Μάρκος Μπότσαρης
Ο Μάρκος Μπότσαρης ήταν γόνος ενός από τα ισχυρότερα γένη (φάρες) του Σουλίου. Γεννήθηκε το 1790 στο Σούλι και ήταν γιος του Κίτσου Μπότσαρη και εγγονός του Γεωργίου Μπότσαρη. Έφυγε από το Σούλι το 1803, όταν η οικογένειά του προχώρησε σε ιδιαίτερες συμφωνίες με τον Αλή πασά, εγκαταλείποντας την ορεινή περιοχή τους με αντάλλαγμα την εγκατάστασή τους στις ορεινές επαρχίες της Αρτας και την κυριαρχία στα αρματολίκια της περιοχής. Μετά την άλωση του Σουλίου από τον Αλή πασά και την φυγή των σουλιωτών στα Επτάνησα (1803), οι Μποτσαραίοι πολιορκήθηκαν στη Μονή Σέλτσου (Απρίλιος 1804) και με πολλές απώλειες αναγκάστηκαν να καταφύγουν και αυτοί στα Επτάνησα.

Το 1820 στη διάρκεια της πολιορκίας του Αλή πασά από τα σουλτανικά στρατεύματα επέστρεψαν στην Ήπειρο, αρχικά ως αντίπαλοι και στη συνέχεια ως σύμμαχοι του Αλή πασά, και εγκαταστάθηκαν στο Σούλι. Με την έκρηξη της ελληνικής επανάστασης στην Πελοπόννησο και στη Ρούμελη οι σουλιώτες, παρακινημένοι και από τον Περραιβό, εναρμόνισαν τη δράση τους με εκείνη των ελλήνων επαναστατών. Προς τα τέλη του 1821 ο Μάρκος Μπότσαρης ταξίδεψε στην επαναστατημένη Πελοπόννησο, παρακολούθησε τις εργασίες της Α΄ Εθνοσυνέλευσης και συνδέθηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο που είχε αναδειχθεί ως η πλέον ισχυρή προσωπικότητα στην πρώτη ελληνική διοίκηση. Μαζί σχεδίασαν και οργάνωσαν την εκστρατεία στην περιοχή της Αρτας, με τις καταστροφικές για την ελληνική πλευρά συνέπειες στη μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου 1822). Η ήττα στο Πέτα σηματοδότησε την οριστική εκδίωξη των σουλιωτών από την περιοχή τους και τον περιορισμό της επανάστασης στις επαρχίες της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας. Μετά τη μάχη στο Πέτα ο Μπότσαρης ακολούθησε τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο στο Μεσολόγγι και, μαζί με τους Κίτσο Τζαβέλα και Δημήτριο Μακρή υπερασπίστηκαν με επιτυχία την πόλη στη διάρκεια της πρώτης πολιορκίας (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1822). Από την εποχή εκείνη ο Μπότσαρης αναδείχθηκε στην πλέον ισχυρή προσωπικότητα μεταξύ των οπλαρχηγών της ελληνικής επανάστασης στη δυτική Ρούμελη. Σκοτώθηκε στη διάρκεια νυχτερινής επίθεσης στην περιοχή του Καρπενησίου, στις 8 Αυγούστου 1823, σε μια προσπάθεια να ανακόψει την ορμητική κάθοδο του Μουσταφά πασά της Σκόδρας που προέλαυνε δίχως ουσιαστική αντίσταση από την περιοχή των Τρικάλων, δια μέσω των Αγράφων, με προορισμό το Μεσολόγγι. Ο θάνατός του στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου προκάλεσε αίσθηση στα φιλελληνικά περιβάλλοντα στην Ευρώπη, έγινε είδηση σε εφημερίδες της εποχής και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης σε σημαντικούς ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφους, συνθέτες και άλλους καλλιτέχνες.


Αρχή κεφαλαίου Προηγούμενη σελίδα Επόμενη σελίδα