[...] Ωσαύτως και οι εν Πάτραις Τούρκοι, μαθόντες τα τοιαύτα, έμβασαν ευθύς τας φαμιλίας των εις το Κάστρον* είτα τη κα΄ Μαρτίου εξήλθον ένοπλοι εις την αγοράν της πόλεως, και περιεκύκλωσαν πρώτον το οσπίτιον του Ιωάννου Παπαδιαμαντοπούλου, όπου υπώπτευον ότι ευρίσκονται εναποτεθειμένα άρματα* αλλά, με το να εύρον κεκλεισμένας τας πόρτας, άρχισαν τον πόλεμον έξωθεν, και του εφόνευσαν εις το παράθυρον ένα άνθρωπον* έπειτα έβαλον πυρκαϊάν εις τα πέριξ οσπίτια. Εις δε την Μητρόπολιν δεν ετόλμησαν να πλησιάσουν, νομίζοντες, ότι ευρίσκοντο μέσα Έλληνες κεκρυμμένοι* εκτυπούσαν όμως από το Κάστρον με τα κανόνια τόσον την Μητρόπολιν, όσον και άλλα οσπίτια* η δε πυρκαϊά εκτανθείσα κατέκαυσεν ικανά οσπίτια* ότε τινές των Ελλήνων οπλισθέντες εξήλθον εις τους δρόμους, οι δε Τούρκοι ευθύς εκλείσθησαν εις το Κάστρον.

Βλέποντες δε οι Πατραίοι Έλληνες, ότι πλέον δεν επιδέχεται θεραπείαν το πράγμα, τας μεν φαμιλίας των έβγαλον έξω της πόλεως, έγραψαν δε εις τα Νεζερά προς των Π. Π[ατρών], ο τε Νικόλαος Λόντος, ο Ιωάννης Παπαδ[ιαμαντόπουλος] και άλλοι τινές, να προφθάση εις βοήθειαν, ότι κινδυνεύει όλη η πόλις. Όθεν αμέσως ο Π. Π[ατρών] και ο Ανδρέας Ζαΐμης έγραψαν προς τους Καπιταναίους Κουμανιώτας να τρέξουν, με όσους ανθρώπους έχουν* την δε επιούσαν ημέραν εκίνησαν και αυτοί, έχοντες περίπου πεντακοσίους στρατιώτας, και εμβήκαν εις τας Πάτρας* και ευθύς έγινε στενοτάτη πολιορκία των Τουρκών εις το φρούριον. Κατά δε τας πρώτας προσβολάς εφονεύθησαν τινές των εχθρών, ότε ηρίστευεν ο τε Παναγιώτης Καραντζάς και ο Σταμάτης Κουμανιώτης, όστις εφονεύθη, κακή τύχη, την πρώτην ημέραν της εισόδου του.

Πηγή: Παλαιών Πατρών Γερμανός, Απομνημονεύματα, επιμ. Δ. Καμπούρογλου, Αθήνα 1900, επανέκδοση Αθήνα 1996, σ. 29-30.