Βρίσκεστε εδώ: Αρχική
Δημητρακάκης Κων/νος M. ed.
Σύμβουλος Εκπ/σης ΠΕ 70 - τ. Αναπληρωτής Δ/ντής Π.Ε. Φθιώτιδας - τ. Δ/ντής ΠΕΚ Λαμίας
Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν / Ivanovo detstvo (1962).
Η ιστορία εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με κεντρικό ήρωα ένα δωδεκάχρονο αγόρι, τον Ιβάν, η οικογένεια του οποίου ξεκληρίστηκε από τους Ναζί. Μην έχοντας να χάσει κάτι, κατατάσσεται στον Σοβιετικό στρατό ως ανιχνευτής και αναλαμβάνει επικίνδυνες αναγνωριστικές αποστολές, για τις οποίες είναι ο πλέον κατάλληλος χάρη στο μικρό του μπόι και τη σβελτάδα του. Δημιουργεί φιλίες με πολλούς από τους ενήλικες συμπολεμιστές, οι οποίοι τον σέβονται και τον αναγνωρίζουν ως ισότιμο. Όταν του προτείνουν να πάει σε μια στρατιωτική ακαδημία, για να τον προφυλάξουν από τους κινδύνους της μάχης, ο Ιβάν απορρίπτει πεισματικά την ιδέα.
Μάθε Παιδί μου Γράμματα - (1981)
Σ? ένα χωριό της Αρκαδίας λίγο μετά τη Μεταπολίτευση, ένα μνημείο πεσόντων της Κατοχής φέρνει σε σύγκρουση ένα συντηρητικό δάσκαλο με τη γυναίκα και τους δυο του γιους.
Ένας ηλικιωμένος χωρικός επιμένει να πηγαίνει στο σχολείο για να μάθει να διαβάζει, αποδεικνύοντας ότι ποτέ δεν είναι αργά για να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου.
Το καναρινί ποδήλατο
Η ταινία γυρίστηκε το 1999. Πιστή στην πραγματικότητα (βασίζεται άλλωστε σε αληθινή ιστορία), δεν τελειώνει με "επαίνους" αλλά τονίζει την εμπιστοσύνη στην αξία των ανθρώπινων σχέσεων και στην αξία της θέλησης.
Υπόθεση:
Ο Άρης Σιούτης διορίζεται δάσκαλος στην έκτη τάξη ενός δημόσιου σχολείου της Αθήνας και ανακαλύπτει ότι ένας από τους μαθητές του, ο Λευτέρης Μουρατίδης, είναι σχεδόν αναλφάβητος και απομονωμένος από τους συμμαθητές του. Αποφασίζει να βοηθήσει το παιδί να βγει από το αδιέξοδο, όμως αντιμετωπίζει πολλαπλά εμπόδια: οι συνάδελφοί του είναι ηττοπαθείς και δεν πιστεύουν ότι μπορεί να γίνει κάτι, ο ίδιος ο Λευτέρης δύσπιστος, οι γονείς του δεν είναι πολύ συνεργάσιμοι, ενώ και η συμπεριφορά των υπόλοιπων παιδιών δεν είναι πάντοτε φιλική απέναντι στο Λευτέρη...
Πρωταγωνιστούν: Γιώργος Χάλαρης (Λευτέρης Μουρατίδης), Θάνος Γραμμένος (πατέρας του Άρη), Αλεξάνδρα Παντελάκη, Μάνος Βακούσης (πατέρας του Λευτέρη), Δημήτρης Αλεξανδρής (Άρης Κούρτης), Νίκος Γεωργάκης (Μιχάλης)
Σενάριο, Σκηνοθεσία:Δημήτρης Σταύρακας
Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ
«Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται» (2006) του Daniel Losset.
Το σενάριο της ταινίας στηρίζεται στη ζωή του μεγάλου γάλλου παιδαγωγού και μεταρρυθμιστή της παιδείας Σελεστέν Φρενέ (Celestin Freinet 1896-1966).
