Κόμης Σανταρόζα
Ο κόμης Σανταρόζα (Santorre Santa-Rosa) ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας από το Σαβιλιάνο της Σαβοΐας. Γεννήθηκε το 1783 και ενηλικιώθηκε στη διάρκεια των ναπολεόντειων πολέμων. Στις συνθήκες αυτές έγινε δέκτης των φιλελεύθερων ιδεών της γαλλικής επανάστασης, αλλά και των εθνοαπελευθερωτικών ιδεών που πυροδότησαν στην Ευρώπη οι κατακτήσεις του Ναπολέοντα. Έτσι, συνδέθηκε με φιλελεύθερους κύκλους και μυστικές εταιρείες που στόχευαν στην απελευθέρωση της Ιταλίας από κάθε ξένο κυρίαρχο. Την άνοιξη του 1821 πρωτοστάτησε στην επανάσταση που ξέσπασε στο Πεδεμόντιο εναντίων της αυστριακής κατοχής, ανέλαβε υπουργικό αξίωμα στην επαναστατική κυβέρνηση και πολέμησε κατά των αυστριακών δυνάμεων που τελικά πέτυχαν μετά από λίγους μήνες να καταστείλουν την επανάσταση.

Ο Σανταρόζα κατέφυγε στη Γαλλία, την Ελβετία, ξανά στην Γαλλία, ζώντας σε συνθήκες καταδίωξης και χρησιμοποιώντας ψεύτικα ονόματα. Τελικά συνελήφθη το Μάρτιο του 1822 από τις γαλλικές αρχές, εξορίστηκε για ένα διάστημα και στη συνέχεια πήρε την άδεια να εγκατασταθεί στην Αγγλία. Εκεί, κατά το 1823 συνδέθηκε με το Φιλελληνικό Κομιτάτο του Λονδίνου, αλλά και με τον Ανδρέα Λουριώτη, απεσταλμένο από την ελληνική Διοίκηση για να διαπραγματευθεί τη χορήγηση δανείου. Έτσι, αποφάσισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αγώνα των ελλήνων. Το ταξίδι του για την επαναστατημένη Ελλάδα ξεκίνησε από το Λονδίνο στις αρχές Νοεμβρίου 1824 και έφθασε στο Ναύπλιο δύο μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο, σε μια εποχή όπου στην Πελοπόννησο μαίνονταν οι εμφύλιες συγκρούσεις. Κανείς δεν έδωσε σημασία στην παρουσία του, ιδίως όταν έγινε αντιληπτό ότι ο διάσημος επαναστάτης δεν μετέφερε μαζί του κάποιο σημαντικό χρηματικό πόσό.

Για μερικούς μήνες περιηγήθηκε στην Αττική και επέστρεψε στην Ναύπλιο τον Μάρτιο του 1825, όταν πλέον οι εμφύλιες συγκρούσεις είχαν λήξει. Ήταν η εποχή που η ελληνική πλευρά οργάνωνε εκστρατεία εναντίων του Ιμπραήμ, που ήδη είχε φθάσει στην Πελοπόννησο. Ο Σανταρόζα έγινε τελικά δεκτός ως στρατιώτης και στάλθηκε στο Ναβαρίνο/ Νεόκαστρο και από εκεί στη φρουρά της Σφακτηρίας. Μάλιστα, του υπέδειξαν να καταγραφεί με ψεύτικο όνομα, ώστε η συμμετοχή του να μην χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα κατά τις Ελλάδας στις ευρωπαϊκές αυλές. Πέθανε, στη μάχη της Σφακτηρίας, στις 26 Απριλίου 1825, μαζί με τον Αναγνωσταρά και τον Αναστάσιο Τσαμαδό, αρνούμενος να εγκαταλείψει τη θέση μάχης.


Αρχή κεφαλαίου Προηγούμενη σελίδα Επόμενη σελίδα