Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αχαΐας κυρός Γρηγόριος. (1767-1852).
(Εκκλησία της Ελλάδος).

Ο Γρηγόριος Δενδρινός γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1767. Τον Μάρτιο του 1811 χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μεγάλου Ρεύματος (Arnavutköy) τιτουλάριος Επίσκοπος Ευδοκιάδος, Βοηθός Επίσκοπος της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως και Αρχιερατικώς Προϊστάμενος της ενορίας Μεγάλου Ρεύματος (Arnavutköy). Το 1817 παραιτήθηκε από τη θέση αυτή και το 1823 μετέβη στην Πελοπόννησο. Το 1825 μετέβη στον Λίβανο όπου εργάστηκε για την ευόδωση της Ελληνικής επανάστασης. Συγκεκριμένα προσπάθησε ανεπιτυχώς να πείσει τους εν Λιβάνω χριστιανούς φύλαρχους να ξεσηκωθούν εναντίoν των Οθωμανών με την αιτιολογία ότι επειδή ο στρατός τους είναι απασχολημένος στην Ελλάδα θα έχουν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, δίνοντας συγχρόνως ένα δεύτερο μέτωπο στους Οθωμανούς, ώστε να μοιραστούν οι δυνάμεις τους και να μειωθεί η πίεση στις επαναστατημένες περιοχές της Ελλάδας. Αιχμαλωτίστηκε ωστόσο από τους Τούρκους και εστάλη στην Αίγυπτο. Τον Απρίλιο του 1826 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1828 διορίστηκε τοποτηρητής της Μητροπόλεως Παλαιών Πατρών. Στις 10 Φεβρουαρίου 1830 διορίστηκε τοποτηρητής της Επισκοπής Κερνίκης (ή Κερνίτζης ή Κερνίτσης) και Καλαβρύτων. Από τη θέση αυτή παύθηκε στις 23 Ιουνίου 1830. Μετά τη μονομερή ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος το 1833 εξελέγη από την Αντιβασιλεία στις 21 Νοεμβρίου 1833 Επίσκοπος Αιγιαλείας. Στις 17 Ιουλίου 1842 εξελέγη Επίσκοπος Αχαΐας, στην οποία προσαρτήθηκε και η Επισκοπή Αιγιαλείας. Εκοιμήθη στις 21 Φεβρουαρίου 1852.

Σημείωση: Η βιογραφία του συχνά συγχέεται με αυτή του επισκόπου Ευδοξιάδος Γρηγορίου και εξάρχου Ψαρρών, μετέπειτα μητροπολίτη Δεβρών και κατόπιν μητροπολίτη Μελενίκου.