Αξίες Ζωής
1. Τίτλος: Ας φροντίσουμε τον Τόμυ
Αξίες : Αγάπη, υπευθυνότητα
Στόχοι: Αναγνώριση συναισθημάτων, ανάπτυξη ευαισθητοποίησης, ενσυναίσθησης, συμπεριφοράς προσφοράς βοήθειας και αγάπης. Ηλικία: (4-8) (8-10) (10-12)
Υλικά: μπλοκ, μπογιές, μαρκαδόροι
Δραστηριότητα ενεργοποίησης-ζέσταμα (από το παράρτημα Β)
Περιγραφή: Αφήγηση της ιστορίας του Τόμυ:
«Ο Τόμυ είναι ένα σκυλάκι που ζει στη γειτονιά του σχολείου εδώ και αρκετό καιρό. Δεν ανήκει σε κανέναν. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά γι αυτόν. Ψάχνει συνέχεια να βρει κάτι να φάει, κάπου να κρυφτεί από τα μεγαλύτερα σκυλιά κι από κάποιους ανθρώπους που του φέρονται πολύ άγρια, κάπου να κοιμηθεί χωρίς να κρυώνει το χειμώνα και χωρίς να ζεσταίνεται το καλοκαίρι, αναζητά λίγη συντροφιά από οπουδήποτε, λίγη στοργή, ασφάλεια, προστασία».(Διασκευή από σενάριο του προγράμματος ‘Ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων’2006-2007- ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ-Δ/ΝΣΗ Π.Ε. Ν. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ-ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ)
Δραματοποίηση: Η τάξη χωρίζεται σε πεντάδες με κάποιο τρόπο (ελεύθερη επιλογή, τράπουλες, ονόματα, ομαδοποιημένη τάξη κλπ.. Λέμε στην πρώτη πεντάδα να κάνει τον Τόμυ στο δάπεδο της αίθουσας. Τα παιδιά προχωράνε με τα τέσσερα, γαυγίζουν σιγανά, γρυλίζουν παραπονεμένα, σταματάνε σε γωνίες, κοιτάζουν με φόβο, κάνουν πως πεινάνε… Φωνάζουμε stop για παγωμένη εικόνα. Έρχεται η άλλη πεντάδα και κάθε «παιδί της γειτονιάς» πηγαίνει σε ένα σκυλάκι για να του προσφέρει βοήθεια και φροντίδα. Τα παιδιά βρίσκουν κινήσεις…. Γονατίζουν και ταίζουν ή ποτίζουν τον Τόμυ, τον χαϊδεύουν στο κεφαλάκι, του τρίβουν την πλάτη για να ζεσταθεί, τον σφίγγουν στην αγκαλιά τους, του μιλάνε με ενδιαφέρον κλπ. Το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες πεντάδες και γίνεται κι αντιστροφή των ρόλων, αν θελήσουν τα παιδιά και υπάρχει χρόνος.
Προκαλούμε τη συζήτηση για ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και της κριτικής σκέψης:
1) Πως νιώθει ο Τόμυ; Τα παιδιά βρίσκουν φοβισμένος, λυπημένος, απογοητευμένος, νιώθει μοναξιά, αγωνία, νιώθει πείνα, δίψα κλπ.
2) Τι να σκέφτεται; Τα παιδιά βρίσκουν φράσεις «…γιατί μου φέρονται έτσι…» «σε τι έφταιξα…» «άραγε θα μπορέσω να επιβιώσω και την αυριανή μέρα…» κλπ.
3) Τι θα του λέγαμε για να τον στηρίξουμε; Τα παιδιά βρίσκουν φράσεις «…θα σε βοηθήσω όσο
μπορώ…» «…η ζωή σου θα γίνει καλύτερη…» κλπ.
4) Πως θα μπορούσαμε να τον ανακουφίσουμε λιγάκι; Τα παιδιά βρίσκουν …να τον πάμε σε κάποιον γιατρό, να τον ταίσουμε, να τον πάρουμε στο σπίτι, να μαλώσουμε αυτόν που τον κλωτσάει κλπ.
5) Πως θα μπορούσατε να αποτυπώσετε μια σκηνή από όλα τα προηγούμενα (ζωγραφική, κατασκευή, γλυπτό με τα σώματα κλπ.)
Ερωτήσεις αναστοχασμού: Πως νιώσατε προσφέροντας αγάπη; Γιατί νομίζετε ότι νιώθουμε έτσι; Τι σας δυσκόλεψε; Είναι εύκολο να μπούμε στο ρόλο του πλάσματος που υποφέρει; Έχουν κάποιοι από εσάς παρόμοιες εμπειρίες, όπου πήρατε, ή δώσατε, ή άδικα περιμένατε εκδήλωση αγάπης;
