Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης πρώην Λυχνιδών κυρός Γρηγόριος. (;-1803;).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Κατήγετο από τα χωριά των Αγράφων Μπουκοβίτσα (σημερινή ονομασία Ανθηρό Νομού Καρδίτσης) και Παλαιοκάτουνο (Νομού Άρτης). Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μπουκοβίτσης. Το 1767 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Δυρραχίου (εξελέγη στις 20 Ιανουαρίου 1767). Η επαρχία του, η οποία ιδρύθηκε τότε, περιέλαβε στα εδάφη της την περιφέρεια της καταργηθείσας Αρχιεπισκοπής Αχριδών δηλαδή τις περιοχές Δυρραχίου (Durrës), Καβάγιας (Kavajë) και Ελβασανίου (Elbasan) που απάρτιζαν το δυτικό τμήμα Δυρραχίου της Μητροπόλεως αυτής και τις περιοχές Δεμίρ Ισαρίου (Demir Hisar) και Αχρίδος (Ohrid) που απάρτιζαν το ανατολικό και εδαφικά μη συνεχόμενο τμήμα Λυχνιδών της Μητροπόλεως αυτής. Το 1773 το δυτικό τμήμα της ανωτέρω Μητροπόλεως προσαρτήθηκε στην Αρχιεπισκοπή Γκόρας και Μόκρας, η οποία προήχθη σε Μητρόπολη με τον τίτλο "Γκόρας και Δυρραχίου". Το ανατολικό τμήμα αποτέλεσε τη Μητρόπολη Λυχνιδών, με έδρα την Αχρίδα, στην οποία παρέμεινε ως Μητροπολίτης ο Γρηγόριος. Περί τις αρχές του 1774 παραιτήθηκε για οικονομικούς λόγους. Αποσύρθηκε στο Άγιον Όρος και τον Απρίλιο του ίδιου έτους έλαβε μέρος στη Σύνοδο που συγκροτήθηκε στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου για το Κολλυβαδικό ζήτημα. Διέμενε στην Ιερά Μονή Ιβήρων, αναλαμβάνοντας συχνά τη διεκπεραίωση υποθέσεων μεταξύ του Πατριαρχείου και της Ιεράς Κοινότητας. Εκοιμήθη περί το 1803.

Σημείωση: Η βιογραφία του συγχέεται συχνά με αυτήν του ιερομονάχου και ιεροδιδασκάλου Γρηγορίου Κωνσταντινίδου, συγγραφέα εκκλησιαστικών ύμνων και τυπογράφο της περιόδου 1731-1744. Επίσης λανθασμένα αποδίδεται στον Μητροπολίτη Γρηγόριο η δημιουργία του πρώτου Αλβανικού αλφαβήτου με το οποίο εγράφη το "Ευαγγέλιο του Ελβασάν", το οποίο η σύγχρονη έρευνα αποδίδει στον Μητροπολίτη Δυρραχίου Κοσμά (1694-1702). Λανθασμένα τέλος αποδίδεται στον Μητροπολίτη Γρηγόριο η επανέκδοση της "Ρητορικής" του Θεοφίλου Κορυδαλέως το 1768.