Ο Μούτος

     Ο μούτος (μούτιασμα, ή ξεμούτι, ή σεντούκιασμα, ή μπαούλιασμα) είναι μια διαδικασία που γίνεται στα πουλιά για να ημερέψουν και για να πάρουν φωνές, χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι είναι πάντα 100% επιτυχημένη.
     Τα πουλιά που πιάνουμε μεγάλα, τα βάζουμε στο μούτο μέσα καλοκαιριού (οι φλωράδες εμπειρικά τα βάζουν της Αγίας Μαρίνας - 17 Ιουλίου). Τα βάζουμε δηλαδή την εποχή που ξεκινάει η πτερόρροια. Το πουλί πρέπει να κάνει πτερόρροια στο μούτο. Το καλύτερο είναι να δούμε πότε το πουλί αρχίζει να ρίχνει τα φτερά του και τότε το μπαουλιάζουμε. Σε περίπτωση που τα πουλιά είναι δική μας εκτροφής, η πτερόρροια αρχίζει την 12η με 14η εβδομάδα. Τότε τα βάζουμε στο μούτο. Η πτερόρροια διαρκεί 4 με 6 εβδομάδες.
     Πριν το μουτιάσουμε το πουλί, πρέπει να το έχουμε στο μουτόκλουβο για κάμποσο διάστημα (2 με 3 εβδομάδες) ώστε να συνηθίσει το χώρο και να ξέρει που βρίσκεται το νερό και το φαγητό. Αυτό είναι απαραίτητο, γιατί στο απόλυτο σκότος που επικρατεί κατά τη διάρκεια του μούτου, το πουλί θα τρώει και θα πίνει βρίσκοντας φαγητό και νερό μηχανικά. Το μουτόκλουβο είναι ένα πολύ μικρό κλουβί, σαν αυτό της φωτογραφίας. Στο ένα κύπελλο το νερό, στο άλλο η τροφή. Σε περίπτωση που δεν μπορούμε να προμηθευτούμε ένα τέτοιο μουτόκλουβο, μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε ένα απλό κραχτόκλουβο. Αντί για την κλασσική ποτίστρα, καλύτερα να βάλουμε ένα τσίγκινο ποτηράκι, απέναντι από την ταΐστρα, κάτω από την πόρτα. Μέσα στο κλουβί βάζουμε ένα ξυλάκι, έτσι ώστε μ' ένα πήδημα το πουλί να βρίσκεται από το ξυλάκι στην ταΐστρα, και μ' ένα πήδημα πάλι να βρίσκεται από το ξυλάκι στο ποτηράκι για νερό. Το μειονέκτημα αυτού του κλουβιού με αυτό της φωτογραφίας, είναι ότι είναι λίγο δύσκολο το συμπλήρωμα της τροφής και του νερού. Αυτά γίνονται πάντα σε περιβάλλον ή σε ώρες που το φως είναι λιγοστό και όχι εκθέτοντας το πουλί απότομα σε πολύ φως.
     Τα μουτόκλουβα τα βάζουμε είτε σε χαρτοκούτια, είτε σε σεντούκια είτε σε ντουλάπια σαν αυτά της φωτογραφίας. Στην τελευταία περίπτωση, πρέπει να καλύψουμε τις τρύπες, έτσι ώστε φως να μην υπάρχει καθόλου μέσα. Ανοίγματα, καλύτερα χαραμάδες, υπάρχουν ίσα - ίσα για να ανασαίνει το πουλί. Τα κλουβιά κατά τη διάρκεια του μούτου, καλύτερα να μην τα καθαρίζουμε λόγω της απότομης επαφής του πουλιού με το φως. Επίσης ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τα περιττώματα των πουλιών βοηθούν στο να γίνει γρήγορα η πτερόρροια. Αν θέλουμε τα πουλιά μας να πάρουν φωνές, τότε τα "χτυπάμε" με φωνές που θέλουμε να πάρουν. Καθώς το πουλί είναι στο σκοτάδι, τότε η προσοχή του δεν αποσπάται πουθενά, με αποτέλεσμα να "μαθαίνει" τις φωνές που ακούει.
     Το μούτιασμα διαρκεί περίπου ένα μήνα, όσο δηλαδή διαρκεί η πτερόρροια του πουλιού. Στη συνέχεια το πουλί εκτίθεται στο φως σταδιακά. Αυτή η διαδικασία διαρκεί 10 με 15 μέρες. Κάθε μέρα δίνουμε και λίγο περισσότερο φως μέχρι να φτάσουμε στον κανονικό φωτισμό.
     Μετά το μούτιασμα το πουλί θα έχει ημερέψει και θα έχει γίνει φλύαρο. Αν έχει και κάποια έφεση στο να παίρνει φωνές, τότε θα λέει "απ' έξω" αυτά που άκουσε από την κασέτα.
     Το μούτιασμα όμως, έχει και ορισμένες "παρενέργειες", οι οποίες αυξάνονται όσο μεγαλώνει και η διάρκεια του μουτιάσματος. Το πουλί αδυνατίζει και γίνεται ευαίσθητο (πχ στο κρύο). Υπάρχει περίπτωση και μόνο από την αλλαγή περιβάλλοντος αργότερα, να αρχίσει να ρίχνει τα φτερά του ή να ρίχνει τα φτερά της φτερούγας από ξαφνικό φόβο ή στρες. Επίσης οι φωνές που πήρε στο μούτο είναι πολύ εύκολο να τις χάσει, σε αντίθεση με τα πουλιά που πήραν φωνές σε φως από ζωντανό δάσκαλο και οι οποίες γενικά δεν ξεχνιούνται. Με άλλα λόγια δηλαδή, το πουλί θέλει προσοχή για να μη "χαλάσει".
     Καλή επιτυχία!!!