Η παιδαγωγική μέθοδος του Φρενέ στοχεύει στη δημιουργία ενός άλλου σχολείου όπου κάθε παιδί αντιμετωπίζεται σαν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, όπου η παιδεία δεν είναι αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα κι ο ρόλος του εκπαιδευτικού συνίσταται κυρίως στο να βοηθήσει τα παιδιά να βρουν μόνα τους το δρόμο της γνώσης.
Ο Σελεστέν Φρενέ, πρώτος αυτός, επεδίωξε να εισάγει τις νέες τεχνολογίες της εποχής στην εκπαίδευση: τυπογραφία, ραδιόφωνο, κινηματογράφο. Είναι πιο γνωστός ως ο πρώτος που έβαλε το τυπογραφείο στην τάξη και καθιέρωσε την διασχολική αλληλογραφία. Λιγότερο γνωστό είναι ότι πρώτος αυτός έβαλε τον κινηματογράφο στο σχολείο το 1926!
Ήταν φυσικό οι πρωτοποριακές του μέθοδοι να μην είναι αρεστές στο κατεστημένο, γι αυτό κυνηγήθηκε ανελέητα. Πάλεψε μέσα από αντίξοες συνθήκες και στο τέλος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη δημόσια εκπαίδευση για να συνεχίσει πιο ελεύθερος το παιδαγωγικό του έργο. Αλλά πια δεν ήταν μόνος. Στη βάση των ιδεών του δημιουργήθηκε ένα μεγάλο διεθνές παιδαγωγικό κίνημα που είναι ακόμα ζωντανό.
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, η ταινία μιλάει για την ζωή ενός μικρού που μάχεται με τον καρκίνο. Χωρίς να χάσει την πιστή του γραφεί καθημερινά γράμματα στον θεό και τα ταχυδρομεί. Οπλισμένος με θάρρος και πιστή και έχοντας στο πλευρό του την οικογένεια του και όλη την κοινωνία ο Τάιλερ προσεύχεται καθημερινά με τα γράμματα του στον Θεό, τον φίλο του όπως τον αποκαλεί. Τα γράμματα πέφτουν στα χεριά του ταχυδρόμου. Διαβάζοντας την διεύθυνση "προς τον Θεό" και μη ξερώντας τι να κάνει αποφασίζει να κρατήσει το καθημερινό γράμμα του Τάιλερ στο σπίτι του.Τελικα σε μια δύσκολη στιγμή της ζωή του έχοντας χάσει τον γιο του επειδή είναι εξαρτημένος από το αλκοόλ αποφασίζει να διαβάσει τα γράμματα του Τάιλερ. Η ζωή του θα αλλάξει οριστικά όταν διαβάσει τις επιστολές του μικρού.
Σκηνοθεσία: Λοράν Καντέ, Γαλλία 2008. Βραβείο Χρυσός Φοίνικας
Μία ρεαλιστική αποτύπωση των σχέσεων καθηγητών και μαθητών σε ένα σχολείο εργατικής συνοικίας του Παρισιού. Μεταφορά στην οθόνη του ομώνυμου βιβλίου του Φρανσουά Μπεγκοντό, ο οποίος στην ταινία υποδύεται τον εαυτό του.
Ένα δέντρο μια φορά The Boy And The Tree
Μια ταινία του Ευγένιου Τριβιζά. Απλώς εκπληκτική!
Το παραμύθι εκτυλίσσεται ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ, όταν στο ζοφερό πεζοδρόμιο μιας πόλης συναντιούνται ένα παραμελημένο δέντρο και ένα φτωχό αγόρι. Το δέντρο βλέπει από τα παράθυρα των σπιτιών τα καταστόλιστα έλατα και ζηλεύει. Ζητά από το αγόρι να το στολίσει. Εκείνο όμως ούτε στολίδια έχει, ούτε χρήματα. Πώς είναι δυνατόν να στολίσει ένα μίζερο δέντρο στη μέση ενός παγωμένου πεζοδρομίου; Κι όμως... εκείνη η νύχτα είναι μια νύχτα ονείρων, μια νύχτα μαγική..
Για να μην ξεχάσουμε ότι είμαστε άνθρωποι...
