ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΣΚΗΝΗ
 Αρχικό σχόλιο: Ένα ζευγάρι μάγων, ένας μάγος και η γυναίκα του τσακώνονται. Δεν συμφωνούν. Εκείνη θέλει όλες οι λέξεις να διατηρούν τα διπλά τους σύμφωνα, αλλά εκείνος δεν θέλει, γιατί είναι υπέρ της απλοποίησης της ορθογραφίας. Οι μαγικές διατυπώσεις δίνουν και παίρνουν κατά τη διάρκεια αυτής της ιδιαίτερης οικογενειακής σκηνής, η οποία θα τελειώσει με συμφιλίωση και με ισόπαλο σκορ.
Οδηγίες: Οι ηθοποιοί φορούν φανταχτερά κοστούμια που δείχνουν χαρακτηριστικά ότι είναι μάγοι (ραβδί, καπέλο, αστέρια κτλ.). Κάνουν ότι θυμώνουν με γκριμάτσες και χειρονομίες που ταιριάζουν στην περίσταση (χτυπήματα ποδιού, απειλές, γουρλώνοντας τα μάτια κτλ.) και αρθρώνουν πολύ καθαρά τις φράσεις τους, που σημειώνονται είτε με πλάγια γράμματα είτε μέσα σε εισαγωγικά.
Ο ρυθμός του έργου πρέπει να είναι γρήγορος και πολύ έντονος. Η γυναίκα είναι ταυτόχρονα δύστροπη και γοητευτική, κάνει σαν κακομαθημένο παιδί. Ο άντρας είναι πιο διαλλακτικός, αλλά και οι δυο τους θέλουν να έχουν την τελευταία λέξη και επιζητούν να περιπαίξουν τον άλλο.
Η τελευταία σκηνή είναι ακόμα πιο γρήγορη. Οι μικροί ηθοποιοί μπορούν να σε κάθε πετυχημένη απάντηση να πετούν κομφετί και να δώσουν έτσι μια ατμόσφαιρα πανηγυρική.
Πάντως καλό θα ήταν κάθε φορά που αναφέρονται λέξεις που γράφονται με ένα ή με διπλό σύμφωνο, αυτές να οπτικοποιούνται με κάποιο τρόπο: Να ανασηκώνονται ανάλογες καρτέλες, ή να προβάλλονται οι λέξεις σε μια οθόνη.
1η σκηνή
.
ΜΑΓΙΣΣΑ (Ακούγεται η φωνή της μάγισσας μέσα από τα παρασκήνια): Όχι, όχι και
πάλι όχι!
(μπαίνει στη σκηνή ακολουθώντας το σύζυγό της) Είμαι αντίθετη στην
απλοποίηση της ορθογραφίας.
ΣΥΖΥΓΟΣ: Άκου, για λογικέψου σε παρακαλώ! Αρκετά βάσανα δεν έχουν οι
μαθητές μας μέσα στα σχολεία;
ΜΑΓΙΣΣΑ: Βάσανα; Ποια βάσανα; Τι εννοείς;
ΣΥΖΥΓΟΣ: Να… Δεν ξέρουν λόγου χάρη πότε να γράψουν μια λέξη μ’ ένα νι ή μ’
ένα σίγμα.
ΜΑΓΙΣΣΑ: Πού το είδες το πρόβλημα; Κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει.
ΣΥΖΥΓΟΣ (συνεχίζει) Κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στα τόσα ο και τα τόσα ι
πού τους ταλανίζουν. Τι ωφελεί τάχα να έχουμε δύο ο και πέντε ι στο
γραπτό μας λόγο;
ΜΑΓΙΣΣΑ: Α, για στάσου, σαν πολλή φόρα δεν πήρες; Να τα απλοποιήσουμε όλα,
μια κουβέντα είναι… Αλλά για πες μου σε παρακαλώ. Τι καταλάβαμε που απλοποιήσαμε τους τόνους;
ΣΥΖΥΓΟΣ: Πώς δεν καταλάβαμε; Γράφουν τα παιδιά μας πιο γρήγορα και χωρίς
πολλές-πολλές σκοτούρες.
ΜΑΓΙΣΣΑ (ειρωνικά): Πράγματι, γράφουν με τόση ξεγνοιασιά, που κατάντησε σκέτη
αφασία! Αφού, να φανταστείς, δεν βάζουν πουθενά τόνο. Τόσο καλά!
ΣΥΖΥΓΟΣ: Ε, και; Τόσο πολύ σε πειράζει αυτό; Τους το υπενθυμίζουμε και τονίζουν
τις λέξεις εκ των υστέρων…
ΜΑΓΙΣΣΑ: Ναι, κι εκείνα όλο δυσανασχετούν με την επιμονή μας…
(αναπολεί μονολογώντας): Αχ, που ’ναι οι φουντωτές φυλλωσιές της περισπωμένης, πού είναι οι αιθέριοι καρποί της ψιλής και της δασείας… Δέντρα χωρίς φύλλα, δέντρα χωρίς καρπούς οι λέξεις, καμένο δάσος κατάντησαν το γραπτό μας λόγο…
ΣΥΖΥΓΟΣ: Μα, τι είναι αυτά που λες; Ζουρλάθηκες τελείως; Ποια δέντρα, ποιο δάσος…
ΜΑΓΙΣΣΑ (αγριεμένη): Α, άκου να σου πω. Όλα κι όλα. Ως εδώ και μη παρέκει. Δεν
θα επιτρέψω αυτόν τον οδοστρωτήρα να προχωρήσει. Θ’ αντισταθώ μ’ όλες μου τις δυνάμεις...
Θεέ μου, από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει;
(στρέφεται προς το σύζυγό της): Ας αρχίσω από τα διπλά σύμφωνα μια και τα ανέφερες πρώτα-πρώτα. Κι ύστερα βλέπουμε…
(συνεχίζεται) |
