Ο
κατά κόσμον Γρηγόριος Αντώνοβιτς Ραφάλσκη γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1789
στο χωριό Νούηνο της Κομητείας Κοβέλ του Κυβερνείου Βολυνίας. Σπούδασε στο
Ελληνοκαθολικό (Ουνιτικό) Θεολογικό Σεμινάριο του Οστρόγκ. Νυμφέυθηκε και το
1809 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος. Το 1821 χήρεψε. Στις 20
Νοεμβρίου 1832 εκάρη μοναχός και έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Το 1833
διορίστηκε Ηγούμενος της, Ουνιτικής τότε, Λαύρας του Ποτσαέβου. Χάρη στις
ενέργειές του ολόκληρη η Λαύρα του Ποτσαέβου εγκατέλειψε την Ουνία και
εντάχθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Στις 8 Ιουλίου 1834 χειροτονήθηκε
Επίσκοπος Βαρσοβίας, Βικάριος της Επισκοπής Βολυνίας. Στις 5 Οκτωβρίου 1840
προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο καθώς το Βικαριάτο της Βασοβίας είχε προαχθεί σε
αυτοτελή Επισκοπή με τον τίτλο "Βαρσοβίας και Νέου Γεωργιέβου". Στις 17
Ιανουαρίου 1843 εξελέγη Μητροπολίτης Νοβγορόδου, Αγίας Πετρουπόλεως,
Εσθονίας και Φινλανδίας. Ταυτόχρονα διορίστηκε Πρωτεύων μέλος της Ιεράς
Συνόδου. Από τα τέλη του 1845 υπόφερε από παράλυση. Στις 4 Νοεμβρίου 1848
αφαιρέθηκε από τη δικαιοδοσία του η Επισκοπή Νοβγορόδου, η οποία δόθηκε στον
Αρχιεπίσκοπο Βαρσοβίας Νικάνορα. Εκοιμήθη στις 16 Νοεμβρίου 1848. |