Ο σπουδαίος ερευνητής ιστορικών χειρογράφων Κωνσταντίνος Ν. Σάθας στο ιστορικό του δοκίμιο "Τουρκοκρατημένη Ἑλλὰς" διασώζει μια πολύτιμη πληροφορία, ότι «ὁ ἐν Καρπενησίῳ Κύρ. Ιατρίδης λόγῳ ὑπηρεσίας ἐπισκεφθεὶς τὴν Ἀράχωβαν ἐν ἔτει 1830 ἀνέγνωσεν ἐπὶ τοῦ τοίχου τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τὴν ἑξῆς σημείωσιν. Κατὰ τὸ 1685 ἐπολέμησε ὁ καπετὰν Λιβίνης».
Το σημερινό Πεντάκορφο είναι ένα αραιοκατοικημένο ορεινό χωριό του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Απλώνεται κάτω από τις πέντε κορυφές του Παναιτωλικού όρους (Αϊ-Λιας, Κούτουπας, Κυνηγός, Λιπόβρυση και Κέδρος) σε μέσο υψόμετρο 750 μ. και διάσπαρτο μέσα στη βλάστηση καταλήγει σε μια χαράδρα, στο βάθος της οποίας ρέει ο ποταμός Ζέρβας.
Το γεφύρι του Μπαλτά, που είναι γνωστό και σα «γεφύρι στα Διπόταμα», βρίσκεται χτισμένο πάνω στον Τρικεριώτη ποταμό, από το 1893 περίπου. Από τότε και μέχρι το 1993, αποτελούσε το μοναδικό πέρασμα στο δρόμο Καρπενησίου ? Προυσού για πεζοπόρους ταξιδιώτες και αυτοκίνητα. Το '93 κατασκευάστηκε η καινούργια τσιμεντένια γέφυρα και πλέον το γεφύρι του Μπαλτά υποχρεώθηκε να της παραχωρήσει τα πρωτεία του.
Ως τα μέσα του προηγούμενου αιώνα και πριν από τη διάνοιξη των αμαξωτών δρόμων, τόσο από το Καρπενήσι όσο και από το Αγρίνιο, η πρόσβαση στο μοναστήρι της Μπρουσιώτισσας, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται στη ντοπιολαλιά, ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Γινόταν μέσα από κακοτράχαλους δρόμους και μονοπάτια στα άγρια βουνά, τα οποία διέσχιζαν οι προσκυνητές καβάλα σε μουλάρια ή όσοι το είχαν «τάμα» πεζοπορώντας. Κάνοντας ενδιάμεσες στάσεις/διανυκτερεύσεις στην ύπαιθρο ή στα χάνια, κατέφθαναν στο μοναστήρι πραγματικά μετά από μεγάλη περιπέτεια.