ΣΚΕΨΕΙΣ
ΜΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ
στην
Ελλάδα της κρίσης
Σήμερα απεργούμε-διαμαρτυρόμαστε.
Σχολεία κλειστά, (όχι όλα, βέβαια, δυστυχώς), καταστήματα με κατεβασμένα ρολά
με θυροκολλημένο το σύνθημα «κλείνουμε σήμερα για να μην κλείσουμε για πάντα»,
κόσμος διαμαρτυρόμενος στους δρόμους, μαθητές σε πορεία, αναστάτωση και αγωνία.
Αποτέλεσμα;
Μήπως
ο κ. Παπανδρέου αναστατωθεί και τρέξει στη μαμά του για παρηγοριά; Λέτε να
ιδρώσει το αυτί του κ. Βενιζέλου; Μήπως η κ. Διαμαντοπούλου χάσει τον ύπνο της;
Μπας και κοπεί η όρεξη του κ. Πάγκαλου; Λέτε να ανησυχήσουν οι εκλεκτοί 300
(στους οποίους εμείς παραδώσαμε τις τύχες μας) και να αποφασίσουν ότι έφτασε ο
κόμπος στο χτένι; Μήπως αρχίσουν να υποψιάζονται ότι είναι ανίκανοι να
αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις των καιρών;
Και οι ικανοί πού είναι; Δεν υπάρχουν
φωτισμένα μυαλά, άνθρωποι αποφασιστικοί, με προσωπικότητα κατασταλαγμένη, που
δε χρειάζονται αξίωμα για να δώσουν υπόσταση στο άθλιο σαρκίο τους, που οι
προσωπικές τους φιλοδοξίες παραχωρούν προτεραιότητα στο συνολικό καλό, που είναι πρόθυμοι να τα δώσουν όλα για να
ανασάνουμε επιτέλους;!!!
Οι πολιτικοί μας
είναι ελαφριοί και κενοί ικανοτήτων σαν φελλός. Και δυστυχώς οι φελλοί
επιπλέουν…
Φτάνει
πια…
Φοβάμαι
για τα χειρότερα, ανησυχώ για τα παιδιά μου, τρομάζω με την άμετρη ηλιθιότητα
αυτών που αποφασίζουν «για το καλό μας»…