[...] Όταν η Δήμητρα λοιπόν έφτασε στην πόλη μας στη διάρκεια των περιπλανήσεών της μετά την απαγωγή της Κόρης, και νοιώθοντας εύνοια για τους προγόνους μας για τις υπηρεσίες που της πρόσφεραν και για τις οποίες κανείς, εκτός από τους μυημένους, δεν μπορεί ν' ακούσει να γίνεται λόγος, τους προσέφερε δύο είδη ανταμοιβής, που είναι και τα μεγαλύτερα, δηλαδή τη συγκομιδή των καρπών, που μας απάλλαξε από τον κίνδυνο να ζούμε σαν τα ζώα, και τη μύηση στα μυστήρια, η οποία δίνει σ' αυτούς που συμμετέχουν ένα σκοπό ζωής και γλυκές ελπίδες για την αιωνιότητα, τότε η πόλη μας, όχι μόνο αγαπήθηκε από τους θεούς, αλλά έγινε και φίλη των ανθρώπων σε σημείο που, ενώ διέθετε τόσο μεγάλα αγαθά, δεν τα αρνήθηκε στους άλλους και έδωσε σε όλους ένα μέρος αυτών που είχε λάβει. Οι τελετές των μυστηρίων επαναλαμβάνονται ακόμα και σήμερα για μας κάθε χρόνο [...]

Ισοκράτης, Πανηγυρικός 6.28-29:

Μετάφραση Σ. Παπαϊωάννου, εκδόσεις Κάκτος.