Μια μερίδα [ανθρώπων] ανήκει στο Θεό και μια άλλη στον Μαμωνά, και η πρώτη από αυτές περιλαμβάνει τις καθαρές ψυχές ενώ η δεύτερη τις φύσεις τις γεμάτες πάθη. Μέχρι τώρα δεν υπήρχε Τρίτη κατηγορία, αλλά ο μοναχός Ηλίας καινοτόμησε σ’ αυτό: δεν ανήκει ούτε απολύτως στο Θεό ούτε απολύτως στο Μαμωνά, αλλά και στους δύο δίνει το μερίδιο που πρ΄πει, δηλαδή στο Θεό το μοναχικό σχήμα, την ιερή μας άγκυρα, και στον Μαμωνά τις δυνάμεις της ψυχής και τα όργανα του σώματος. Έτσι, λοιπόν, ενώ ψάλλει στο Θεό, πορνεύει με τη σκέψη του, κι ενώ ασελγεί όλη μέρα, έπειτα φέρεται με ευλάβεια, δακρύζει αμέσως και γρήγορα, μετανιώνοντας για τα πάθη του. Έπειτα πάλι αλλάζει, και γνωρίζει δύο μόνο τόπους διαμονής, το χαμαιτυπείο και το μοναστήρι.

Scripta min. 2: 126-27, μτφρ: Δημήτρης Τσουγκαράκης. Το απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο των A.P. Kazhdan/Ann Wharton Epstein, Αλλαγές στον βυζαντινό πολιτισμό κατά τον 11ο και 12ο αιώνα, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1997