Ο πρώην Επίσκοπος Βλαδικαυκάσου και Μοζντόκ κυρός Μακάριος. (1867-μετά το 1923).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Μιχαήλ Μιχαήλοβιτς Παυλώφ γεννήθηκε στην Επαρχία Τόμσκ στις 4 Νοεμβρίου 1867. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1890 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Χήρεψε και το 1897 εκάρη μοναχός. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Ακαδημία του Καζάν το 1898. Το 1899 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και διορίστηκε επικεφαλής της Πνευματικής Αποστολής του Πατριαρχείου Ρωσίας στην Κιργιζία (στο σημερινό Σεμιμπαλαντίνσκ του Καζαχστάν). Στις 18 Μαρτίου 1901 χειροτονήθηκε στο Τόμσκ Επίσκοπος Μπίησκ, Βικάριος της Επισκοπής Τόμσκ. Τη χειροτονία τέλεσε ο Επίσκοπος Τόμσκ Μακάριος, συμπαραστατούμενος από τον Επίσκοπο Όμσκ και Σεμιμπαλαντίνσκ Σέργιο. Στις 17 Ιανουαρίου 1905 εξελέγη Επίσκοπος Γιακουτίας και Βιλιούϊσκ. Την 1 Μαΐου 1909 παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Σβιάζσκ της Επισκοπής Καζάν. Στις 28 Ιανουαρίου 1917 εξελέγη Επίσκοπος Βλαδικαυκάσου και Μοζντόκ. Τον Απρίλιο του 1921 συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση αλλά τον Μάιο του ίδιου έτους αφέθηκε ελεύθερος λόγω προβλημάτων υγείας. Τον Αύγουστο του 1922 προσχώρησε στο σχίσμα των "Ανανεωτών". Στο σχίσμα ευρισκόμενος τοποθετήθηκε Επίσκοπος Πιατιγκόρσκ. Η τύχη του παραμένει άγνωστη μετά το 1923.