Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Πατρών κυρός Ιερόθεος. (1839-1903).
(Εκκλησία της Ελλάδος).

Ο κατά κόσμον Πέτρος Μητρόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Τρεστενά (σημερινή Μελισσόπετρα) του Δήμου Δημητσάνης της Αρκαδίας τον Ιούλιο του 1839. Το 1857 εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων. Στις 29 Αυγούστου 1859 χειροτονήθηκε στην Αθήνα Διάκονος από τον Επίσκοπο Γυθείου Ιερόθεο. Ως Διάκονος υπηρέτησε στην Επισκοπή Γυθείου μέχρι το 1866 οπότε εγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Παράλληλα με τις σπουδές του υπηρετούσε ως Διάκονος στον Ιερό Ναό Αγίας Αικατερίνης Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας στους Νομούς Αιτωλοακαρνανίας (1870-1872), Λακωνίας (1872-1875) και Φθιώτιδος (1875-1876). Ακολούθως εντάχθηκε στο κίνημα του Αποστόλου Μακράκη. Το 1879 διέκοψε το μνημόσυνο του Μητροπολίτου Αθηνών Προκοπίου και καταδικάστηκε σε εκτοπισμό αρχικά στην Ιερά Μονή Παναχράντου της Άνδρου και κατόπιν στην Ιερά Μονή Λογγοβάρδας της Πάρου. Το 1884 κατόπιν αιτήματος μετανοίας επέστρεψε στην ενεργό δράση. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας στους Νομούς Αιτωλοακαρνανίας (1884-1885) και Αττικής και Βοιωτίας (1885-1892). Στις 6 Δεκεμβρίου 1892 χειροτονήθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών Αρχιεπίσκοπος Πατρών και Ηλείας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Αθηνών Γερμανός, συμπαραστατούμενος από τους Λαρίσης Νεόφυτο, Δημητριάδος Γρηγόριο και Θαυμακού Μισαήλ. Τον Ιανουάριο του 1900 ο Νομός Ηλείας αποτέλεσε ξεχωριστή Επισκοπή και έκτοτε έφερε τον τίτλο "Πατρών" μόνο. Προσβληθείς εξ αποπληξίας εκοιμήθη στην Αθήνα στις 7 Μαρτίου 1903.