Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος πρώην Χειμάρρας και Δελβίνου κυρός Παΐσιος. (;-1862).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Κατήγετο από το Αργυρόκαστρο της Βορείου Ηπείρου. Διετέλεσε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κάμενας (κοντά στο Δέλβινο της Ηπείρου) και Αρχιδιάκονος της Επισκοπής Δρυϊνουπόλεως. Το 1821 χειροτονήθηκε Επίσκοπος της ανασυσταθείσης κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Αλή Πασά Επισκοπής Χειμάρρας και Δελβίνου. Το 1827 λόγω τοπικών προβλημάτων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Δέλβινο (έδρα της επαρχίας του) και διέμενε στη Χειμάρρα. Το 1831 ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Ιωακείμ (1830-1835) τον έδιωξε από την Επισκοπή του και κατέφυγε στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Παναγίας Σκριπούς (στον Ορχομενό Βοιωτίας). Το 1832 παύθηκε από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου και περιορίστηκε στα Μετέωρα. Περί το 1837 εστάλη στη Βλαχία, για να διαχειριστεί τα εκεί μετόχια των Μετεώρων. Εκοιμήθη στη Βλαχία το 1862.