ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ 'ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ' ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΣΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ E.M. SECHENOW

C.P. BUTEYKO – V.A. GENINA

Η μέθοδος δοκιμάστηκε και επιβεβαιώθηκε από το Ιατρικό Ινστιτούτο E.M. SECHENOW μεταξύ 27-2-1981 και 21-3-1981.

Η μέθοδος βασίζεται στη συνειδητή μείωση της αναπνοής και σχεδιάστηκε ειδικά για ασθενείς που υποφέρουν από βρογχικό άσθμα. Βασίζεται στο γεγονός ότι κλινικά αποτελέσματα δείχνουν ανάλογη βελτίωση με τη μείωση του αερισμού των πνευμόνων.

ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΒΡΟΓΧΙΚΟ ΑΣΘΜΑ

Το πείραμα βασίστηκε σε ασθενείς οι οποίοι υποφέρουν από τακτικά ασθματικά επεισόδια (μια φορά ημερησίως ή περισσότερο) στη διάρκεια του περασμένου μήνα. Μερικοί από τους ασθενείς είχαν σοβαρές ασθματικές καταστάσεις που οδηγούσαν σε ασφυξία. Ο σκοπός της έρευνας ήταν να δείξει τη σχέση μεταξύ της πλειοψηφίας των συμπτωμάτων της ασθένειας (βρογχόσπασμοι, βήχας, μπούκωμα της μύτης κ.λ.π.) και του υπεραερισμού.

1. Το τεστ διεξήχθηκε σε καθιστή θέση. Οι ασθενείς κλήθηκαν να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο ‘συνειδητής μείωσης της αναπνοής'. Ακολούθησαν οδηγίες αποφέροντας τα εξής αποτελέσματα:

Σε 1 ως 5 λεπτά είχαν μείωση ή εξαφάνιση των συμπτωμάτων του άσθματος: οι ασθενείς ανακουφίστηκαν από την ασφυξία, τη δύσπνοια, το βήχα ή τη ρινίτιδα.

2. Το δεύτερο στάδιο περιλάμβανε μια αντίστροφη πορεία: οι ασθενείς κλήθηκαν να αναπνεύσουν βαθιά για 15 ως 60 δευτερόλεπτα μέχρι τα πρώτα συμπτώματα ενός επεισοδίου.

3. Οι ασθενείς κλήθηκαν να επαναλάβουν τη μέθοδο μείωσης της αναπνοής και έτσι να εμποδίσουν την εκδήλωση ενός ανεξάρτητου επεισοδίου.

Αν οι ασθενείς δεν αντιλαμβάνονταν τη σχέση μεταξύ του υπεραερισμού και της ασθένειας, το τεστ επαναλαμβανόταν. Το τεστ δεν διεξαγόταν αν οι ασθενείς έπαιρναν βρογχοδιασταλτικά 1,5 ως 2 ώρες πριν από το τεστ.

52 ασθενείς μεταξύ 3 και 15 ετών θεραπεύτηκαν σύμφωνα μ' αυτή τη μέθοδο. 36 αγόρια (69%) και 16 κορίτσια (31%). (ΠΙΝΑΚΑΣ 1).

Από τα 52 παιδιά, τα 34(65%) ήταν στο νοσοκομείο και τα 18(35%) ήταν εξωτερικοί ασθενείς. Τα 24 είχαν έκτοπο βρογχικό άσθμα, τα 22 είχαν μικτό βρογχικό άσθμα και τα 6 είχαν βακτηριακό αλλεργικό άσθμα. Η πλειοψηφία των ασθενών (36) υπέφεραν από αυτή την κατάσταση για πάνω από 5 χρόνια. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες: ήπιοι, σοβαροί και πολύ σοβαροί. (ΠΙΝΑΚΑΣ 2).

