Ο Δημήτριος Μακρής γεννήθηκε στο χωριό Γαβαλού Αιτωλίας το 1772 ή το 1778. Σε μικρή ηλικία εντάχθηκε σε ομάδα κλεφτών που δρούσε στην περιοχή του Ζυγού και σύντομα αναδείχθηκε σε αρχηγό της ομάδας. Υπήρξε από τους λίγους οπλαρχηγούς της Ρούμελης που δεν "προσκύνησαν" στον Αλή πασά και ταυτόχρονα, δεν εξοντώθηκαν από αυτόν. Το 1919 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και τον επόμενο χρόνο, όταν ο Αλή πασάς κηρύχθηκε αποστάτης, ο πασάς της Ναυπάκτου του ανέθεσε το αρματολίκι του Ζυγού. Όταν ξέσπασε η επανάσταση στην Πελοπόννησο ο Μακρής δραστηριοποιήθηκε για την εξάπλωσή της και στη δυτική Ρούμελη. Έτσι, πρωτοστάτησε για την κήρυξη της επανάστασης στο Μεσολόγγι και στο Αιτωλικό, τον Μάιο του 1821, και στη συνέχεια συμμετείχε στην πολιορκία του Βραχωρίου (Αγρινίου), υποχρεώνοντας την οθωμανική φρουρά να παραδοθεί.

Μετά την ελληνική ήττα στο Πέτα ακολούθησε τον Μαυροκορδάτο που επέστρεψε στο Μεσολόγγι και, μαζί με τον Μάρκο Μπότσαρη και τον Κίτσο Τζαβέλα, ήταν από τους λιγοστούς οπλαρχηγούς που υπερασπίστηκαν το Μεσολόγγι στη διάρκεια της πρώτης πολιορκίας της πόλης (Οκτώβριος -Δεκέμβριος 1822). Ήταν επίσης από τους λίγους ρουμελιώτες ενόπλους που δεν συμμετείχε στις εμφύλιες συγκρούσεις που ξέσπασαν στην Πελοπόννησο κατά το 1824. Μάλιστα, όταν μετά την ήττα των "ανταρτών" στην Κερπινή ο Νικηταράς απέδρασε από την Πελοπόννησο, βρήκε καταφύγιο στο αρματολίκι του Μακρή στο Ζυγό.

Την ίδια χρονιά (1824), ο Μακρής συνέβαλε με σημαντικά χρηματικά ποσά στη βελτίωση των οχυρώσεων του Μεσολογγίου. Στη διάρκεια της δεύτερης πολιορκίας της πόλης αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους συντελεστές της άμυνάς της διατηρώντας ένα από τα μεγαλύτερα σώματα ενόπλων, ενώ κατά την Έξοδο τέθηκε επικεφαλής στη μία από τις τρεις φάλαγγες στις οποίες χωρίσθηκαν τα σώματα της φρουράς και οι κάτοικοι της πόλης. Στη συνέχεια πολέμησε με τον Καραϊσκάκη στην ανατολική Ρούμελη (π.χ. στη μάχη της Αράχοβας). Κατά το 1827, ιδίως μετά την παράδοση της Ακρόπολης στους Οθωμανούς, όταν οι περισσότεροι ρουμελιώτες καπετάνιοι είτε βρίσκονταν στην Πελοπόννησο είτε είχαν συνθηκολογήσει με τους Οθωμανούς, ο Μακρής ήταν ο μόνος σημαντικός οπλαρχηγός που παρέμενε στη Ρούμελη δίχως να έχει "προσκυνήσει". Κατά το 1828-1829 έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις ανακατάληψης της δυτικής Ρούμελης. Στα χρόνια του Όθωνα, αρνήθηκε κάθε τιμητικό τίτλο και θέση (π.χ. υπασπιστής) και αποσύρθηκε στα χτήματά του. Πέθανε στις 27 Αυγούστου 1841.