Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Νικοπόλεως κυρός Ιερεμίας. (περ. 1800-1878).
(Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Ο Χατζή Ιερεμίας Γεωργιάδης γεννήθηκε στη συνοικία Ποτομόπον στο χωριό Άδυσσα του Πόντου (σημερινό Yıldız της Επαρχίας Τορούλ του Νομού Αργυρουπόλεως) περί το 1800. Ήταν ανεψιός εκ πατρός του Μητροπολίτη Χαλδίας Θεοφίλου (1830-1864). Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Παναγίας Γουμερά του Πόντου. Σπούδασε στη Σχολή του Αγιοταφιτικού Μετοχίου της Κωνσταντινουπόλεως υπό την προστασία του Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου Ιεροθέου, του οποίου υπήρξε Διάκονος. Επανίδρυσε την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Χαίνου (Çakırkaya Kilisesi) κοντά στο χωριό Κελώρια ή Λευκόπετρα της Επαρχίας Χεροιάνων (σημερινό χωριό Çakırkaya). Υπηρέτησε επίσης ως Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως Χαλδίας. Στις 14 Φεβρουαρίου 1860 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως τιτουλάριος Επίσκοπος Μυρέων, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Χαλδίας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιερόθεος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Αμασείας Σωφρόνιο, Προύσης Κωνστάντιο, Σαμακοβίου Ματθαίο και Σβορνικίου Αγαθάγγελο. Στις 27 Νοεμβρίου 1864 εξελέγη Επίσκοπος Νικοπόλεως (του Πόντου). Εκοιμήθη στην Επαρχία του τον Οκτώβριο του 1878.