Κατά-μερ-ισμός της ερ-γασ-ίας (ουσιαστικά). 1. Η κατανομή σε συγκεκριμένα, καθορισμένα καθήκοντα για την μέγιστη αποδοτικότητα της παραγωγής, η οποία αποτελεί την βιομηχανία ? θεμελιώδης πτυχή της παραγωγής. 2. Ο κατακερματισμός ή η μείωση της ανθρώπινης δραστηριότητας σε ξεχωριστό μόχθο, το οποίο είναι η πρακτική ρίζα της αλλοτρίωσης ? αυτή η βασική εξειδίκευση που κάνει τον πολιτισμό να εμφανιστεί και να αναπτυχθεί.
Η σχετική ολότητα της προ-πολιτισμικής ζωής ήταν πρώτα και κύρια μια απουσία του στενού, περιοριστικού διαχωρισμού των ανθρώπων σε διαφοροποιημένους ρόλους και λειτουργίες. Το θεμέλιο της συρρίκνωσης της εμπειρίας και της αδυναμίας μας στο πρόσωπο του βασιλείου της εξειδίκευσης, που φαίνεται τόσο έντονα σήμερα, είναι ο καταμερισμός της εργασίας. Δύσκολα είναι τυχαίο το ότι οι βασικές ιδεολογίες του πολιτισμού έχουν προσπαθήσει ισχυρά να το αξιοποιήσουν. Στην ?Πολιτεία? του Πλάτωνα, για παράδειγμα, μαθαίνουμε πως η προέλευση του κράτους βρίσκεται στην ?φυσική? ανισότητα της ανθρωπότητας, ενσωματωμένη στον καταμερισμό της εργασίας. Ο Durkheim εξύμνησε έναν διαχωρισμένο, άνισο κόσμο μαντεύοντας πως η λύδια λίθος της ?ανθρώπινης αλληλεγγύης?, η αναγκαία ηθική της αξία είναι ? μαντέψτε τι ? ο καταμερισμός της εργασίας. Πριν από αυτόν, σύμφωνα με τον Franz Borkenau, η μεγάλη αύξηση του καταμερισμού της εργασίας που συνέβη γύρω στα 1600 ήταν αυτό που εισήγαγε την αφηρημένη κατηγορία της δουλειάς, η οποία μπορεί να ειπωθεί πως αποτελεί την βάση, με τη σειρά της, ολόκληρης της σύγχρονης Καρτεσιανής αντίληψης πως η σωματική μας ύπαρξη είναι απλά ένα αντικείμενο της (αφηρημένης) συνείδησης μας.