ΠΙΝΑΚΑΣ 1. Κατανομή των ασθενών κατά ηλικία και φύλο

ΠΙΝΑΚΑΣ 2. Κατανομή των ασθενών σύμφωνα με τη μορφή άσθματος

Σύμφωνα με το ιστορικό των ασθενών, 41 περιπτώσεις (79%) είχαν πνευμονία 1 ως 7 φορές. 4 (8%) έπαιρναν κορτικοστεροειδή (prednisolone tablets) πριν τη θεραπεία. Οι 6 (11%) είχαν φυσικό μειονέκτημα, οι 9 ήταν παχύσαρκοι. Όλα τα παιδιά είχαν κακή στάση, τα 11 (21%) είχαν παραμόρφωση στο στήθος.

Τα περισσότερα παιδιά (34 ή 65%) είχαν αλλεργικές αντιδράσεις στα φάρμακα, τα 34 (65%) αλλεργικές αντιδράσεις στο φαγητό και τα 25 (48%) αλλεργικές αντιδράσεις στη σκόνη. Τα 25 υπέφεραν από ρινίτιδα, τα 18 είχαν οίδημα, τα 47 είχαν προδιάθεση στο κρύωμα και τη γρίπη. Όλοι είχαν δυσκολία στην αναπνοή από τη μύτη. Τα 36 (69%) χρόνια αμυγδαλίτιδα, τα 11 (21%) ρινικά προβλήματα, τα 23 (44%) συχνούς πονοκεφάλους, όλοι είχαν πρόβλημα με την καρδιά και 13 (25%) είχαν ασταθή θερμοκρασία σώματος.

Οξείς περίοδοι της κατάστασής τους συνοδεύονταν από τα ακόλουθα συμπτώματα: 31 (59%) είχαν πρόβλημα ύπνου, 16 (31%) είχαν μειωμένη όρεξη για φαγητό και 13 (25%) δυσκοιλιότητα. Από τα 52 παιδιά τα 47 (90%) ήταν κανονικοί ασθενείς νοσοκομείου και μόνο 5 δεν χρειάστηκαν νοσοκομειακή περίθαλψη.

Πριν από τη μέθοδο 'Μείωσης της Αναπνοής', όλα τα παιδιά έκαναν θεραπεία με αντιβιοτικά και όλοι είχαν χρησιμοποιήσει βρογχοδιασταλτικά. Τα 37 χρησιμοποιόυσαν ‘ INTAL ' για μεγάλες περιόδους, τα 15 έπαιρναν αντισταμινικά. Όλες αυτές οι θεραπείες είχαν μικρό αποτέλεσμα.

Η πορεία της θεραπείας περιλάμβανε καθημερινή άσκηση αναπνοής για 40 ως 90 λεπτά τα πρωινά κάτω από την καθοδήγηση ενός ειδικού, ατομική άσκηση, που περιλάμβανε άσκηση για 3 ως 5 ώρες κάτω από την επίβλεψη δασκάλου ή των γονέων. Η πλειοψηφία των παιδιών κατάφεραν την άσκηση σε 5 ως 10 λεπτά. Ήταν πρόθυμα, πειθαρχικά και ενθουσιασμένα.

Μετά από 1 ως 5 μέρες άσκηση αναπνοής, οι ασθενείς ήταν ικανοί να σταματήσουν τα ασθματικά επεισόδια, το βήχα, το μπούκωμα της μύτης και τη δύσπνοια. Οι ασθενείς ενθαρύνθηκαν να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο ‘Συνειδητής Μείωσης της Αναπνοής', παρά τη φαρμακευτική, για να αντιμετωπίσουν τα επεισόδιά τους. Οι 38 (73%) σταμάτησαν τα φάρμακα αμέσως μόλις άρχισαν τη θεραπεία. Οι 8 (15%) τα σταμάτησαν μετά από 3 ή 4 μέρες εκτός από τα στεροειδή που έπρεπε να μειωθούν σταδιακά. Οι ασθενείς επιτρεπόταν να παίρνουν τα φάρμακά τους σε συνδυασμό με την άσκηση αναπνοής, μόνο αν δεν ήταν δυνατό να σταματήσουν το επεισόδιο μετά από 10 ως 15 λεπτά άσκησης. Γι αυτές τις περιπτώσεις, η δόση του φαρμάκου μειωνόταν στο 1/2 ή 1/3 και παρέμεναν ικανά να σταματήσουν το επεισόδιο.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Πενήντα δύο παιδιά παρακολουθήθηκαν μεταξύ 29 και 48 ημερών.

