(σύμφωνα με επιστολή που απέστειλε από τους Μύλους Ναυπλίου ο Θ. Κολοκοτρώνης προς τους καπετάνιους της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας στις 6 Αυγούστου 1822)
Και εκείνο όμως οπού μας ήλθε και εις ημάς, επειδή μας ήλθεν έξαφνα, η διά την απροσεξίαν και ανεπιμέλειαν μερικών, ή διά την κακήν πολιτικήν μας, ή και διά άλλην μεγαλητέραν αιτίαν, επειδή λέγω μας πλάκωσαν έξαφνα και μας εύρον απροπαρασκευάστους, μας έφερεν αρκετήν δυσκολίαν, φθορά δεν μας έγινεν εις ψυχάς, ει μη μόνον των γεννημάτων, από τα οποία ούτε οι εχθροί δεν ωφελήθησαν, Κατά το παρόν τους έχομεν στενά περιορισμένους και ευρίσκονται εις αθλίαν κατάστασιν στενοχωρημένοι και απελπισμένοι. Επειδή αφ' ού εμβίκαν εις τα Δερβένια ατουφέκιστοι, κατέλαβον μόνον τον κάμπον της Κορίνθου, κάμπον μικρόν και άκαρπον μάλιστα εφέτος διόλου γυμνόν. Ημείς ευθύς από όλα τα περίχωρα εσικώσαμεν τους ζαερέδες και μέρος εκαύσαμεν, εκαταλάβαμεν όλας τας δυνατάς θέσεις. Τους παρεχωρήσαμεν και τον κάμπον του Αργους ομοίως γυμνόν, και τους επέζαμεν έως ότου ενεδυναμώθημεν. Και ούτως επιάσαμεν όλας τας πλησιεστέρας θέσεις και τας διαβάσεις. Εις τον κάμπον του Αργους τους εστενοχωρήσαμεν, και επειδή δεν είχον τι να φάγουν, εβιάσθησαν ν' απεράσουν οπίσω εις Κόρινθον, ήσαν έως 15 χιλιάδες οι περισσότεροι ιππείς, έχοντες και αρκετά φορτία με τα βαρέματα των. Εγώ ευρεθείς τις το μέρος απ' οπού αναγκαίως έπρεπε να διαβούν, δυσδιάβατον από τον ιππικόν των τους ακαρτέρησα με μόνον οκτακοσίους στρατιώτας μου, και τους εβάρεσα καλά, επρόφθασε και ο Νικήτας από το άλλο μέρος με ολίγους και τους εβαρέσαμεν και από τα δύο μέρη και τους εκόψαμεν. Εφονεύσαμεν έως 2 χιλιάδες και επήραμεν πολλάς χιλιάδας άλογα, μ' όλα τα βαρέματα. Και από τους ιδικούς μας εφονεύθησαν μόνον δύω. Αν ήθελεν προφθάση και το άλλο υμτάτι είθελε κάμωμεν άλλα πράγματα και θαύματα. Οι πασάδες εκόπισαν οπίσω με 2 1/2 έως τρεις χιλιάδας και εκινήθησαν διά μίαν άλλην στράταν· την τρίτην ημέραν επρόφθασεν ο Νικήτας με πολλά ολίγους να τους αποθήση επειδή του είχαν φύγει εξ αιτίας των λαφύρων οι περισσότεροι· τους εβάρεσεν όμως επιμόνως, αλλά και εκείνοι, υποχρεωμένοι φαίνεται με δόσης από τους πασάδες, επολεμήσαν γενναίως, επιάσθησαν χέρα με χέρα, μαλιά με μαλιά· η θέσις εδιαυθέντευσε τον Νικήτα, και τους έκαμε μεγάλη φθοράν· εφόνευσεν υπέρ τους χιλίους και ελαφυραγώγησε το ρέστον, επήρε ζώα και Καμήλια όσα στοχασθήτε, μόνον οι πασάδες με τους χασνέδες των μονωτάτους εγλύτωσαν, επειδή τους είχαν εις το μέσον. Εφονεύθησαν και τρεις αξιωματικοί των μεγάλοι, λέγουν να ήτον και είς πασάς επειδή πασάδες ήσαν οκτώ· εφονεύθησαν όμως και του Νικήτα έως 20. Τώρα όλους τους εχθρούς τους έχομεν κλεισμένους εις εν μέρος εις της Κορίνθου τον κάμπον, μόνον το ιππιτικόν τους τρομάζουν οι Έλληνες και δεν ξεκαμπίζουν ειδέ ηθέλαμεν τους έχει αφανισμένους· δεν έχουν όμως ούτ' αυτοί ούτε τ' άλογά των να φάγουν, γλήγορα διά τούτο πίπτουν ομού και αυτοί και τ' άλογα των.
Πηγή: Ν. Φυσεντζίδης, Ανέκδοτοι αυτόγραφοι επιστολαί των διασημοτέρων Ελλήνων οπλαρχηγών και διάφορα προς αυτούς έγγραφα μεθ' ιστορικών σημειώσεων, Αλεξάνδρεια 1893, σ. 148-150 (δημοσιεύεται από τον Απ. Βακαλόπουλο, Επίλεκτες βασικές ιστορικές πηγές της ελληνικής επαναστάσεως, τ. 2, Θεσσαλονίκη 2000, σ. 453-454)