Η εποχή που έγιναν οι γάμοι πλησίαζε τις Απόκριες, και ο συμπέθερος αυτοκράτορας (Αλέξιος Γ΄) δεν ήταν πρόθυμος να παρακολουθήσει αγώνες αρματοδρόμων, αλλά οι νεόνυμφοι επέμεναν ζητώντας θεάματα. Τότε ο αυτοκράτορας, βρίσκοντας μια μέση λύση με τους γαμπρούς του, δεν πήγε ούτε στο παλάτι ούτε στον Ιππόδρομο, αλλά σχεδίασε παράσταση στο παλάτι των Βλαχερνών, όπου διέταξε να μεταφερθούν οι ιππικοί αγώνες. Έτσι λοιπόν, οι φυσούνες των πολυαύλων οργάνων στήθηκαν στην αυλή σαν κορύνες, κι ένας ευνούχος μασκαρεύτηκε σε έπαρχο της πόλης – το όνομά του θα το παραλείψω, αλλά ήταν ένας πάμπλουτος, που κατείχε υψηλότατο αξίωμα και ανήκε στους αυλικούς. Αυτός, λοιπόν, αφού ζώστηκε διαμπερώς ένα πλέγμα από λυγαριές, που στην καθομιλουμένη λέγεται ξύλινο γαϊδούρι, σκεπασμένο με ένα σκέπασμα χρυσοστολισμένο, μπήκε στο αυτοσχέδιο θέατρο. Και φαινόταν ο ίδιος και σαν μεγαλοπρεπής αναβάτης αλλά και σαν άλογο που έκανε προποδισμούς και χρεμέτιζε. Ύστερα από λίγο πάλι, όπως παλιά οι ηθοποιοί των δραμάτων, έβγαλε τη στολή του καβαλάρη επάρχου και άρχισε να παριστάνει τον μαππάριο (τον αφέτη του αγώνα). Κι αυτοί που παρίσταναν τους δρομείς δεν ήταν τίποτε αγοραίοι ή του δρόμου, αλλά νεαροί αριστοκράτες, που μόλις έβγαζαν γένια. Παρακολουθούσαν λοιπόν αυτά τα θεατρικά και αστεία παιχνίδια ο αυτοκράτορας και η αυτοκράτειρα, οι επίσημοι συγγενείς τους και οι στενοί τους ακόλουθοι, ενώ σε όλους τους άλλους είχε απαγορευτεί η είσοδος. Καθώς έφτανε η ώρα που θα έτρεχαν αυτοί που θα έπαιρναν μέρος στον αγώνα, ο ευνούχος που παρίστανε τον μαππάριο ήρθε στη μέση, γύμνωσε τα μπράτσα του, έβαλε στο κεφάλι του μιάν ασημένια κούπα και κάλεσε τρεις φορές τους νεαρούς να αγωνιστούν. Ένας νεαρός ευγενής, που κατείχε σπουδαίο τίτλο, στεκόταν πίσω του και τον χτυπούσε πλαταγιαστά με την πατούσα στον πισινό και τα μεριά του κάθε που εκείνος έσκυβε για να δώσει το σύνθημα της εκκίνησης.

Νικήτας Χωνιάτης, Χρονογραφία, 508-9, μτφρ: Ανδρέας Παππάς, Δημήτρης Τσουγκαράκης. A.P. Kazhdan/Ann Wharton Epstein, Αλλαγές στον βυζαντινό πολιτισμό κατά τον 11ο και 12ο αιώνα, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1997