένο υλικό

των αστρονομικών παρατηρήσεων του Tycho Brahe.

O Tycho ήταν ο τελευταίος αστρονόμος που έκανε παρατηρήσεις χωρίς τηλεσκόπιο. Το υλικό που είχε συγκεντρώσει ήταν εκπληκτικό τόσο σε αφθονία όσο και σε ακρίβεια.

Ο Tycho και ο Kepler σε κοινό αδριάντα

στο Γυμνάσιο Kepler της Πράγας

Ύστερα από έξι χρόνια επεξεργασίας αυτού του υλικού ο Kepler κατάλαβε ότι σοβαρά ερωτήματα θα έμεναν αναπάντητα εφόσον δεχόταν να παραμένει εγκλωβισμένος μέσα στο δόγμα της τέλειας ΚΥΚΛΙΚΗΣ κίνησης των ουράνιων σωμάτων.

Ήταν ο πρώτος ερευνητής που υποστήριξε ότι η «ιερή κυκλική κίνηση δεν είναι κυκλική» και εισηγήθηκε ότι είναι κίνηση σε τροχιά με σχήμα ΕΛΛΕΙΨΗΣ.

Στο Astronomia Nova το 1609 υποστήριξε ότι

1. Οι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο σε επίπεδες τροχιές. Κάθε τροχιά έχει το σχήμα μιας έλλειψης στη μία εστία της οποίας βρίσκεται ο Ήλιος

πρόταση η οποία αργότερα θα κωδικοποιηθεί ως Erstes keplersches Gesetz, Πρώτος Νόμος του Κέπλερ

2. Τα εμβαδά που διαγράφονται από το ευθύγραμμο τμήμα «Ήλιος- πλανήτης» είναι ανάλογα προς τονη χρόνο που διαγράφονται.

πρόταση η οποία αργότερα θα κωδικοποιηθεί ως Zweites keplersches Gesetz , Δεύτερος Νόμος του Κέπλερ

Στα χρόνια που ακολούθησαν, κινούμενος στο εσωτερικό μιας αντίληψης για την Αρμονία του Κόσμου και με ένα είδος πίστης στη λεγόμενη Μουσική των Σφαιρών οδηγήθηκε στη διατύπωση και του τρίτου νόμου τον οποίο παρουσίασε στο Harmonices Mundi το έτος 1619.

3. Τα τετράγωνα των περιόδων της περιφοράς γύρω από τον Ήλιο είναι ανάλογα με τους κύβους των μεγάλων αξόνων των ελλείψεων

πρόταση η οποία αργότερα θα κωδικοποιηθεί ως Drittes keplersches Gesetz, Τρίτος Νόμος του Κέπλερ

Οι τρεις νόμοι του Κέπλερ, όπως κωδικοποιήθηκαν από τους μεταγενέστερους, ήταν οι ΠΡΩΤΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ με τη σύγχρονη έννοια. Ακριβείς διαψεύσιμες προτάσεις εκφρασμένες στη γλώσσα των μαθηματικών.

Αποτελούσαν μια πρώτη προσπάθεια ΣΥΝΘΕΣΗΣ της Αστρονομίας με τη Φυσική φιλοσοφία οι οποίες τα προηγούμενα δύο χιλιάδες χρόνια είχαν προχωρήσει σε δρόμους διαφορετικούς.

Επτά περίπου δεκαετίες αργότερα οι τρεις Νόμοι του για την κίνηση των πλανητών θα αποτελέσουν, μέσα από την εργασία του Newton ( 1687 ), το θεμέλιο για τη διατύπωση του Νόμου της παγκόσμιας βαρύτητας.

.