Κλασσική ταινία με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς σαν καθηγητή να διδάσκει ποίηση σε ένα κολλέγιο αρρένων. «Captain, oh my captain». ?Oh captain, my captain!?. Μια ομάδα εφήβων, με οδηγό την ποίηση τολμούν να αναζητήσουν τον προσωπικό τους βηματισμό, με τον οποίο θα διασχίσουν τη ζωή και θα παραμείνουν όρθιοι. Προστάτης τους μέχρι την ελευθερία, ένας καθηγητής () που εκτός από τις γνώσεις των σχολικών εγχειριδίων, αναλαμβάνει αυτοβούλως να τους εκπαιδεύσει πως να στέκονται στο ύψος όλων εκείνων, που δεν μετριούνται με μηδενικά και προεξαργυρωμένες βραβεύσεις, αλλά με όνειρα και πίστη.
Summerhill (2008) Ταινία για το σχολείο Σάμερχιλ του Α.Σ. Νηλ
Το Σάμερχιλ, που ίδρυσε ο Α.Σ. Νηλ και έχει σήμερα διευθύντρια την κόρη του Ζωή Ρέντχεντ, είναι ένα προοδευτικό σχολείο ηλικίας ενενήντα χρόνων, που διοικείται δημοκρατικά με τους μαθητές του να έχουν ισότιμο λόγο στους κανονισμούς λειτουργίας του. Όμως, ο Οργανισμός Πιστοποίησης Σχολικών Ιδρυμάτων (OFSTED), μέσω των επιθεωρητών του, αποφασίζει να κλείσει το σχολείο καθότι θεωρεί ότι δεν παρέχει επαρκή εκπαίδευση στους μαθητές του. Η υπόθεση οδηγείται στο δικαστήριο, όπου το σχολείο συγκρούεται μετωπικά σε μια μάχη επιβίωσης με την Βρεταννική Κυβέρνηση.
Η ταινία είναι του Jon East, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και έχει βραβευθεί με δύο βραβεία BAFTA.
ΔΙΟΛΚΟΣ ΓΙΑ 1500 ΧΡΟΝΙΑ
Μια ταινία 22 λεπτών, δημιουργημένη με το σύστημα του animation (εικονοκινητική τεχνική) αναπαριστά με μοναδικό τρόπο το εξαιρετικό μνημείο τεχνικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, τον Δίολκο: μια οδό από ξηράς για την μεταφορά πλοίων ανάμεσα στον Σαρωνικό και τον Κορινθιακό κόλπο κατά μήκος του Ισθμού της Κορίνθου, τότε που δεν υπήρχε ο πορθμός.
Η ταινία παρουσιάζει πολλές άλλες τεχνολογικές λεπτομέρειες, αλλά σκηνές της ζωής των ναυτικών εκείνης της μακρινής εποχής: τυχερό παιχνίδι, επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα, γλέντι σε καπηλειό, καθώς και μια συναισθηματική συντυχία Πρόκειται για ένα έργο-συμβολή στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής Τεχνολογίας, μια παραγωγή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας.
