Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κυρός Παΐσιος. (1810-1872).
(Βουλγαρική Εξαρχία).

Ο κατά κόσμον Πέτρος Ζαφειρίου ή Κλεινόβιος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1810. Ο πατέρας του Ζαφείριος ήταν δάσκαλος των ελληνικών σε σχολείο της Ηπείρου. Υπηρέτησε ως Διάκονος του Μητροπολίτου Ιωαννίνων Ιωακείμ (1840-1845). Σπούδασε τη Θεολογία στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Στις αρχές Νοεμβρίου του 1852 διορίστηκε Μέγας Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Στις 30 Νοεμβρίου 1852 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γερμανό τον Δ΄. Διετέλεσε Μέγας Πρωτοσύγκελος του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1852-1853). Στις 16 Φεβρουαρίου 1853 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Σμύρνης. Τη χειροτονία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γερμανός ο Δ΄. Στις 15 Νοεμβρίου 1857 εξελέγη Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως. Το 1861 διέκοψε το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχου και στις 25 Φεβρουαρίου 1861 καθαιρέθηκε. Συνέχισε ωστόσο να λειτουργεί ως Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως ανεξάρτητος από το Πατριαρχείο. Τον Απρίλιο του 1861 το Πατριαρχείο ζήτησε τον εκτοπισμό του. Εκτοπίστηκε για τρία χρόνια στο Άγιον Όρος, κατόπιν στα Δαρδανέλια και εν συνεχεία στη Χάλκη των Πριγκηποννήσων. Συμμετείχε στις ενέργειες για την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας και υπήρξε ο πρώτος Εξαρχικός Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως. Εκοιμήθη στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Φεβρουαρίου 1872.