Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσσηνίας κυρός Ιωσήφ. (1770-1844).
(Εκκλησία της Ελλάδος).

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Νικολάου Καρώνης γεννήθηκε το 1770 στην Τριπολιτσά της Αρκαδίας ή στα Τσιπιανά (σημερινή Νεστάνη) της Αρκαδίας. Σπούδασε στη γνωστή Σχολή της Δημητσάνας, από την οποία αποφοίτησε το 1790. Εργάστηκε ως δάσκαλος στα Δολιανά της Αρκαδίας και στην Τρίπολη. Το 1790 εκάρη μοναχός πιθανότατα στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Βαρσών Αρκαδίας (Βορειοανατολικά της Τρίπολης). Το 1792 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Επίσκοπο Αμυκλών Νικηφόρο, του οποίου διετέλεσε Αρχιδιάκονος επί δεκατέσσερα έτη. Στις 22 Απριλίου 1806 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο π. Ανδρούσης Κωνστάντιο. Στις 23 Απριλίου 1806 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Καλαμάτας Επίσκοπος Ανδρούσης. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Καλαμάτας Χρύσανθος, συμπαραστατούμενος από τους Επισκόπους π. Ανδρούσης Κωνστάντιο και Ζαρνάτας Παρθένιο. Στις 17 Απριλίου του 1821 φυλακίστηκε από τους Οθωμανούς στις φυλακές της Τριπολιτσάς μαζί με άλλους Αρχιερείς και Προκρίτους. Αποφυλακίστηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821 μετά την κατάληψη της Τριπολιτσάς από τους Έλληνες. Ήταν ο ένας εκ των δύο μόνο αρχιερέων που επέζησαν της φυλακίσεως. Κατά τους χρόνους της ελληνικής επανάστασης διετέλεσε Μινίστρος (Υπουργός) της θρησκείας (15 Ιανουαρίου 1822-Μάρτιος 1825) και παράλληλα Μινίστρος του δικαίου (17 Απριλίου 1822-2 Ιουνίου 1823). Μετά τη μονομερή ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1833 εξελέγη από την Αντιβασιλεία στις 21 Νοεμβρίου 1833 Επίσκοπος Μεσσήνης (περιέλαβε τις επαρχίες Μεσσήνης και Καλαμών) με έδρα το Νησί (σημερινή Μεσσήνη). Με Β.Δ. της 16 Δεκεμβρίου 1841 προσαρτήθηκε στην Επισκοπή Μεσσήνης (η οποία αναφέρεται πλέον ως Μεσσηνίας) και η χηρεύουσα Επισκοπή Μεθώνης. Εκοιμήθη στο Νησί στις 13 Μαρτίου 1844.