Ο Μαχμούτ πασάς οφείλει την προσωνυμία Δράμαλης στον τόπο γέννησής του, την Δράμα, όπου γεννήθηκε στα 1780. Ήταν γιος ισχυρού τοπικού Οθωμανού αξιωματούχου και από νεαρή ηλικία μετείχε σε εκστρατείες του τουρκικού στρατού στη Βαλκανική. Η διάκρισή του στις πολεμικές επιχειρήσεις και η εύνοια που έδειξαν στο πρόσωπό του ανώτατοι αξιωματούχοι της Πύλης επέτρεψαν την αναγόρευσή του σε πασά της Δράμας το 1808. Σύντομα απέκτησε σημαντικά πλούτη και δύναμη και ενεπλάκη στις διαμάχες των ισχυρών πασάδων της ευρύτερης περιοχής τασσόμενος στο πλευρό του Ισμαήλ Πασόμπεη, αντιπάλου του Αλή πασά των Ιωαννίνων. Το Μάιο του 1820 και ενώ πλέον ο Αλή πασάς βρισκόταν σε δυσμένεια από την Πύλη, διορίστηκε πασάς στη Λάρισα και τον ίδιο χρόνο κλήθηκε να εκστρατεύσει εναντίον του. Μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης του 1821 ο Δράμαλης στράφηκε εναντίον των επαναστατημένων περιοχών, κατέπνιξε την εξέγερση στη Θεσσαλία και στα Αγραφα και συγκρούστηκε με τις ελληνικές δυνάμεις στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Την άνοιξη του 1822 προήχθη σε αρχιστράτηγο των οθωμανικών δυνάμεων και του ανατέθηκε η εκστρατεία στην Πελοπόννησο. Συγκέντρωσε στην περιοχή του Σπερχειού στράτευμα 25.000 ανδρών και, αφού πυρπόλησε τη Θήβα, κινήθηκε προς τη Μεγαρίδα, πέρασε τον Ισθμό της Κορίνθου τον Ιούλιο του 1822, κατέλαβε τον Ακροκόρινθο και στις 13 Ιουλίου χωρίς ουσιαστική αντίσταση έφθασε στο Αργος. Η δυσχερής θέση στην οποία βρέθηκαν οι ελληνικές δυνάμεις αντιμετωπίστηκε χάρη στη στρατιωτική ιδιοφυΐα του Θ. Κολοκοτρώνη ο οποίος απέκοψε το στράτευμα του Δράμαλη από τις πηγές ανεφοδιασμού του και εμπόδισε την περαιτέρω διείσδυσή του στην Πελοπόννησο. Η προσπάθεια του Δράμαλη να οπισθοχωρήσει στην Κόρινθο αντιμετωπίστηκε από τις ελληνικές δυνάμεις στα στενά των Δερβενακίων. Στη φονική μάχη που ακολούθησε ο στρατός του Δράμαλη ηττήθηκε αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 2.500-3.000 νεκρούς. Ακολούθως υπέστη και νέες επιθέσεις στον Αγιο Σώστη, Αγιονόρος και στην Κόρινθο με αποτέλεσμα να αποδεκατιστούν περαιτέρω οι δυνάμεις του. Νέες προσπάθειες διαφυγής του από την Κόρινθο προς τη Στερεά Ελλάδα απέτυχαν και τελικά πέθανε πολιορκημένος στην Κόρινθο τον Οκτώβριο του 1822.