Δημιουργοί της ταινίας είναι οι Θ.Π. Τάσιος, Ν. Μήκας, Γ. Πολύζος, οι οποίοι έχουν λάβει ως τώρα δύο βραβεία: Καλύτερης ταινίας αναφερόμενης στην αρχαιότητα στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κύπρο (Νοέμβριος 2009) και Καλύτερης εκπαιδευτικής ταινίας στην 8η Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου στην Αθήνα (Μάιος 2010)
Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση ( La Education Prohibida)
Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα. Το ντοκιμαντέρ, που ακολουθεί είναι ολόκληρο και δημιουργήθηκε προκειμένου να το δουν όλοι ελεύθερα. Είναι μία εξαιρετική προσπάθεια δημοσιογράφων, που στόχο έχουν να αναδείξουν τα προβλήματα που δυσκολεύουν την εκπαίδευση των μαθητών . Θα δείτε πολλά κοινά προβλήματα με το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα . Σε μερικά σημεία μπορεί να συμφωνείτε και σε άλλα να διαφωνείτε , η ουσία είναι να προβληματιστούμε και να σκεφτούμε τι εκπαιδευτικό σύστημα θέλουμε. Το να είσαι δάσκαλός δεν είναι μία απλή δουλειά , δεν έχεις να διεκπεραιώσεις μία συγκεκριμένη εργασία και αυτό είναι όλο. Έχεις να κάνεις με ανθρώπους σε τρυφερή ηλικία και αυτό την κάνει ίσως την πιο δύσκολη αλλά συνάμα την πιο ενδιαφέρουσα δουλειά του κόσμου. Όταν μπαίνεις στην τάξη τα ξεχνάς όλα και απλά αφιερώνεσαι στα ''θέλω'' και τα ''γιατί'' των μαθητών σου. Αλλά και όταν βγεις από την τάξη δεν σταματά εκεί ο ρόλος σου , ίσως τότε να αρχίζουν τα δύσκολα, αφού με τα προβλήματα που έχει όλη οι κοινωνία εσύ πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος και σταθερός για να αντιμετωπίσεις τα αυριανά ''θέλω'' και ''γιατί'' των μαθητών σου.
Ο Κουρέας της Σεβίλης, είναι ένα πασίγνωστο έργο όπερας χάρη στην εκπληκτική (κι από πλευρά δυσκολίας) άρια ?Largo al Factotum?. Έχει χιλιογυριστεί στον κινηματογράφο, αποτελεί αγαπημένο μουσικό θέμα σε ταινίες κινουμένων σχεδίων κι είμαι σίγουρος πως όλοι όσοι τραγουδάνε την ώρα του μπάνιου την έχουν τραγουδήσει τουλάχιστον δυο φορές (έστω κι αν επαναλάμβαναν μετ? ενθουσιασμού μόνο το ?Φίγκαρο, Φίγκαρο, Φίιιγκαροοο? !).
Όπως είπα, η συγκεκριμένη άρια θεωρείται δύσκολο εγχείρημα εξαιτίας τού μετρου των 6/8 και του presto tempo που την χαρακτηρίζουν. Σε ό,τι αφορά το θέμα της μας συστήνει το Φιγκαρο, δια στόματος Φίγκαρο και δια ?.αυτο-αξιολογήσεως Φίγκαρο! Πρόκειται για έναν κουρέα που κάνει από όλες τις δουλειές και καταπιάνεται με ό,τι περνά από το χέρι του. Ας μην ξεχνάμε πως οι μπαρμπέρηδες της εποχής ήταν πολλά πράγματα, ασχολούνταν από κολόνιες κι αρώματα μέχρι βδέλλες και γιατροσόφια! Πέραν αυτού, στα κουρεία διακινούνταν όλα τα κοσμικά, πολιτικά και παντός άλλου τύπο κουτσομπολιά της πόλης. Εξομολογήσεις, συμβουλές κι απλές ?κοινοποιήσεις? έδιναν κι έπαιρναν , κι η καρέκλα του μπαρμπέρη είχε φτάσει να είναι ο πρόδρομος του ?.φροϋδικού ντιβανιού! Κι να μην ξεχνούμε και το τελευταίο: ο πλήρης τίτλος του έργου του G.Rossini είναι ?l barbiere di Siviglia, ossia L?inutile precauzione? που σημαίνει : ?Ο κουρέας της Σεβίλης ή ένας άχρηστος πρακτικός?!
Όλα αυτά βρίσκονται συμπυκνωμένα στο όμορφο αυτό κωμικό κομμάτι του Rossini, γραμμένο το 1816. Η υπόθεση είναι απλή: Ο κόντε Almavina, μεταμφιεσμένος σε φτωχό Lindoro, προσπαθεί να σαγηνέψει με την προσωπικότητά του κι όχι τα πλούτη του την όμορφη Rosina. Αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια ο πολυπράγμων Φίγκαρο! Και ο κακός της υπόθεσης -γιατί πάντα υπάρχει κι ένας κακός- ο αντίζηλος του κόντε, ο πολύς Bartolio, που όμως θα μείνει μπουκάλα!
