Ο Ανδρέας Ζαΐμης ήταν γόνος μιας από τις σημαντικότερες οικογένειες κοτζαμπάσηδων της Πελοποννήσου, από την περιοχή των Καλαβρύτων (Κερπινή). Γεννήθηκε το 1791 και ήταν γιος του Ασημάκη Ζαΐμη. Σπούδασε στην Ιταλία και το 1819 έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Πήρε μέρος στη σύσκεψη της Βοστίτσας και παρά τους αρχικούς δισταγμούς του, τελικά πρωταγωνίστησε στα γεγονότα που οδήγησαν στην έκρηξη της ελληνικής επανάστασης στις βορειοδυτικές επαρχίες της Πελοποννήσου, συνεργαζόμενος στενά με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και ιδίως με τον Ανδρέα Λόντο.

Υπήρξε μέλος του Αχαϊκού Διευθυντηρίου και της Πελοποννησιακής Γερουσίας, έλαβε μέρος στην Α΄ Εθνοσυνέλευση και υπήρξε ένα από τα ισχυρά πρόσωπα του Εκτελεστικού που προέκυψε από τη Β΄ Εθνοσυνέλευση (1823) και πρωταγωνίστησε στις έριδες που οδήγησαν στις εμφύλιες συγκρούσεις του 1824. Αρχικά, τάχθηκε με το μέρος της πλευράς Μαυροκορδάτου-Κουντουριώτη, ωστόσο στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους πελοποννήσιους πολιτικούς και στρατιωτικούς παράγοντες Μετά την ήττα των "ανταρτών" βρήκε καταφύγιο μαζί με τον Λόντο στη δυτική Ρούμελη, έως την αμνήστευσή τους στις αρχές του 1825.

Ο Ανδρέα Ζαΐμης εκλέχτηκε πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής, δηλαδή του οργάνου που αντικατέστησε το Εκτελεστικό. Το όργανο αυτό διαχειρίστηκε την εξουσία σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο(18 Απριλίου 1826 - 2 Απριλίου 1827), αμέσως μετά την πτώση του Μεσολογγίου και έως την εκλογή του Καποδίστρια, δηλαδή σε μια περίοδο υποχώρησης της ελληνικής Επανάστασης. Στο διάστημα αυτό ο Ζαΐμης προσπάθησε να αναζωογονήσει την επανάσταση στην Πελοπόννησο και ιδίως στη Ρούμελη. Ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η επιλογή του Καραϊσκάκη ως Γενικού Αρχηγού των στρατιωτικών δυνάμεων της Ρούμελης, ενός προσώπου που στη διάρκεια των εμφύλιων του 1824 είχε προκαλέσει μεγάλες καταστροφές στην περιουσία του Ζαίμη στην Κερπινή.

Κατά την περίοδο της καποδιστριακής διακυβέρνησης τάχθηκε με το μέρος της αντιπολίτευση της Ύδρας, συνεργαζόμενος με τον Μαυροκορδάτο και τους αδελφούς Κουντουριώτη.