Ναύτες του αντιτορπιλικού Πίνδος, προσκείμενοι στο ΕΑΜ, γιορτάζουν την πρωτομαγιά του 1944. Η φωτογραφία έχει ληφθεί έναν περίπου μήνα μετά την καταστολή του κινήματος της Μέσης Ανατολής, ενώ το Πίνδος βρισκόταν στο λιμάνι του Οράν Αθήνα, ΕΛΙΑ

1941. Η ομάδα εαμιτών συγγραφέων της Καλλιθέας στην πλατεία Καλλιθέας

Η ΕΠΟΝ βοηθά στη μεταφορά της σοδειάς.

Η μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα στις 25 Μαρτίου 1942.

Από την κηδεία του Κωστή Παλαμά.

Διαδηλωτές κατεβαίνουν στους δρόμους στα Γιάννενα, αψηφώντας τις αρχές Κατοχής.

Το κίνημα αντίστασης των Ελλήνων εναντίον των κατακτητών γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και στις πόλεις, ιδίως από το δεύτερο έτος της Κατοχής.

Καθοριστικό ρόλο στη μαζική αντίσταση των κατοίκων των πόλεων, ιδίως των εργαζομένων, έπαιξε το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, που δρούσε στο πλαίσιο του ΕΑΜ.

Ιδιαίτερη υπήρξε, επίσης, η συμμετοχή της νεολαίας, η οποία εντάχθηκε μαζικά στο κίνημα αντίστασης. Σταθμός στην ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος υπήρξε η ίδρυση της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων (ΕΠΟΝ). Οι νέοι, παράλληλα με την ένοπλη αντίσταση προς τους κατακτητές, ανέπτυξαν και ένα σημαντικότατο κίνημα γενικότερης πολιτιστικής αναγέννησης της Ελλάδας.

Οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις έγιναν κατά των μισθών πείνας που είχαν επιβάλλει οι κατακτητές.

Ενδεικτική υπήρξε η εξέλιξη της μεγάλης κινητοποίησης, από τις πρώτες στην κατεχόμενη Ευρώπη, που ξεκίνησε στα μέσα Απριλίου του 1942 με την απεργία των υπαλλήλων των τηλεπικοινωνιών και σε λίγες μέρες εξαπλώθηκε σε όλους τους κατώτερους και μεσαίους δημοσίους υπαλλήλους υποχρεώνοντας τις αρχές να προβούν σε παροχές.

Μετά από αυτά τα γεγονότα, η κατοχική κυβέρνηση χαρακτήρισε τη συμμετοχή σε απεργία "σαμποτάζ" και όρισε γι' αυτό το "αδίκημα" την ποινή του θανάτου. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε να ξεσπάσουν και κατά τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του ίδιου έτους μεγάλες απεργίες που αντιμετωπίστηκαν από τις γερμανικές αρχές με εκτελέσεις των πρωτεργατών.

Έντονη αγανάκτηση και βίαιες διαδηλώσεις προκάλεσε και η απόφαση των γερμανικών αρχών κατοχής, τον Ιανουάριο του 1943, να προχωρήσουν σε πολιτική επιστράτευση και αποστολή στη Γερμανία για εργασία όλων των αντρών ηλικίας από 16 μέχρι 45 ετών. Μάλιστα κατά τη διάρκεια αυτών των κινητοποιήσεων, οι διαδηλωτές κατάφεραν να καταλάβουν το υπουργείο Εργασίας υποχρεώνοντας τις αρχές να μην εφαρμόσουν την απόφασή τους.

Ακριβώς την ίδια εποχή, η κηδεία του ποιητή Κωστή Παλαμά έδωσε ακόμη μια αφορμή στους Αθηναίους για ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο κατά των κατακτητών.

Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν η Αθήνα να χαρακτηρίζεται, σε απόρρητα γερμανικά έγγραφα, ως η πιο εχθρική πρωτεύουσα κατεχόμενου κράτους.