Τα αποτελέσματα βασίστηκαν στα ακόλουθα κριτήρια:

Τα αποτελέσματα καταγράφονται στον ΠΙΝΑΚΑ 3.

ΠΙΝΑΚΑΣ 3. Αποτελέσματα της μεθόδου ‘Μείωσης της Αναπνοής'.

Οι 43 (83%) ασθενείς σημείωσαν αξιοσημείωτη βελτίωση και 9 (17%) σημείωσαν κάποια βελτίωση. Η μέση περίοδος νοσοκομειακής περίθαλψης ήταν 16 μέρες. Όλοι οι ασθενείς με βρογχικό άσθμα βελτιώθηκαν τις πρώτες 4 μέρες. Μπορούσαν να αναπνέουν ελεύθερα από τη μύτη και ο βήχας και η δύσπνοιά τους εξαφανίστηκε. Οι 15 είχαν αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν με αυτοκάθαρση, νευρικές εξάψεις, ρίγη, υψηλές θερμοκρασίες (πάνω από 39οC), πονοκεφάλους, μυϊκούς πόνους, πόνους στο στήθος, αδυναμία και υπερέκκριση βλέννας. Κάποια επεισόδια ανορεξίας, ναυτίας, εμετού, δίψας, υπερβολικού σάλιου (με οσμή από τα φάρμακά τους) και αύξηση της ούρησης και της αφόδευσης. Αυτές οι αντιδράσεις κράτησαν από μερικές ώρες ως 2 μέρες και συνέβησαν 2 ως 3 φορές. Ο χρόνος στην κατάσταση της ασθένειας ήταν σχετικός με το μέγεθος της παύσης. (Παύση είναι το κράτημα της αναπνοής μετά από μια κανονική εκπνοή).

Οι κλινικές παρατηρήσεις των δυναμικών και των λειτουργιών των βρόγχων ερευνήθηκαν ταυτόχρονα (χρησιμοποιώντας τεστ TIFFNO και κλίμακα RAIT). Όλοι οι ασθενείς εμφάνισαν τα ακόλουθα αποτελέσματα στη διάρκεια των πρώτων 14 ημερών της θεραπείας.

Καθώς ο έλεγχος της παύσης αυξήθηκε από 10 σε 40 δευτερόλεπτα, αυξήθηκαν και οι συγκεντρώσεις των ανοσοσφαιρινών A, M, G και E. Ο βαθμός έντασης της εκπνοής (κλίμακα RAIT ) αυξήθηκε από 36,7 σε 173,2 (ΠΙΝΑΚΑΣ 4). Η οξεοβασική ισορροπία του αίματος τακτοποιήθηκε (έγινε λιγότερο αλκαλική), η πίεση CO2 του αρτηριακού αίματος αυξήθηκε από 3,9 σε 31,4 (ΠΙΝΑΚΑΣ 5).

Ασθενείς με διάφορες περιπτώσεις άσθματος αύξησαν την ικανότητα (χωρητικότητα) των πνευμόνων τους κατά 27%. Η αλλεργική αντίσταση αυξήθηκε κατά 335 (ΠΙΝΑΚΑΣ 6).

ΠΙΝΑΚΑΣ 4. Αλλαγή στην ικανότητα των πνευμόνων με τη θεραπεία της μεθόδου ‘Μείωσης της Αναπνοής'

ΠΙΝΑΚΑΣ 5. Αλλαγή στον έλεγχο της παύσης με τη θεραπεία της μεθόδου ‘Μείωσης της Αναπνοής'.

ΠΙΝΑΚΑΣ 6. Αλλαγή στην αλλεργική αντίσταση (Α.Α.), ταχύτητα εκπνοής (Τ.Ε.), ικανότητα πνευμόνων (Ι.Π.) με τη θεραπεία της μεθόδου ‘Μείωσης της Αναπνοής'.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