O Παλαιών Πατρών Γερμανός, κατά κόσμον Γεώργιος Γκόζιας, γεννήθηκε το 1771 στη Δημητσάνα, στη Σχολή της οποίας έλαβε τα πρώτα του γράμματα. Μετά τις σπουδές του υπηρέτησε ως γραμματέας του μητροπολίτη Αργολίδος Ιακώβου και σύντομα έγινε διάκος. Φαίνεται ότι κατά τα τέλη του 18ου αιώνα εγκατέλειψε την Πελοπόννησο, πιθανά για τη Σμύρνη και κατόπιν για την Κωνσταντινούπολη, όπου συνδέθηκε με σημαντικούς ιεράρχες από το περιβάλλον του πατριαρχείου. Τον Μάρτιο του 1806 τοποθετήθηκε μητροπολίτης Παλαιών Πατρών και τον Μάιο της ίδιας χρονιάς επέστρεψε στην Πελοπόννησο. Από το 1815 έως το 1818 υπήρξε μέλος της Πατριαρχικής Συνόδου, ενώ τον Νοέμβριο του 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Η μύηση του Παλαιών Πατρών Γερμανού υπήρξε σημαντική για την εξάπλωση της Φιλικής Εταιρείας στην Πελοπόννησο, εξαιτίας του κύρους που απολάμβανε και της επιρροής που είχε μεταξύ των ισχυρών και ανταγωνιστικών μεταξύ τους κοτζαμπάσηδων. Ο ίδιος συνέβαλε στη μύηση αρκετών κοτζαμπάσηδων κατά το 1819 και 1820 και συνετέλεσε, μαζί με τον Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο και τον ΙωάννηΒλασσόπουλο, προξενικούς υπαλλήλους της Ρωσίας στην Πάτρα, στη δημιουργία ενός πολύ σημαντικού και δραστήριου πυρήνα της Εταιρείας στην πόλη αυτή. Σημαντική ήταν και η δράση του στην εξώθηση του Αλή πασά να διαρρήξει τις σχέσεις του με την Υψηλή Πύλη.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός προέβαλλε κατά τις αρχές του 1821 τις πλέον σθεναρές αντιρρήσεις στις προτάσεις του Παπαφλέσσα για άμεση κήρυξη της Επανάστασης, ιδίως κατά τη σύσκεψη της Βοστίτσας (26-29 Ιανουαρίου 1821), ωστόσο συμμετείχε στα πρώτα επαναστατικά γεγονότα που εκδηλώθηκαν στις βορειοδυτικές επαρχίες της Πελοποννήσου, σε συνεργασία με τους κοτζαμπάσηδες της περιοχής και τέθηκε επικεφαλής της πολιορκίας της Πάτρας και του Αχαϊκού Διευθυντηρίου. Εκλέχτηκε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας και συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την παράδοση της Τριπολιτσάς. Στη συνέχεια, έλαβε μέρος στην Α΄ Εθνοσυνέλευση και επιλέχτηκε να αποσταλεί στην Ιταλία για να διερευνήσει τις διαθέσεις του Πάπα να υποστηρίξει την επανάσταση. Εκεί παρέμεινε από τον Οκτώβριο του 1822 έως τον Ιούνιο του 1824, οπότε επέστρεψε στην Πελοπόννησο δίχως να επιτύχει θετικά αποτελέσματα. Η επιστροφή του στην Πελοπόννησο συνέβη την εποχή που μαινόταν οι εμφύλιες συγκρούσεις και ο ίδιος, παρότι δεν συμμετείχε σε αυτές, έγινε θύμα της βίαιης συμπεριφοράς των ενόπλων του Ιωάννη Γκούρα, τον Ιανουάριο του 1825. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο και το καλοκαίρι του 1825 υπέγραψε μαζί με άλλους επιφανείς πολιτικούς παράγοντες το έγγραφο που στάλθηκε στην βρετανική κυβέρνηση ζητώντας την προστασία της. Έλαβε μέρος στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση, τον Απρίλιο του 1826. Πέθανε στις 27 Μαΐου 1826 έχοντας προσβληθεί από τύφο, που την εποχή εκείνη είχε πλήξει το Ναύπλιο.