Επιλογή καρδερίνας

     Η επιλογή μιας καρδερίνας, θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία για όποιον ασχολείται μ' αυτά τα πουλιά. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η επιλογή γίνεται είτε με βάση τις φωνές, είτε με βάση την εμφάνιση.
     Σχετικά με τις φωνές, τα πράγματα είναι εντελώς υποκειμενικά. Ποτέ δεν ξέρουμε αν θα πει και τι θα πει πουλί που δεν έχουμε ακούσει. Ιδίως αν το πουλί είναι και μικρό, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Το κελάηδισμα πρέπει να έχει πλοκή και να μην είναι μονότονο. Να έχει μεγάλη διάρκεια και η ένταση και η χροιά της φωνής της να ποικίλει. Οι Ισπανοί έχουν θεσπίσει τα "Standards" των φωνών που πρέπει να διαθέτει μια καρδερίνα. Πουλιά με ωραίες φωνές θεωρούνται αυτά που είναι από Κεφαλονιά, Πάτρα, Αίγιο και Κυάτο. Επειδή οι καρδερίνες είναι από τα λίγα πουλιά που μπορούν να μιμηθούν τις φωνές άλλων πουλιών, υψηλής ποιότητας πουλιά θεωρούνται αυτά, που εκτός από τις δικές τους φωνές, έχουν αηδόνι, δεντροσταρήθρα (πλακωτήρι), παπαδίτσα, τσοπανάκο και τσιχλόνι. Χάνει την αξία του το πουλί αν έχει σπίνο, φανέτο, φλώρο, καναρίνι και "μάλωμα". Συνήθως η εμφάνιση του πουλιού δεν συμβαδίζει και με τις φωνές. Τις καλύτερες φωνές τις έχουν οι μικρόσωμες και σκούρες καρδερίνες, οι "γυφτοκαρδερίνες".
Διαχωρισμός φύλου καρδερίνας      Από θέμα εμφάνισης, αν δεν ακούσουμε το πουλί, αυτό που πρέπει να εξασφαλίσουμε βασικά, είναι το πουλί να είναι αρσενικό. Σε μεγάλης ηλικίας πουλιά αυτό είναι σχετικά εύκολο. Τα σημεία που πρέπει να προσέχουμε είναι: α) η φτερούγα (πλατάρι), β) το μουστάκι και γ) ο κόκκινος χρωματισμός. Σε ότι αφορά τη φτερούγα της, προσέχουμε, ώστε για αρσενική καρδερίνα, η βάση της, δηλαδή στο σημείο που ενώνεται με το σώμα της, να είναι μαύρου χρώματος. Αντίθετα στη θηλυκή καρδερίνα, αυτή δεν είναι απολύτως μαύρη και επικαλύπτεται με καφέ φτεράκια. Το μουστάκι των αρσενικών, κυρίως στο πάνω μέρος του ράμφους τους, είναι μαύρου χρώματος, ενώ στα θηλυκά εμφανίζονται καφέ ή άσπρες τρίχες. Τέλος, σε ότι αφορά τον κόκκινο χρωματισμό στο πάνω μέρος του ματιού μιας καρδερίνας, για τα αρσενικά είναι στο ύψος του ματιού του ή προεξέχει λίγο, ενώ στα θηλυκά καλύπτει το μισό ή τα 3/4 του ματιού, όπως φαίνεται και στο σχήμα. Στα αρσενικά επίσης το κεφάλι είναι πιο επίπεδο, ενώ στα θηλυκά πιο στρογγυλό. Αν τα πουλιά είναι άβαφα (μικρά) τότε η επιλογή είναι πιο δύσκολη. Η φτερούγα μπορεί να είναι μην είναι εντελώς μαύρη στα αρσενικά, και να μην έχει ακόμα πολλά μουστάκια. Εκεί κοιτάμε και το σχήμα του κεφαλιού και το μέγεθος της μύτης (συνήθως οι αρσενικές καρδερίνες έχουν μακρύτερο ράμφος απ' ότι οι θηλυκές).
     Καλό θα είναι το πουλί να είναι "σιδεροκέφαλο", δηλαδή να μην έχει καθόλου μέτωπο. Το πάνω μέρος του κεφαλιού με την μύτη να είναι σε ευθεία γραμμή. Αυτά τα πουλιά θεωρούνται δυνατάφωνα.
     Από θέμα εμφάνισης θα κοιτάξουμε η καρδερίνα να είναι "εξάρα", δηλαδή να έχει 6 φτερά άσπρα στην ουρά της, 3 από τη μία και 3 από την άλλη μεριά. Θεωρείται ότι τα πουλιά αυτά γίνονται πιο ήμερα από τα άλλα. Επίσης θα είμαστε τυχεροί αν βρούμε και πάρουμε καμιά "κερασούλα". Είναι τα πουλιά που στο σβέρκο τους (εκεί που τελειώνει το μαύρο χρώμα) έχουν κόκκινα φτεράκια.
     Από θέμα εμφάνισης, πέρα από τις κοινές καρδερίνες, υπάρχουν και τα μεταλλαγμένα πουλιά, που μπορεί να είναι λευκά, κίτρινα, αχάτες, παστέλ κτλ.