Αυτοί που πουλούν ψάρια (ιχθυοπράται) να έχουν τα στέκια τους στις λεγόμενες μεγάλες καμάρες της πόλης πουλώντας τα ψάρια που ψάρεψαν. Κάθε μια καμάρα να έχει τον επιστάτη που θα επιβλέπει πώς έγινε η αγορά στη θάλασσα και πως γίνεται η διάθεση (η πώληση) ώστε για κάθε νόμισμα να έχει αυτός κέρδος ένα «μιλαρίσιον».

Δεν επιτρέπεται στους πωλητές να παστώνουν τα ψάρια ή να πουλούν (ψάρια) που τα κάνουν εισαγωγή απ’ έξω. (Δεν επιτρέπεται το πάστωμα) παρά μόνο αυτά που περισσεύουν, για να μη βρωμίζουν…

… Οι επιστάτες των «ιχθυοπρατών» πρέπει κάθε μέρα πρωί πρωί να έρχονται στον έπαρχο και ν’ αναφέρουν πόση ψαριά (άγρα) είχαν τη νύκτα από άσπρα ψάρια, για να πουλούν στους κατοίκους της πόλης με βάση τον προσδιορισμό εκείνου.

Όσοι έξω από τις διατάξεις αυτές τολμούν να πουλούν, να διώχνονται από το σύστημα δαρμένοι και κουρεμένοι.

Επαρχικόν βιβλίον ΧVII 1-4