[...] Την αυτήν νύκτα οι εν Γαλαζίω εταιρισταί Έλληνες απέρασαν εν συνελεύσει, την δε Δευτέραν λίαν πρωί, την 21^ην Φεβρουαρίου μηνός, ημέραν πρώτην της Τεσσαρακοστής, συνήλθον εν παρατάξει εις την εκκλησίαν του Αγίου Νικολάου, έψαλον την Παράκλησιν με αγιασμόν, ο σεβάσμιος γέρων πάτερ Αβράμιος ο Ιθακήσιος, ο πάτερ Νικόλαος Στεφανάρης ευλόγησαν τας σημαίας, και ούτως, εξελθόντες της εκκλησίας, οι Έλληνες ηλάλαξαν το: Ζήτω η Ελευθερία! Και έρχονται εις την κατοικίαν του Τοπουκτζή, προβάλλοντες αυτώ να παραδώση τα όπλα, και να εξέλθη της πολιτείας. Αυτός, νομίζων το κίνημα έργον της εχθροπαθείας Καραβιά, ου μόνον δεν υπακούει, αλλ' ανθιστάμενος με τα άρματα, ρίπτει πρώτον θύμα τον φέροντα αδελφόν Δήμον την σημαίαν και Σπύρον Παριανόν. Εν τούτω παροξυνθέντες οι Έλληνες κροτούσιν μάχην τελείαν, και πίπτουσιν αδελφοί δέκα πέντε. Κατασφαλούσιν όμως αυτόν και τους μετ' αυτού εις την οικίαν, στήσαντες απέναντι δύο τηλεβόλα πυροβολούσι να τον καύσωσι, κατασφάττοντες και όπου εύρισκον Τούρκον. Οι σφαλισθέντες, βλέποντες τον κίνδυνον του πυρός, εξέρχονται της οικίας με τα όπλα εις τας χείρας, και φονεύεται αυτός και οι μετ' αυτού άπαντες από τους Έλληνας. Αλλοι τινές ολίγοι διαφυγόντες διεσώθησαν εν Ιμπραΐλα, φέροντες τα εν Γαλαζίω τρέξαντα, διηγούμενοι την πράξιν ως αποτέλεσμα της εχθροπαθείας Καραβιά και Τοπουκτζή. Οι δε φονευθέντες ήσαν υπέρ τους εξήκοντα.

Πηγή: Αθανάσιος Ξόδιλος, Η Εταιρεία των Φιλικών και τα πρώτα συμβάντα του 1821. Ανέκδοτα απομνημονευματα, προκηρύξεις, γράμματα κ.ά. κείμενα. έκδοση Λ.Ι. Βρανούσης και Ν. Καμαριανός, Αθήνα 1964, σ. 21-22.