Η δε Πόρτα μαθούσα την δυστυχίαν του Δράμαλη εις την Πελοπόννησον, και την απραξίαν του Ουμέρ πασιά από το Μεσολόγγιον ψηφίζει Ρούμελην και Μώρα βαλησή, ήγουν αρχιστράτηγον κατά της πολεμούσης Ελλάδος, τον επηρμένον και υψηπέτην Σκόνδρα πασιάν, όστις εκστρατεύσας κατά της Ελλάδος με όλην την Γκεγκουρίαν (Ιλλυρικήν δύναμιν), Αλβανίαν, και στρατιάν της Τουρκίας επλημμύρισεν ως χείμαρρος, διά να καταπνίξη το παν· και ακωλύτως εισβαλών κατά την Δυτικήν Ελλάδα εστρατοπέδευσεν εις το Καρπενήσι περί τας αρχάς Αυγούστου. Ο δε Μάρκος βλέπων μεν την επιπεσούσαν ακαταμάχητον του εχθρού δύναμιν, βλέπων δε την έλλειψιν όλων των μέσων του να αντιπαραταχθή προσωπικώς εις την μαχιμωτάτην και πολυάριθμον στρατιάν του Σκόνδρα, υποπτεύων άμα και το εκ της παρατάξεως αποβησόμενον, πιεσθείς από τον επαπειλούντα κίνδυνον απεφάσισε την νυκτικήν έφοδον εις τον εχθρόν· και επιπεσών με όλους τους υπό την οδηγίαν του οπλαρχηγούς μιας νυκτός μέσα εις τας σκηνάς των εχθρών έθυσεν, απώλεσε, και τέλος εγγίσας να διαλύση το εχθρικόν στρατόπεδον, εφονεύθη [φευ·] ως Λεωνίδας, και φερθείς εις Μεσολόγγιον ετάφη ενδόξως και πανεντίμως, δι' όν όλη η Ελλάς επένθησε και εμαυροφόρησε, και κατέστη το όνομά του μνήμης αιωνίου και θαυμασμού άξιον.

Πηγή: Γ. Γαζής, Βιογραφία των ηρώων Μάρκου Μπότσαρη και Καραΐσκάκη, Αίγινα 1828, σ. 11.