Είδος Ταινίας: Κοινωνική, Δραματική
Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Ζορμπάς, Σταύρος Ντογιάκος, Σπύρος Πανταζής, Νικήτας Χρόνης, Κωνσταντίνα Ανδριοπούλου, Κωνσταντίνα Αλευρά, Αλέξανδρος Ρήγας
Έτος Παραγωγής: 1993
Σκηνοθεσία: Ντίνος Δημόπουλος
Σενάριο: Ντίνος Δημόπουλος
Υπόθεση
Περίοδος του Μεσοπολέμου. Σε κάποιο παραθαλάσσιο χωριουδάκι, στον κόλπο του Αμβρακικού, δύο παιδιά, ο Πέτρος (οκτώ χρόνων) και η Ανθούλα (επτά) περνάνε τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Με τον αυθορμητισμό και την αθωότητα της τρυφερής ηλικίας τους, ανακαλύπτουν σιγά σιγά το θαύμα του κόσμου που τα περιβάλλει. Ώσπου, στο πρόσωπο ενός άλλου παιδιού, απόβλητου από την κοινωνία (και τη ζωή) επειδή έχει φυματίωση, γνωρίζουν τη σκληρότητα των "μεγάλων" που δεν συγχωρούν εύκολα τη διαφορά ή την εξαίρεση, και αποφασίζουν να αντισταθούν.
Ο "Σκρουτζ" είναι μια μουσική ταινία του 1970 προσαρμοσμένη στην κλασική ιστορία του Charles Dickens (1843) ¨A Christmas Carol ¨ Γυρίστηκε στο Λονδίνο, σε σκηνοθεσία Ronald Neame και πρωταγωνίστησε ο Albert Finney στο ρόλο τίτλου. Την μουσική επένδυση της ταινίας συνέθεσε ο Leslie Bricusse. Με έντεκα μουσικές ρυθμίσεις διάσπαρτες σε όλη την διάρκεια της ταινίας, έλαβε περιορισμένους επαίνους, αλλά ο Albert Finney κέρδισε το χρυσό βραβείο σφαιρών για τον καλύτερο δράστη σε έναν μουσικό / Κωμωδία το 1971, η ταινία έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Το Ξυπόλητο τάγμα είναι η αληθινή ιστορία 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά μεταβάλλονται σʼ ένα είδος καλόκαρδης ηρωικής συμμορίας, που κλέβει από τους Γερμανούς και του μαυραγορίτες για να συντηρεί τα μέλη της κι όσους μπορεί από τον κόσμο γύρω της.
Eπίσης, πέρα από την αρωγή που παρείχαν στο κόσμο, κατάφερναν με την εξυπνάδα και το κουράγιο τους να βοηθούν την Αντίσταση, βρίσκοντας τρόπους να φυγαδεύουν στη Μέση Ανατολή Έλληνες, Αμερικάνους και Εγγλέζους αξιωματικούς, με σκοπό να ενωθούν με τους εκεί συμμαχικούς στρατούς.
Σκηνοθεσία: Jean-Paul Le Chanois
Πρωτότυπη μουσική: Kosma, Joseph
Ερμηνευτές: Blier, Bernard ; Faber, Juliette ; Delmont, Edouard ; Coste, Pierre
Παραγωγή: Cooperative generale du cinema francais
Θα μπορούσε ποτέ ένα «σκασιαρχείο» να ήταν παιδαγωγικά πιο χρήσιμο από ένα τυπικό μάθημα; Η απάντηση σε αυτό το παράδοξο υπάρχει σε μια μόνο κινηματογραφική ταινία!
Το ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουν ότι εξασφάλισαν τα δικαιώματα προβολής στην Ελλάδα της εξαιρετικής ταινίας του Jean-Paul Le Chanois «Το σκασιαρχείο», διάρκειας 90 λεπτών. Μια ταινία ύμνο στο λειτούργημα του εκπαιδευτικού και στην ελεύθερη δημιουργική εκπαίδευση.
