[...] Η 6η και 11η [ημέρα] του Ιανουαρίου μηνός <του 1828> εφάνησαν αι λαμπρότεραι ημέραι δια το <Έλλην.> Έθνος. Προετοιμασμένα τα πάντα, δια την τελετήν της υποδοχής του Κυβερνήτου, το Βουλευτικόν Σώμα, το Ιερατείον, η Αντικυβερνητική Επιτροπή με τους Υπουργούς και όλος ο λαός κάθε τάξεως, άνδρες, γυναίκαις, μικρά παιδιά έτρεξαν εις την Περιβόλαν, όπου έμελλεν να αποβιβασθή ο Κυβερνήτης, περιμένοντες να ιδούν τον άνδραν όστις κατά την τότε ιδέαν, επροορίσθη δια την σωτηρίαν της Ελλάδος.

Το σημείον της εξόδου του από τους πλοιάρχους των Βασιλ. Συμμαχικών πλοίων και Ελληνικών εδόθη, και αμέσως οι υψηπέται ναύται ευρέθησαν εν ροπή οφθαλμού παρατεταγμένοι οι μεν εις τας αντέννας, οι δε εις τα πυροβόλα.

Καταβάς να έμβη εις την λέμβον του περιστοιχισμένος από τους αξιωματικούς του ναυτικού των Συμμάχων Δυνάμεων και Έλληνας, αι φωναί, το «ουρρά - ουρρά - ουρρά» και αι ζητωκραυγαί ενωμένα με την βροντήν των πυροβόλων, έκαμαν τον λαόν να ανατριχιάζη και σκιρτά από την χαράν του, ωθούμενοι ποίος από ποίον να έβγη εμπρός να τον ιδή πρωτύτερα. Μόλις επάτησεν το έδαφος, και όλων αι καρδίαι εσκίρτησαν πάλιν του λαού. Πολλούς είδα να κλαίγουν από την χαράν τους, ευχαριστούντες τον Θεόν διά τον Ανδρα τον οποίον μας εξαπέστειλε.

Πηγή: Ν. Κασομούλης, Ενθυμήματα στρατιωτικά, επιμ. Γ. Βλαχογιάννης, Αθήνα 1940, τ. 3 σ. 9-10.