Ναύπλιο  (Ανάπλι)

     Πόλη της Βορειανατολικής Πελοποννήσου, έδρα του δήμου Ναυπλιέων στο μυχό του Αργολικού κόλπου, απέχει 147 km από την Αθήνα, το λιμάνι απέχει από τον Πειραιά 89 ν.μ, επικοινωνεί και σιδηροδρομικά με Αθήνα με παρακαμτήρια γραμμή  11km από το Άργος.

Η πρώτη πρωτεύουσα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους (1827-1834).  Σήμερα είναι η πρωτεύουσα του νομού Αργολίδας. Είναι σημαντικό τουριστικό κέντρο με μεγάλη τουριστική κίνηση.  Ιδιαίτερα τους μήνες Απρίλιο-Μάιο δέχεται μονοήμερες εκδρομές Σχολείων, κατά τους λοιπούς θερινούς μήνες αλλοδαπούς τουρίστες που διαμένουν στις περιοχές Τολού, Δρέπανου κλπ.

    Το λιμάνι της πόλης έχει σημαντικοί εμπορική κίνηση κατά την εξαγωγική  περίοδο ων εσπεριδοειδών, κατά τους υπόλοιπου μήνες η κίνηση είναι περιορισμένη.

    Φημισμένα τα κάστρα της πόλης Παλαμήδι - Μπούρτζι  - Ακροναυπλία. Από το περιφερειακό κάστρο της πόλης σώζονται το Δυτικό και Ανατολικό τμήμα όπου πρόσφατα έγινε αναστήλωση της πύλης της ξηράς

    Η Ακροναυπλία είναι το πιο παλιό φρούριο  φράγκο - βενετσιάνικη κατασκευή, χτισμένο πάνω σε Μυκηναϊκά θεμέλια στη Ναυπλιακή χερσόνησο. Για πολλά χρόνια στο εσωτερικό της Ακροναυπλίας λειτούργησαν οι περιβόητες ομώνυμες φυλακές,  αλλά από τις αρχές του 1980 περίπου λειτουργεί το σύγχρονο ξενοδοχειακό συγκρότημα Ναυπλία Παλλάς (πρώην Ξενία).

    Το Παλαμήδι, δείγμα οχυρωματικού τρόπου του 17ου αιώνα σε υψόμετρο 217 μέτρων, με θέα την πόλη του Ναυπλίου και ολόκληρο τον καταπράσινο από τις πορτοκαλιές Αργολικό κάμπο. Για να το ανέβει κάποιος ή θα περπατήσει  κατά την παράδοση τα 999 σκαλιά ή θα φτάσει πιο ξεκούραστα με  τον αυτοκινητόδρομο 25ης Μαρτίου. Στο μέσον του δρόμου  και σε δεξιά πάροδο, θα συναντήσει ο επισκέπτης  τον Ναό της Ευαγγελίστριας.

    Το Μπούρτζι  μικρό κάστρο χτισμένο το 1471 στην είσοδο του Αναπλιώτικου λιμανιού πάνω σε μικρή νησίδα, χρησιμοποιήθηκε σαν φρούριο ως το 1865. Λέγεται ότι μια αλυσίδα το συνέδεε με την ξηρά και απαγόρευε τη είσοδο σε ανεπιθύμητα πλοία, γι' αυτό και  το Ναύπλιο ονομάζεται Porto Cadena.. Στα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας το χρησιμοποίησαν για κατοικία του δήμιου. (Αμέσως μετά την απελευθέρωση λειτούργησε καρμανιόλα στη θέση Αλωνάκι ανατολικά  πάνω στο Παλαμήδι γι θανατικές καταδίκες). Από το 1930 ως το 1970 λειτούργησε ως πολυτελείας ξενοδοχείο.

 

Αξιοθέατα της πόλης:

   Το ορειχάλκινο άγαλμα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, που είναι το πρωτότυπο της κατασκευής από τον Λάζαρο Σώχο, αντίγραφό του υπάρχει στην Αθήνα στην οδό Σταδίου μπροστά από την παλαιά Βουλή.

   Ο μαρμάρινος  ανδριάντας του Ιωάννη Καποδίστρια. Ακόμα και σήμερα  υπάρχουν οι τρύπες από τις σφαίρες δεξιά στην είσοδο του ναού του Αγίου Σπυρίδωνα, που σκότωσαν τον κυβερνήτη, στις 9 Οκτωβρίου 1831, ημέρα Κυριακή πρωί, δράστες οι αδελφοί Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης. Μετά το ξενοδοχείο Αμφιτρύων, περιοχή "πέντε αδέρφια" και στο σπίτι του αείμνηστου αναπλιώτη, Θεοδώρου Κωστούρου, φαρμακοποιού και λογοτέχνη βρίσκεται ο φοίνικας που φύτεψε με τα ίδια του τα χέρια ο  Καποδίστριας. Η περιοχή ονομάζεται "πέντε αδέλφια" γιατί στο κάστρο υπήρχαν πέντε όμοια μεγάλα κανόνια για την προστασία της εισόδου του λιμανιού.