Αν και γυρίστηκε το 1948-49 η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα! Και δεν είναι τυχαίο.
Το σενάριο της ταινίας στηρίζεται στη ζωή του μεγάλου γάλλου παιδαγωγού και μεταρρυθμιστή της παιδείας Σελεστέν Φρενέ(Celestin Freinet 1896-1966). Καταγράφει βασικά τον πρώτο χρόνο της εκπαιδευτικής του πορείας, γύρω στο 1920, στην πόλη Bar-sur-Loup, τότε που έθετε για πρώτη φορά τις βάσεις μιας νέας εκπαιδευτικής αντίληψης.
Η παιδαγωγική μέθοδος του Φρενέ στοχεύει στη δημιουργία ενός άλλου σχολείου όπου κάθε παιδί αντιμετωπίζεται σαν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, όπου η παιδεία δεν είναι αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα κι ο ρόλος του εκπαιδευτικού συνίσταται κυρίως στο να βοηθήσει τα παιδιά να βρουν μόνα τους το δρόμο της γνώσης.
Ο Σελεστέν Φρενέ, πρώτος αυτός, επεδίωξε να εισάγει τις νέες τεχνολογίες της εποχής στην εκπαίδευση: τυπογραφία, ραδιόφωνο, κινηματογράφο. Είναι πιο γνωστός ως ο πρώτος που έβαλε το τυπογραφείο στην τάξη και καθιέρωσε την διασχολική αλληλογραφία. Λιγότερο γνωστό είναι ότι πρώτος αυτός έβαλε τον κινηματογράφο στο σχολείο το 1926!
Ήταν φυσικό οι πρωτοποριακές του μέθοδοι να μην είναι αρεστές στο κατεστημένο, κυρίως αυτό της Καθολικής Εκκλησίας. Γι αυτό κυνηγήθηκε ανελέητα. Πάλεψε μέσα από αντίξοες συνθήκες και στο τέλος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη δημόσια εκπαίδευση για να συνεχίσει πιο ελεύθερος το παιδαγωγικό του έργο. Αλλά πια δεν ήταν μόνος. Στη βάση των ιδεών του δημιουργήθηκε ένα μεγάλο διεθνές παιδαγωγικό κίνημα που είναι ακόμα ζωντανό.
Το σενάριο της ταινίας στηρίχτηκε σε σημειώσεις της συζύγου του, Ελίζας, κι έχει την αυθεντικότητα του ντοκουμέντου αλλά ταυτόχρονα έχει μια δυνατή δραματουργική δομή που την κάνει να κρατά το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή μέχρι το τέλος.
Η ευφάνταστη σκηνοθεσία του Jean-Paul Le Chanois καταφέρνει να αναδείξει άριστα την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 20 και αποσπά εξαιρετικές ερμηνείες τόσο από τους ενήλικες ηθοποιούς όσο και από τα παιδιά.
Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 1949, σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία και είναι χαρακτηριστικό ότι για πρώτη φορά οι γνώμες των κριτικών στη Γαλλία ήταν ομόφωνα θετικές. Προβλήθηκε σε δεκάδες Φεστιβάλ και απέσπασε πάνω από 30 βραβεία. Ανάμεσα στις διακρίσεις ξεχωρίζουν το βραβείο στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, το βραβείοΚαλύτερης Ξένης Ταινίας στην Αμερική και κυρίως η υιοθέτησή της από την Επιτροπή Κινηματογράφου του ΟΗΕ«ως ταινία που υμνεί τα Ανθρώπινα Δικαιώματα».
Το σκασιαρχείο, οι ταινίες του Ζαν Βιγκό και «Τα τρομερά παιδιά» των Μελβίλ και Κοκτώ, είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχτηκε η γενιά των Γάλλων κινηματογραφιστών οι οποίοι αργότερα δημιούργησαν τη νουβέλ βάγκ του γαλλικού κινηματογράφου.
Ο μεγάλος σκηνοθέτης Φρανσουά Τρυφώ έχει πει ότι επηρεάστηκε βαθιά από αυτή τη ταινία και σημειώνει ότι σημαδοτεί μια νέα αντίληψη για το σχολείο και την παιδαγωγική διαδικασία.
