Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

« . . η συσκευή για την οποία σας μιλάω, είναι αναμφίβολο ότι θα σας καταπλήξει. Είναι ένα σύστημα αγωγών που έχουν τοποθετηθεί κατά έναν ειδικό τρόπο. Είκοσι ή σαράντα ή εξήντα κομμάτια χαλκού ( ή καλύτερα αργύρου ) καθένα από τα οποία προσαρμόζεται σε ένα κομμάτι κασσιτέρου ( ή καλύτερα ψευδαργύρου ) και ανάμεσά τους στρώματα χαρτονιού ή δέρματος εμποτισμένα με αγώγιμο υγρό. Η νέα συσκευή μου μιμείται το αποτέλεσμα της φιάλης του Leyden. Σε ένα οριζόντιο τραπέζι τοποθετώ ένα μεταλλικό δίσκο και πάνω σ’ αυτόν προσαρμόζω έναν δίσκο από ψευδάργυρο. Πάνω του βάζω ένα στρώμα εμποτισμένο με υγρό και αμέσως μετά έναν δίσκο από άργυρο, κι ύστερα έναν ακόμα δίσκο από ψευδάργυρο τον οποίον διαδέχεται ένα εμποτισμένο στρώμα. Συνεχίζοντας με τον ίδιο τρόπο σχηματίζεται μια ΣΤΗΛΗ τόσο ψηλή, όσο να μπορεί να συγκρατείται χωρίς να πέφτει. Με μια εικοσάδα από ζεύγη μετάλλων η στήλη είναι ικανή να προκαλέσει τίναγμα σε όποιον την αγγίζει με τα χέρια του.»

Επιστολή του Alessandro Volta στον πρόεδρο της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνο J. Banks, Μάρτιος 1800.

Στην άκρη του νήματος μια θεωρία και ένας άνθρωπος, ο Ιταλός Alessandro Volta, τότε καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Pavia Η θεωρία ήταν δική του και σύμφωνα με αυτήν «η συνύπαρξη υγρασίας με δύο διαφορετικά μέταλλα δημιουργούσε διαφορά δυναμικού, μπορούσε να αποτελεί «πηγή» ικανή να προσφέρει ηλεκτρικό ρεύμα.

Σύντομα η θεωρία τον οδήγησε στο να ΦΤΙΑΞΕΙ την πρώτη πηγή ηλεκτρεγερτικής δύναμης η οποία λόγω του σχήματός της ονομάστηκε σε γλώσσα ιταλική pila, στήλη στα ελληνικά.

Το καινούριο που έφερνε η ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ VOLTA ήταν η δυνατότητά της να προσφέρει ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ, όπως και η φιάλη Leyden, κάθε φορά που ενώνονταν με σύρμα τα δύο άκρα της. Σε σχέση όμως με τη φιάλη των Ολλανδών διέθετε ένα σοβαρότατο πλεονέκτημα. Μετά την αγώγιμη σύνδεση των δύο άκρων της, η διαφορά δυναμικού δεν έδειχνε να εξαφανίζεται.

Βολταϊκή στήλη. Η νέα συσκευή προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον στην επιστημονική κοινότητα της αυγής του 19^ου αιώνα. Τον Νοέμβριο του 1800 προσκεκλημένος στο Παρίσι εποχής εκτελεί πειράματα με την ηλεκτρική στήλη παρουσία του Αυτοκράτορα.

Λίγο αργότερα ο Ναπολέων παραγγέλνει να κατασκευαστεί μια μεγάλη συστοιχία ( γαλλλικά BATTERIE, ελληνικά μπαταρία ) από 600 στήλες την οποία προσφέρει στην Ecole Polytechnique του Παρισιού. Μια ακόμα ισχυρότερη μπαταρία κατασκευάζεται στο Λονδίνο από την Royal Society.

Οι συνέπειες διαδέχονται η μία την άλλη. Πυροδοτείται η έρευνα πάνω στο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ. Στην Αγγλία ο Humphry Davy θεμελιώνει την ηλεκτροχημεία και είκοσι περίπου χρόνια μετά την ανακάλυψη της στήλης ο Hans Christian Oersted στην Κοπεγχάγη οδηγείται στο κρίσιμο πείραμα με το οποίο αρχίζει η εποχή του Ηλεκτρομαγνητισμού.

Η μονάδα «ένα βολτ». To 1948 η 9^η Conférence générale des poids et mesures (CGPM) – Γενική Συνδιάσκεψη Μέτρων και Σταθμών - όρισε το ένα βολτ ως μονάδα του SI για τη μέτρηση της διαφοράς δυναμικού και της ηλεκτρεγερτικής δύναμης. Η λέξη VOLT δημιουργήθηκε από το όνομα του Volta. Το ένα βολτ συμβολίζεται με 1 V και ορίστηκε ως το πηλίκο «ένα joule προς ένα coulomb» 1 V = 1 J/1 C. Τόσο το joule όσο και το coulomb είχαν οριστεί ως μονάδες ενέργειας και φορτίου στην ίδια Συνδιάσκεψη

Το βολτόμετρο. Στο όργανο με το οποίο γίνεται η μέτρηση της διαφοράς δυναμικού δόθηκε το όνομα Βολτόμετρο . Αγγλικά Voltmeter, γαλλικά Voltmètre, ιταλικά Voltmetro, γερμανικά Voltmeter, ισπανικά Voltímetro