Το πρώτο μνημείο της σύγχρονης Ελλάδας είναι ο λέων των Βαυαρών. Στη θέση του λιονταριού ήταν το Βαυαρικό νεκροταφείο της φρουράς  του Όθωνα. Στο χώρο που ήταν τα ανάκτορα του Όθωνα σήμερα υπάρχει ο ανδριάντας του βαυαρού βασιλιά.

Απέναντι από την πλατεία Καποδίστρια συναντάμε  η πλατεία των Τριών Ναυάρχων, με μνημείο του  Δημ. Υψηλάντη. Πλάι το πρώτο γυμνάσιο της Ελλάδας μας, που ιδρύθηκε από τον  Όθωνα το 1833. Σήμερα στεγάζεται το δημαρχείο της πόλης .

Μουσεία : Αρχαιολογικό, Το Πελοποννησιακό λαογραφικό Μουσείο που Ιδρύθηκε από την κυρία Ιωάννα Παπαντωνίου, το πολεμικό μουσείο που στεγάζεται στο κτίριο της πρώτης Σχολής Ευελπίδων

Ιστορικά. Κατά τη μυθολογία o Ναύπλιος είναι ο  ιδρυτής της πόλης, γιος του Ποσειδώνος Αμυμώνης. Η περιοχή που κατοικήθηκε πρώτη, είναι ο λόφος της Ακροναυπλίας, όπου η ανθρώπινη παρουσία επισημαίνεται από το τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ. Αργότερα  η πόλη Ναύπλιο ή Ναυπλία, ακμάζει ως επίνειο και ναύσταθμος του Αργους, αργότερα παρακμάζει,  και στους ρωμαϊκούς χρόνους ερημώνει.  Στα βυζαντινά χρόνια αναπτύσσεται οχύρωση με τείχος έως την ακτή και εμφανίζεται και το όνομα Ναύπλιο. Αρχές 13ου αι. αναφέρεται ως ηγεμόνας της πόλης ο Λέων Σγουρός. Το 1210 το καταλαμβάνει ο Γάλλος πρίγκιπας Βιλλεαρδουίνος, ο οποίος σε δύο χρόνια το παραχωρεί στον Φράγκο άρχοντα των Αθηνών Ώθωνα ντε λα Ρος και έκτοτε αρχίζει η φραγκοκρατία μέχρι το 1388, οπότε οι Φράγκοι το παραδίδουν στους Βενετούς, που το μετατρέπουν σε μεγάλη ναυτική βάση Οι Βενετοί ενισχύουν την οχύρωση και γύρω στο 1400 κατασκευάζουν νέο φρούριο, Α της Ακροναυπλίας. Μετά το 1460

Τον Αύγουστο  του 1500 οι Τούρκοι προσπαθούν να το καταλάβουν. Το  Μάιο του 1503 τα μοναδικά κάστρα είχαν  οι Βενετοί είναι το Ναύπλιο και η Μονεμβάσια. Από τις  14/09/1537  μέχρι  τις 21/11/1540 οι τούρκοι πολιορκούν την πόλη. Οι Βενετοί συνθηκολογούν και θα ξαναπάρουν το Ναύπλιο το 1686, με τον Φραγκίσκο Μοροζίνι και για αυξήσουν την αμυντική ικανότητα του Ν. θα κατασκευάσουν, γύρω στο 1711-1714, το κάστρο του Παλαμηδιού. Τότε αναφέρεται και με τ' όνομα  Napoli di Romania. Οι Τούρκοι θα το καταλάβουν στις 14/07/1715. 

Με την κήρυξη ελληνικής ο πρώτος στόχος των Ελλήνων απελευθέρωση της πόλης. Στις  30 Νοεμβρίου 1822 ο Στάικος Σταικόπουλος και τα παλικάρια του καταλαμβάνουν το Παλαμήδι και στις 3 Δεκεμβρίου ελευθερώνεται και  πόλη. Στις 8/1/1823  ανακηρύσσεται έδρα της Προσωρινής Διοίκησης της επανάστασης, στις 8 Ιανουαρίου 1826 αποβιβάζεται κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, στις  4 Μαΐου 1827 ορίζεται έδρα της ελληνικής κυβερνήσεως.

Το 1833 αποβιβάζεται ο βασιλιάς Ώθων και στις 18 Σεπτεμβρίου 1834 πρωτεύουσα ορίζεται η Αθήνα

Στο Ναύπλιο έγιναν δύο από τις πιο συνταρακτικές δίκες της νεότερης ιστορίας μας, η δίκη του  Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα το Μάρτιο του 1834 και η δίκη του παιδαγωγού  Δελμούζου το 1914.