Το παράδοξο είναι ότι 60 χρόνια μετά, όλα τα ζητήματα που έθεσε ο Σελεστέν Φρενέ, και ξεδιπλώνονται με άριστο τρόπο μέσα στην ταινία, είναι ακόμα το ζητούμενο και για μας στην Ελλάδα.
Βρισκόμαστε στο 1948. Ο Clement είναι ένας άνεργος δάσκαλος μουσικής που έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει οριστικά το πάθος του γι' αυτήν Βρίσκει όμως δουλειά ως επιτηρητής σ' ένα σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων. Η παραμονή του στο οικοτροφείο θα σταθεί για τον Clement αφορμή αφύπνισης καθώς η επαφή του με τη σκληρή πραγματικότητα των μαθητών και τις αυστηρότατες και φυσικά αναποτελεσματικές μεθόδους του διευθυντή του οικοτροφείου Rachin τον αναγκάζουν να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας με τα ατίθασα παιδιά και να ξεκινήσει μια προσπάθεια αλλαγής στο αυστηρό προφίλ του ιδρύματος, διδάσκοντας στους μαθητές τη μουσική και τη μαγεία που μπορεί αυτή να φέρει στις ζωές τους.
Για παιδιά δημοτικού και όχι μόνο...
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σπύρου
Πρωταγωνιστούν: Δήμητρα Χατούπη, Νίκος Κολοβός, Παντελής Τριβιζάς, Αμαλία Γκίζα, Δημήτρης Σπύρου, Κωστούλα Τσέλου
Υπόθεση: Ψύλλος είναι ο τίτλος μια χειρόγραφης εφημεριδούλας, που εκδίδει και συντάσσει ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ? ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας. ο Ηλίας Σεϊτανίδης. «Ψύλλος» είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα. Κι όπως γράφει ο ίδιος σ? ένα φύλλο της εφημερίδας του, «ο Ψύλλος είναι ένα όνειρο, τα ταξίδια που θέλω να κάνω, είναι το σπάσιμο των συνόρων του μικρού χωριού μου, είναι τα φτερά που με βοηθούν να πετάξω μακριά...». Μια διεισδυτική ματιά στην ελληνική επαρχία στα τέλη της δεκαετίας του '60. Πολυβραβευμένη ταινία σε παγκόσμιο επίπεδο, και πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του σκηνοθέτη, με απολαυστικές ερμηνείες.
Το δέντρο που πληγώναμε είναι ο τίτλος μιας ελληνικής ταινίας παραγωγής 1986. Η ταινία σκηνοθετήθηκε από το Δήμο Αβδελιώδη, ο οποίος έγραψε και το σενάριο, ενώ ανέλαβε και την παραγωγή της ταινίας μαζί με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
Ο τίτλος αναφέρεται στην επεξεργασία της μαστίχας, όπου για να ληφθεί το δάκρυ τα μαστιχόδεντρα κεντρίζονται (πληγώνονται).
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Χίο του 1960. Δύο μικρά αγόρια και πολύ καλοί φίλοι έρχονται σε σύγκρουση λίγο πριν το κλείσιμο του σχολείου για τις καλοκαιρινές διακοπές με αφορμή ένα άτυχο συμβάν. Αργότερα στα μέσα του καλοκαιριού ξαναβρίσκονται. Το υπέροχο καλοκαίρι που θα περάσουν διακόπτεται σύντομα από την έλευση του φθινοπώρου.
Η ταινία έλαβε πολλές διακρίσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ανάμεσα τους, ειδική μνεία της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, βραβείο ευρωπαϊκής επιτροπής ταινιών νεότητας του Φεστιβάλ Βερολίνου, χρυσός Ελέφαντας καλύτερης ταινίας και Αργυρός Ελέφαντας σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Νέου Δελχί. Συμμετείχε επίσης στην εβδομάδα κριτικής στο Φεστιβάλ των Καννών το 1987.