Η προκήρυξις εξεδόθη εις τας 2 Απριλίου 1824 με τας αιτιολογίας της. Ο Νικόλαος Λουριώτης την εσύνθεσεν επί του προχείρου και αμέσως αντεγράφη και τοιχοκολλήθη. <Δι' αυτής> διώκεται ο Καραϊσκάκης ως προδότης, με την πρόθεσιν ότι η Κυβέρνησις, [ελπίζουσα την μετάνοιάν του] ογλήγορα ελπίζει ότι θέλει λάβει και νέα τεκμήρια <πατριωτικά> του αποπλανηθέντος τέκνου της, και <τότε πάλιν> θέλει τον θεωρεί ως υιόν της κτλ.

Αυτή η προκήρυξις, ως εκ μέρους της Αρχής του Έθνους, απόσπασεν όλους πλέον <από τον Καραϊσκάκην>, και κανείς δεν τολμούσεν να πάρη μέρος <υπέρ αυτού>, αλλ' ούτε να τον πλησιάσει, μήπως μολυνθή.

Τοιούτον ήτο το ηθικόν του στρατιώτου· ή δικαίως ή αδίκως, ο Καραϊσκάκης κατηγορήθη <ως> προδότης, όλοι τον εμίσησαν.
Ο Καραϊσκάκης εζήτησεν να σταθή 5-6 ημέρας έως να διορθώσει τα αναγκαία του δρόμου <δια> να προφυλαχθή από την βαρείαν ασθένειάν του. Δεν του εσυγχωρήθη, παρά 48 ώραις μόνον.
Εις τας 3 Απριλίου 1824, συναθροισμένοι οι στρατηγοί και λοιποί εις του Διευθυντού τον οίκον <εις το Αιτωλικόν>, ο Καραϊσκάκης έβαλεν εμπρός έως 80 στρατιώτας παλαιούς πιστούς του, και μόνος του ήλθεν εις το Διευθυντήριον και παρουσιάσθη να αφήση υγείαν. Αποτεινόμενος προς τους στρατηγούς είπεν:
- Αδελφοί Καπεταναίοι· αν με καταδικάσετε δικαίως, ο Θεός να με το στείλη εις το κεφάλι ευθύς -αυτού όπου εβγαίνω. και αν αδίκως, ογλήγορα να σας το πέμψη εις το <ιδικόν σας> κεφάλι.
Εις τον Διευθυντήν είπεν:
- Ε, ωρέ Μαυροκορδάτε, εσύ την προδοσίαν μου με την έγραψες εις το χαρτί, και εγώ ογλήγορα ελπίζω να σου την γράψω εις τον μέτωπόν σου, <δια> να φανή ποιος είσαι! (και κτύπησεν το μέτωπόν του με τα τέσσερα δάκτυλα, δείχνων τον Μαυροκορδάτον) - εδώ! λέγει. Έχετε υγείαν.
Τον αποκρίθησαν:
- Ώρα σου καλή.

Πηγή: Ν. Κασομούλης, Απομνημονεύματα της Επαναστάσεως των Ελλήνων 1821-1833, τ. Α', Αθήνα, 1939, σ. 387-390.