Είναι ένα από τά 4 διφορούμενα γράμματα. Στήν αρχή λέξεως είναι πάντα σύμφωνα. Στή μέση ή στό τέλος μπορεί νά είναι καί φωνήεντα.

• Στήν αρχή λέξης θεωρείται σύμφωνο αλλά προφέρεται μέ τή φωνή τού νοητού φωνήεντος που τό συνοδεύει e i o. Τό ερώτημα, βέβαια, είναι ποιό είναι αυτό τό νοητό φωνήεν.
  Π.χ. , اردو ordu (στράτευμα, ορδή), ابــرشــیــم ibrişim (μπρισίμι, μεταξωτή κλωστή)
• Όταν είναι στήν αρχή λέξης μέ τό σημείο μέντ από πάνω του, προφέρεται a. Π.χ. آو av (κυνήγι)
  ενώ μέ τό ουστούν προφέρεται e. Π.χ. اَو ev (σπίτι) اَت et (κρέας)
• Ο δίφθογγος او (βάβ ως φωνήεν - ελίφ) προφέρεται σάν νά μήν υπήρχε τό ελίφ.
  Π.χ. اون on (δέκα), اوت ot (χορτάρι), اوچــمــق uçmak (πετώ)
• Ο δίφθογγος ای (γέ ως φωνήεν - ελίφ) προφέρεται σάν νά μήν υπήρχε τό ελίφ. Π.χ. ایــلــه ile (μέ, μαζί μέ), ایــش iş (δουλειά, εργασία)
• Ως φωνήεν προφέρεται γενικώς a. Π.χ. بــابــا baba (μπαμπάς), پــازار pazar (παζάρι)