Οι εν Πόρω συνελθόντες Πρέσβεις των τριών συμμάχων δυνάμεων, συμπράξαντος του Κυβερνήτου και αυτού του Πανελληνίου, έλαβον τας δυνατάς Πολιτειογραφικάς (statistiques) πληροφορίας περί της Ελλάδος, και ανεχώρησαν έκαστος εις την πατρίδα του διά να δώση λόγον εις την Κυβέρνησίν του περί των της Ελλάδος καθ' όσον αποβλέπει την εκτέλεσιν των άρθρων της συνθήκης των 6 Ιουλίου.

Γράφοντες δε προς τον Κυβερνήτην εκφράζονται ως επομένως· "Η μέχρι τούδε έκβασις του αγώνός σου εις παύσιν της πειρατείας και εις σύστασιν μιας αρχής ευταξίας εις το εσωτερικόν της Ελλάδος μάς εγγυάται και περί των μετά ταύτα αγώνων της εξοχότητός σου εις δικαίωσιν κατά πάντα της ευνοϊκής διαθέσεως των συμμάχων αυλών προς την Ελλάδα. Τοιαύτην έχοντες πεποίθησιν, εκφράζομεν ενταύθα την επιθυμίαν μας του ν' απαρτισθή η σύστασις της ευταξίας ταύτης υπό της αιγίδος μιας συνετής νομοθεσίας. Μην αμφιβάλλοντες, Κύριε Κόμι, ότι προσηλώνων αδιαλείπτως εις το έργον τούτο τας σοφάς φροντίδας σου και την ευγενή αφοσίωσιν, δι' ων εξόχως διαπρέπεις, θέλεις αποκτήσει τοιουτοτρόπως νέα δίκαια εις την ευγνωμοσύνην του έθνους, η κοινή ψήφος του οποίου σ' έθεσεν επί κεφαλής των πραγμάτων του. Όσον το καθ' ημάς, δεν εμπορούμεν, εγώ τε και οι συνάδελφοί μου ν' απομακρυνθώμεν από την Ελλάδα, χωρίς να ομολογήσωμεν προσωπικώς εις την εξοχότητά σου πόσον περισπούδαστος θέλει μας είναι η μνήμη των μετά της Εξοχότητός σου σχέσεών μας".

Πηγή: Ν. Σπηλιάδης, Απομνημονεύματα, επιμ. Κ. Διαμάντης, τ. 4, μέρος 1, Αθήνα 1970, σ. 106-107.