Ιωάννης Καποδίστριας
Ο Ιωάννης Καποδίστριας γεννήθηκε το 1776 στην Κέρκυρα. Ήταν γιος του κόμη Αντώνιου-Μαρία Καποδίστρια και της Διαμαντίνας Γονέμη. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην Κέρκυρα και συνέχισε τις σπουδές του στην Πάδοβα από όπου έλαβε το πτυχίο της ιατρικής. Ο Καποδίστριας εμπλέκεται στα πολιτικά πράγματα με τη σύσταση της Επτανήσου Πολιτείας, όπου προσφέρει τις υπηρεσίες του την περίοδο 1800-1807. Τον επόμενο χρόνο φθάνει στη Ρωσία και ξεκινά τη διπλωματική του καριέρα, η οποία κορυφώνεται όταν το Σεπτέμβριο του 1815 αναλαμβάνει ανώτατα καθήκοντα στο Υπουργείο Εξωτερικών. Το 1820 ο Εμμανουήλ Ξάνθος του προτείνει την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας αλλά ο Καποδίστριας την αρνείται θεωρώντας ότι άμεση εμπλοκή του θα ήταν επιζήμια. Από τη θέση που κατέχει όμως μεριμνεί για την ελληνική υπόθεση. Έτσι στο Συνέδριο του Λάιμπαχ, όπου αποφασίζεται η απόταξη του Υψηλάντη από το ρωσικό στρατό και καταδικάζεται η επανάσταση, επιτυγχάνει να μη ληφθούν μέτρα για την καταστολή της. Επίσης όταν διαπράττονται βιαιότητες εις βάρος των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη υποβάλει στον τσάρο την ιδέα ανάκλησης του ρώσου πρεσβευτή, γεγονός που δημιούργησε κλίμα έντασης και είχε ως αποτέλεσμα τη διατήρηση μεγάλου μέρους του οθωμανικού στρατού ως εφεδρείας μακριά από τις εξεγερμένες περιοχές. Τον Απρίλιο του 1827 η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας εκλέγει τον Ι. Καποδίστρια κυβερνήτη της Ελλάδας για επτά χρόνια. Τον Ιανουάριο του 1828 φθάνει στην Ελλάδα και αναλαμβάνει την ηγεσία, μεριμνά για τη συνέχιση των πολεμικών ενεργειών, την εξωτερική πολιτική και την οικονομική κατάσταση του υπό ίδρυση κράτους. Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 με το πρωτόκολλο του Λονδίνου η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος, τα σύνορά του οποίου απέχουν πολύ από τις προσδοκίες των Ελλήνων. Η αποδοχή του από τον Καποδίστρια δικαιώνεται το Σεπτέμβριο του 1831, όταν μετά από επιδέξιους χειρισμούς, με το δεύτερο πρωτόκολλο του Λονδίνου διευρύνονται τα σύνορά του. Η πολύπλευρη προσπάθεια του Καποδίστρια για την οργάνωση του νεοσύστατου κράτους και ο τρόπος άσκησης της εξουσίας από τον ίδιο και το περιβάλλον του συνάντησε αντιδράσεις και δημιούργησαν ισχυρή αντιπολίτευση. Το έργο του ανακόπηκε την 27η Σεπτεμβρίου 1831, όταν δολοφονήθηκε από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη στο Ναύπλιο.

Αρχή κεφαλαίου Προηγούμενη σελίδα Επόμενη σελίδα