Όπως γνωρίζουμε όλοι όσοι έχουμε διδάξει το μάθημα, αρχίζουμε να διδάσκουμε την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου με κείμενα του Ξενοφώντα και συνεχίζουμε, στο δεύτερο πια τετράμηνο, με κείμενα του Θουκυδίδη. Συγκεκριμένα, αρχίζουμε με την εξιστόρηση της πανωλεθρίας των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς και την άνοδο και πτώση των Τριάκοντα στην ηττημένη και ρημαγμένη Αθήνα και μετά γυρίζουμε πίσω το χρόνο και παρακολουθούμε, μέσα από το λόγο του Θουκυδίδη, τα κερκυραϊκά, όπου η πανίσχυρη Αθήνα παρείχε μια από τις σημαντικότερες αφορμές για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Χμμμ...Δεν είναι λίγο ανορθόδοξο; Συμφωνώ ότι είναι πιο ομαλή η μετάβαση από τον απλό λόγο του Ξενοφώντα στον πυκνό και πολυσύνθετο λόγο του Θουκυδίδη, αλλά διαρρηγνύεται η συνέχεια των γεγονότων του πολέμου, πράγμα που δεν επιτρέπει στους μαθητές να σχηματίσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον πόλεμο στο μυαλό τους. Δε γνωρίζω αν θα ήταν πιο λειτουργικό να διδάσκεται πρώτα ο Θουκυδίδης και μετά ο Ξενοφώντας, απλώς όμως ήθελα να εκθέσω τον προβληματισμό μου πάνω στο ζήτημα αυτό που σίγουρα έχει απασχολήσει πολλούς συναδέλφους.